جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این کتاب خواننده را با مفاهیم، نظریه ها و روشهای اساسی تاریخ و مشکلات و مسائلی که در مطالعۀ جدی آن پدید می آید، آشنا می سازد. هر فصل از این کتاب، دارای یک مقدمه و یک نتیجه است. در مقدمه، موضوع به بیانی ساده طرح و سؤالاتی مطرح می شود که آن فصل، در صدد پاسخ گویی به آنهاست. در پایان فصل، در نتیجه، به اجمال، مروری بر مباحث مطرح شده و نتایج به دست آمده می شود و منابعی برای مطالعۀ بیش تر معرفی می گردد. ساختار کتاب به نحوی است که هر فصل، به طور مستقل قابل مراجعه است، هرچند ترتیب منطقی فصول، در کل، رعایت شده است. کتاب از مثالها و نمونه های تاریخی رایج، به ویژه در تاریخ معاصر استفاده می کند. این مثالها، هرچند در درک بهتر مطالب مطروح شده کمک می کنند، برای خوانندۀ ناآشنا با تاریخ معاصر اروپا خالی از دشواری نیست. همچنین، گسترۀ مباحث مطرح شده در این کتاب، گاهی از عمق آن کاسته و به مؤلف اجازۀ موشکافی های بیش تر را نداده است. با این همه، کتابی است که می توان گفت به حق، راهنمای تاریخ پژوهی است.

فلسفه تاریخ، بسته به دو معنایی كه از واژه «تاریخ» اراده می شود، به فلسفه نظری و فلسفه نقدی تاریخ تقسیم می شود؛ فلسفه نقدی تاریخ كه به مسائلی همچون تبیین و فهم، عینیت و ارزش داوری، علیت و روایت در تاریخ می پردازد، به حوزه معرفت شناسی متعلق است. فلسفه نظری تاریخ كه در پی یافتن معنا و غایت تاریخ است، به حوزه مابعدالطبیعه تعلق دارد. در این جستار، نخست به بیان تمایز فلسفه نظری و فلسفه نقدی تاریخ با توجه به تمایز معرفت درجه اول و معرفت درجه دوم می پردازیم و به مهم ترین مسائل و پیشینیه این دو فلسفه اشاره می كنیم؛ سپس ایراداتی را كه به تمایز فلسفه نظری و نقدی تاریخ و فلسفه نظری تاریخ و خود تاریخ صورت گرفته است، نقد و بررسی می كنیم.

در این نوشتار نخست به پیشینه تاریخی فلسفه نقدی تاریخ اشاره شده است، سپس سه مساله اصلی فلسفه نقدی تاریخ مورد بررسی قرار گرفته است. مساله نخست آن نوع تبیین یا تبیین هایی است که در پژوهش های تاریخی لازم یا قابل قبول است. مسأله دوم این است که با توجه به نقش ساختاری ای که ارزشداوری ها غالبا در گزارش های تاریخی دارند، تا چه اندازه استدلال های تاریخی باید یا می توانند فارغ از ارزش باشند. مساله سوم نقش روایت در بیان نتایجی است که مورخ به آن دست یافته است. بخش پایانی این نوشتار بیان خدمتی است که فیلسوفان می توانند به مورخان عرضه دارند .