جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شاید بتوان یکی از خصوصیات فرهنگ مردم پسند را تکثر گونه ها و کالاهای فرهنگی آن دانست. به نظر می رسد این تکثر، در جوامع درحال گذار که موطن اصلی این فرهنگ به شمار نمی روند، نوعی ناهمگونی ایجاد کرده است. در ایران نیز به عنوان جامعه ای درحال گذار، این ناهمگونی مشهود است؛ علاوه بر آن، فضای مصرف این فرهنگ در ایران، به علت محدودیت هایی که بر سر راه تولید انواعی از فرهنگ مردم پسند وجود دارد، این ناهمگونی را به تعامل های ستیزگونه تبدیل کرده است. چالش میان انواع رسمی و غیررسمی این فرهنگ در ایران، چالشی دیرپا و مساله مند است. در این تحقیق که بر روی مصرف کنندگان تهرانی دو گونه رسمی و غیررسمی موسیقی مردم پسند به عنوان یکی از بااهمیت ترین جلوه های فرهنگ مردم پسند صورت گرفته است، سعی شده با الهام از رویکرد نظری و روش شناختی برساخت گرا و جمع آوری داده ها به مدد تکنیک گروه های متمرکز و تحلیل آنها با استفاده از تکنیک تحلیل موضوعی (تماتیک)، به این پرسش پاسخ داده شود که مصرف کنندگان گونه های رسمی و غیررسمی موسیقی مردم پسند، چگونه برساخت می شوند؟با بهره گیری از تم های استخراج شده در هر تحلیل تماتیک، در انتها، مشخص شد که سوژه های مصرف کننده گونه رسمی، سوژه هایی اصالت زدا، نوستالژیک و متساهل اند؛ درحالی که سوژه های مصرف کننده گونه غیررسمی، سوژه هایی اصالت گرا، سنت گریز، انحصار طلب و جهانی گرا می باشند. این تفاوت بنیادی در سوژه بودگی دو گروه مصرف کننده بررسی شده، بستر ساز تعامل غیرپویا و منازعه آمیز در فضای مصرف فرهنگ مردم پسند به حساب می آید.

مقاله حاضر، حاصل یافته های نظرسنجی تلفنی با هدف بررسی گرایش شهروندان 15 تا 45 سال تهرانی با تمرکز بر انواع موسیقی در دسترس است. حجم نمونه ، 804 نفر بوده و برای تحلیل داده‏ها از آمارهای توصیفی و استنباطی استفاده شده است.یافته ها نشان داد 78.2 درصد شهروندان 15 تا 45 سال تهرانی، شنونده انواع موسیقی هستند. شنوندگان موسیقی، 72.1 درصد به «موسیقی باکلام»، 68.4 درصد به «موسیقی ایرانی» و 54.3 درصد به «موسیقی با تصویر» علاقه دارند. 63.8 درصد شنوندگان موسیقی، به «موسیقی پاپ ایرانی»، 52.6 درصد به «موسیقی های لس آنجلسی»، 40.8 درصد به «موسیقی سنتی ایرانی»، 28.6 درصد به «موسیقی های مذهبی»، 26.3 درصد به «موسیقی محلی»، 19.4 درصد به «موسیقی غربی»، 19.3 درصد به «موسیقی های رپ»، 16.9 درصد به «موسیقی پاپ ایرانی بی کلام»، 14.5 درصد به «موسیقی سنتی ایرانی بی کلام»، 13.3 درصد به «موسیقی های پاپ زیرزمینی»، 11.5 درصد به «موسیقی غیررسمی راک»، 10.4 درصد به «موسیقی کلاسیک خارجی» و 4.6 درصد به «موسیقی سنتی کشورهای خارجی» در حد زیاد گوش می دهند. 45.6 درصد شنوندگان موسیقی، به «محتوا» و 19.5 درصد به «ریتم و آهنگ» موسیقی اهمیت می دهند.