جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تحقیقی در موضوع اهل بیت(ع) و نقش آنان در نگهداری و حراست از قرآن است. نویسنده ضمن تأکید بر عدم امکان تحریف لفظی قرآن، خطر تحریف معنوی را آسیبی بزرگ برای قرآن بر می شمرد و به مباحث عترت(ع) از دیدگاه مفسران، روایات و آیات و برخی از اختصاصات شخصیتی عترت پیامبر(ص)و پیامدهای جدایی قرآن از تعالیم اهل بیت(ع) می پردازد. در بخش دیگری تحت عنوان عترت(ع) احیاگران قرآن، از نقش معرفتی عترت(ع) در جنبه های مختلفی همچون جمع آوری قرآن، ارجاع مردم به قرآن و تحمل گرفتاری ها برای بقای آن سخن گفته شده و به نقش عملی و اجرایی عترت(ع) با بیان شرح و تفسیر قرآن و شیوه های تفسیر اهل بیت(ع) توجه می دهد. نویسنده در بخش پایانی به نقش عترت(ع) در قرآن پژوهی و قرآن شناسی پرداخته و راه کارهای اهل بیت(ع) برای ماندگاری تفسیر و معارف قرآنی را بر شمرده و موقعیت های ویژه اهل بیت(ع) و اقتضائات زمان آن را شرح می دهد و با بیان لزوم تعدّد امامان (ع)، روش های متفاوت آنان به اقتضای شرایط زمان و مکان را گوشزد نموده است.

اهل بیت(ع)، به عنوان مفسران تأیید شدة الهی، چگونه قرآن را تفسیر کرده اند؟ پاسخ کامل به این پرسش مستلزم آن است که بدانیم آن بزرگواران بر اساس کدام اصول و مبانی و با بهره گیری از چه ابزاری و مراجعه به کدام منابع، به تفسیر پرداخته اند. در این تحقیق نشان داده شده است که اصول تفسیر اهل بیت(ع) بر سه ویژگی الهی بودن ، هدایتگری وجاودانگی قرآن بنا شده است. و آن بزرگواران با بهره گیری از ابزار فهم و مراجعه به منابع قرآن و سنت پیامبر(ص) به تفسیر قرآن پرداخته اند.