جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از دیدگاه اخلاق و عرفان، سکوت دارای ارزش و اهمیت بسیار و جایگاه و نتایج رفیعی است و خلأ پژوهشی محسوسی که علیرغم اهمیت آن وجود دارد مزید ضرورت بحث است معنای مشهور سکوت خاموشی از سخن گفتن غیر ضروی با دیگران است. سکوت در اخلاق را در چشم اندازهای متفاوت می‌توان به اقسامی نظیر سکوت واجب و مستحب یا سکوت عام و مضاف یا سکوت مثبت و منفی و … تقسیم کرد و در عرفان نیز مواردی نظیر سکوت از افشاء حقایق عرفانی، سکوت در مواجهه با موجودات ظاهر شده در مکاشفات و سکوت از حدیث نفس و سکوت در حین اذکار حصریه و … از اقسام سکوت محسوب می‌شوند. زمینه‌های موفقیت در سکوت را در اخلاق می‌توان به وجود برخی از ملکات اخلاقی دیگر برگردانید ملکه مبارزه با خشم و غضب و ملکه مبارزه با وسوسه شیطان از این قبیل است و زمینه‌های موفقیت در سکوت در عرفان را نیز می‌توان به انجام برخی عبادات و اذکار و انس و محبت با خدا و نصب العین قرار دادن وعده‌های خدا را می‌توان از این جمله بر شمرد. سکوت در آثار واحوال عارفان متقدم نظیر ابن عربی و خوارزمی و جامی و … هم‌چنین عارفان معاصر نظیر علامه حسن زاده وامام خمینی و … جایگاه رفیع دارد. نتایج اخلاقی وعرفانی سکوت فراوانند و در اخلاق حدیثی نیز بسیار بدانها اشاره شده است، مصون ماندن از بدی گناه و به ارمغان آوردن حکمت و سلامت از خطا و اشتباه و ایجاد محبت و زینت‌بخشی در دل‌ها و اعطاء وقار و … از جمله این نتایج است.