جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسأله رنج انسان از مسائلی است که در ادیان و مکاتب مختلف به آن پرداخته شده است. این پژوهش با تطبیق آیین بودا و دین اسلام به این نتیجه رسیده است که رهایی از رنج به عنوان هدف اساسی دین بودا است. پاسخی که بودا به چهار سوال تعریف رنج، منشأ، چیستی آن و راه پایان بخشیدن به آن می­دهد، اساس روشن شدگی بودا را تشکیل داده و این همان چیزی است که بودا می­خواهد با همه همنوعان خود در میان بگذارد. در دین اسلام نیز به مسأله رنج انسان پرداخته شده و متکلمان اسلامی با توجه به آیات و روایات، علت رنج و هدف از رنج انسان را زمینه سازی برای تکامل انسان‌ و در جهت آزمایش اوست. وجوه اشتراک آیین بودا و دین اسلام پذیرش رنج و مصیبت در زندگی انسان در این دنیا، خاستگاه رنج، امکان رهایی از رنج، اعتقاد به منجی برای رهایی از رنج و اعتقاد به امر مراقبه در هر دو آیین است. تفاوت نیز در مبدأ شناسی، انسان‌شناسی، نوع نگاه به تولد انسان، تکیه‌گاه انسان در برخورد با رنج‌ها و سختی‌ها است.

«حکمت ذن: در برابر اضطراب‌های زندگی» نوشته‌ی شینسوکه هوسوکاوا به عنوان یک راهنمای عملی قابل استفاده است و توصیه های سرراستی از یک راهب بودایی ذن برای پیمایش در پیچیدگی‌های زندگی مدرن ارائه می‌دهد. این کتاب نقشه راهی را برای کسانی که در دنیای پر سرعت با اضطراب دست و پنجه نرم می‌کنند، ارائه می‌کند. رویکرد هوسوکاوا ساده و مستقیم است و توصیه‌های ساده و در عین حال عمیقی را ارائه می‌کند تا حس آرامش و وضوح را به ذهن‌های مضطرب بیاورد. از همان ابتدا، کتاب لحن محاوره‌ای دارد که خوانندگان را به فضای تفاهم دعوت می‌کند. بینش هوسوکاوا مانند یک گفتگوی دوستانه با یک مربی خردمند است که ابزارهای عملی برای مدیریت اضطراب ارائه می‌دهد. راهنمایی‌های ارائه‌شده به آرمان‌های بلند یا فلسفه‌های پیچیده متکی نیست، بلکه توصیه‌های ملموسی را ارائه می‌کند که می‌تواند در زندگی روزمره اجرا شود. ماهیت عمل‌گرایانه «حکمت ذن: در برابر اضطراب های زندگی» آن را برای مخاطبان وسیعی مناسب می‌کند. هوسوکاوا به جنبه های جهانی تجربه انسانی می‌پردازد و آموزه‌ها را صرف نظر از پیشینه معنوی افراد مرتبط می‌کند. این کتاب بینش های ارزشمندی را ارائه می‌دهد که از مرزهای فرهنگی و مذهبی فراتر می‌رود. در سراسر کتاب، هوسوکاوا جوهر خرد ذن را به گام‌های عملی برای کاهش استرس تبدیل می‌کند. از تمرین‌های ذهن‌آگاهی تا پذیرش ناپایداری، هر یک از توصیه‌ها به عنوان ابزاری برای پرورش ذهنیت متمرکزتر و صلح‌آمیزتر عمل می‌کند. تأکید نویسنده بر سادگی، نفسی تازه است، و آموزه‌ها را برای کسانی که ممکن است مرعوب پیچیدگی‌های شیوه‌های ذهن‌آگاهی سنتی باشند، قابل دسترس می‌سازد. یکی از جنبه‌های جذاب کتاب، سازگاری آن با سبک‌های مختلف زندگی است. هوسوکاوا خواسته‌های زندگی معاصر را می‌پذیرد و توصیه‌های خود را متناسب با افرادی که در برنامه‌های شلوغ حرکت می‌کنند، تطبیق می‌دهد. ماهیت عملی راهنمایی تضمین می‌کند که خوانندگان می توانند بدون نیاز به تعهدات زمانی زیاد، اصول ذن را به طور یکپارچه در برنامه های روزمره خود بگنجانند. «حکمت ذن: در برابر اضطراب‌های زندگی» نوشته شینسوکه هوسوکاوا دعوتی قانع کننده برای کشف آرامش در میان هرج و مرج زندگی است. رویکرد عمل‌گرایانه و ارتباط جهانی کتاب، آن را به منبعی ارزشمند برای هر کسی که به دنبال ابزارهای عملی برای کاهش اضطراب است تبدیل می‌کند. چه در فلسفه ذن تازه کار باشید و چه یک تمرین‌کننده باتجربه، این کتاب نوید راهنمایی ساده و در عین حال عمیق را برای پرورش وجودی متمرکزتر و صلح‌آمیزتر می‌دهد. این چراغی از حکمت عملی است که خوانندگان را به پذیرش سادگی و یافتن آرامش در لحظه حال ترغیب می‌کند.

