جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسئله نجات و رستگاری، حکایت‌گر بزرگ‌ترین آرمان حیاط بشری است. اهمیت این مسئله سبب شده که ادیان و مکاتب فکری مختلف، هر یک نگاهی متفاوت و دیدگاهی خاص در این خصوص ارائه دهند. در این مقاله با نگاهی توصیفی-تحلیلی، مسئله نجات، از منظر سه مکتب فکری حکمت متعالیه در اسلام، ودانته در هندو و ماهایانه در بودا، بررسی می­شود. نجات از منظر حکمت متعالیه، امری وجودی و تشکیکی است که به ‌واسطه‌ حرکت جوهری انسان آغاز شده و مساوق با ادراک است. بالاترین درجه آن یعنی تعقل، عبارت است از اتحاد نفس با حقایق وجودی. نجات از منظر مکتب ودانته، معرفت انسان به اتحاد نفس خویش با برهمن است؛ زیرا فنای محض در وجود مطلق است که مقصد و مقصود اصلی نجات و موکشه در این مکتب است. نجات از منظر مکتب ماهایانه، نائل شده به نیروانه است که از طریق فرونشاندن عطش تمایلات و خارج­شدن از چرخه سمساره و رنج، و به واسطه طریق هشت‌گانه بودا تحقق می‌یابد.

معاد، اصطلاحی کلامی و فلسفی به‌معنای زنده شده انسان‌ها پس از مرگ در سرای دیگر برای دریافت جزای اعمال نیک و بد دنیایی است. به حسب گزارش‌های قرآنی، در صدر اسلام عدّه‌‌ای به انکار اصل معاد و یا دیگر ابعاد آن پرداخته‌‌اند. منکران معاد و برخی یهودیان، تصوّر درستی از معاد و بازگشت به سوی خدا نداشتند و منطق آنان در انکار معاد، بر محور استبعاد امکان و وقوع معاد و یا مدّعی برخی از امتیازات خاص همچون جاودانگی در بهشت برای خود بودند. قرآن در مواجهه با القائات فکری منکران معاد و مدّعیّان دروغین یهود، به شیوه‌‌های مختلف عقلی و نقلی و با ذکر نمونه‌‌هایی حسی و عینی، به اثبات معاد و نفی هر گونه امتیاز ویژه برای یهودیان و مسیحیان نموده است. این پژوهش، با توجّه به احتجاج‌های قرآنی پیامبر (ص) با منکران معاد و پاسخ به بعضی شبهات و اندیشه‌‌های ناصواب برخی یهودیان، با کاربست حکمت و جدال احسن، در قالب صور منطقی به روش کتابخانه‌‌ای و رویکرد استدلالی و استنباطی، با تکیه بر احتجاج به قدرت و مالکیت مطلق و ربوبیّت خداوند، جاودانه نبودن و اختصاص نداشتن بهشت به یهودیان و عدم صداقت آنان در دوستی با خدا، به اثبات امکان، ضرورت و وقوع مسئله معاد پرداخته است.

