جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سنایی‌غزنوی (متوفّی۵۳۵ هـ. ق) یکی از چهره‌های شاخص شعر فارسی و از پیشگامان شعر عرفانی است و به واسطۀ صبغۀ دینی – مذهبی و عرفانی اشعارش، تجلّی اسماء و صفات الهی یکی از موضوعات محوری شعر او به شمار می‌رود؛ لذا هدف این پژوهش بررسی و تبیین تجلّی اسماء و صفات الهی در مثنوی‌های سنایی غزنوی ‌که عبارتند از عقل‌نامه، عشق‌نامه، سنایی‌آباد، تحریمه‌القلم، کارنامۀ بلخ، طریق‌التحقیق، حدیقه‌الحقیقه، سیرالعباد الی‌المعاد، می‌باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و برای این منظور، پس از طرح تعریف و تبیین مفاهیم نظری پژوهش، نمونه شعرهای استخراج شده از مثنوی‌های سنایی از منظر تجلّی اسماء و صفات الهی بررسی شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که سنایی در مثنوی‌هایش قایل به صفات برای خداوند است. به طوری که سنایی در اشعارخویش بر آن است تا با بهره گیری از اسماء و صفات الهی، مجموعه‌ای منسجم و در عین حال ساده و روان از خداشناسی را برای مخاطبان خود بیان کند، لذا شیوه بیانی ساده و وعظ گونه‌ای در پیش می‌گیرد که هم مناسب فهم عامه و هم دلنشین و پر جذبه برای سالکان طریق است.