ترجمه ماشینی: در آخرالزمان امپراتوری، استیون جی.شومیکر استدلال می‌کند که نخستین اسلام، جنبشی بود که بر اساس باورهای معاد شناختی فوری که بر فتح، یا رهایی سرزمین مقدس کتاب مقدس تمرکز داشت و این باور را در محیط فرهنگی گسترده‌تری از پیش‌بینی آخرالزمانی قرار می‌داد. شومیکر به بازنمایی پرشور قرآن از پایان قریب الوقوع جهان و اهمیتی که محمد و اولین پیروانش برای گسترش امپراتوری قائل بودند می نگرد. او با ارائه زمینه مهم معاصر برای آخرت شناسی امپراتوری که به نظر می رسد به ظهور اسلام دامن زده است، فرجام شناسی های سیاسی مسیحیت اولیه بیزانس، یهودیت و زرتشتی ساسانی را در زمان ظهور اسلام بررسی می کند و استدلال می کند که آنها اغلب جاه طلبی امپراتوری را به باورهای مربوط به اسلام مرتبط می کنند. پایان دنیا. علاوه بر این، او معتقد است که پذیرش اسلام شکل‌دهنده از این گرایش دینی گسترده‌تر در اواخر دوران باستان مدیترانه، شواهد ارزشمندی برای درک آغاز دین در زمانی فراهم می‌کند که منابع عموماً کمیاب و اغلب بسیار مشکل‌ساز هستند. پژوهش در ادبیات آخرالزمانی در یهودیت و مسیحیت اولیه اغلب بر این باور است که این ژانر در ماهیت خود کاملاً ضد امپراتوری است. در حالی که ممکن است ادبیات آخرالزمانی اولیه یهودی اغلب این گرایش را نشان دهد، شومیکر نشان می دهد که این ویژگی ویژگی آخرالزمان در همه زمان ها و مکان ها نیست. در اواخر مدیترانه باستانی مانند قرون وسطی اروپا، آخرالزمان به طور منظم با ایده های گسترش امپراتوری و پیروزی همراه بود، که انتظار داشت اوج تاریخ از طریق سلطه جهانی یک امپراتوری جهانی منتخب الهی برسد. این آخرالزمان امپریالیستی نه تنها زمینه ای ارزشمند برای درک ظهور اسلام فراهم می کند، بلکه یک گذار مهم را در تاریخ دکترین غربی در اواخر دوران باستان نشان می دهد. استفان جی.شومیکر استاد مطالعات دینی در دانشگاه اورگان و نویسنده کتاب رحلت یک پیامبر: پایان زندگی [حضرت] محمد و آغاز اسلام است که از انتشارات دانشگاه پنسیلوانیا نیز است.

ترجمه ماشینی: کریچلی تصویری صادقانه و مستقیم از وضعیت نیهیلیستی انسان را در واقعیتی سخت و نامشخص به تصویر می کشد. کتاب با مقدمه‌ای آغاز می‌شود تا پیش‌زمینه و توجیهی برای وجود بی‌معنای ما در جهانی غایب به خواننده ارائه کند. او سپس سه بخش/سخنرانی را به خواننده ارائه می‌کند که در آنها جنبه‌های خاصی از ادبیات، فلسفه و مرگ را تحلیل می‌کند تا در پایان بخش سوم زمینه را برای سنتز خود فراهم کند. اولین سخنرانی بر مفهوم بلانشو و لویناس در مورد غیرممکن بودن مرگ متمرکز است. دوم شکست رمانتیسم (و به طور غیرمستقیم فراانسانی) را از طریق تحلیل نویسندگانی مانند امرسون و کاول مورد بحث قرار می دهد. سخنرانی سوم، و شاید مورد علاقه من، به انتزاعات بکت در مورد غیرقابل درک می پردازد. مرگ غیرقابل اجتناب خودمان. من از غفلت نویسنده از ترجمه تعدادی از نقل قول های فرانسوی و آلمانی به انگلیسی تا حدودی ناراحت شدم و خواننده را به حال خود رها کرد تا معنای آن را جستجو کند اگر خوش شانس نبود که قبلاً بداند. گاهی اوقات در ابتدا خود را گم می‌کردم، زیرا هیچ اطلاعاتی درباره برخی از فیلسوفانی که کریچلی نقد کرده‌اند (بلانشو، کاول و غیره) نداشتم. با این حال، باید اصرار کنم که خواننده بدون توجه به آن ادامه دهد، زیرا ترکیب نهایی ارائه شده بسیار مهم و بدیع است. نویسنده شکست دین و اگزیستانسیالیسم های تأیید کننده زندگی (از طریق اراده به قدرت (نیچه) یا صرفاً اراده (کامو و همکاران)) را برای ما توضیح می دهد و آنچه را که باقی مانده است، یعنی شرایطی حداقلی، ارائه می دهد تا به آن دست پیدا کنیم. چهره پرتگاه این مفهوم باعث شد که نقد 5 ستاره من به دست بیاید - اجازه ندهید جلد کتاب شما را از این یکی بگذراند.