این کتاب آخرین اثر نیچه به حساب آمده و در حقیقت خودنوشتی است که از روزهای پایانی سلامت روانی وی حکایت دارد. بخش هایی از کتاب انسان مصلوب: -فرخندگی هستی من، یگانگی‌اش، شاید در مرگباری‌اش نهفته است. مانند موجودی که مقدر شده تنها دیدار کوتاهی از این جهان داشته باشد. بیشتر یادآور «بخشایندگی زندگی» ، تا «نَفس زندگی».او برای زخم‌ها مرهم می‌یابد. بداقبالی‌ها را به سود خود بکار می‌گیرد ، آنچه او را نمی‌کُشد ، نیرومندش می‌سازد. هنگامی که برمی‌گزیند ، می‌پذیرد ، اعتماد می‌کند ، افتخار می‌کند. -انسان کمترین خویشاوندی را با پدر و مادر خود دارد. خویشاوندی با پدر و مادر، اوج نشان عوام‌پسندی است. -هرگز هنر برانگیختن دشمن علیه خویش را حتی زمانی که به نظرم می‌رسید به زحمت‌اش می‌ارزد، درک نکرده‌ام. -اگر بخواهم سالار خویش باشم، باید بدون آمادگی باشم. بگذار هر سازی که می‌خواهد باشد، بگذار از کوک خارج شده باشد؛ چرا که تنها ساز «انسان» می‌تواند از کوک خارج شود. #نیچه 👇👇👇👇👇 @philosophic_books

چکیده ماشینی : نحوه رفتار ما با حیوانات احساسات قوی را برمی انگیزد. بسیاری از مردم با عکس‌های ظلم به حیوانات رانده می‌شوند و با شور و شوق به اینکه چگونه حیوانات را برای غذا، تجارت و ورزش رنج می‌دهیم پاسخ می‌دهند. اما آیا همانطور که برخی استدلال می کنند، این یک موضوع کاملا احساسی است؟ آیا واقعاً هیچ دلیل منطقی برای مخالفت با رفتار فعلی ما با حیوانات وجود ندارد؟ این کتاب استدلال می‌کند که وقتی بی‌طرفانه مورد تحلیل قرار می‌گیرد، دلیل عقلانی برای بسط وفاداری اخلاقی به همه موجودات ذی‌شعور بسیار قوی‌تر از آن چیزی است که بسیاری تصور می‌کنند. در واقع، این کتاب نشان می‌دهد که بسیاری از توجیه‌های تحمیل رنج حیوانات در واقع زمینه‌های حمایت از آنها را فراهم می‌کند. از آنجا که حیوانات، استدلال می کنند، فاقد عقل یا روح یا زبان هستند، آسیب رساندن به آنها جرم نیست. این کتاب نشان می‌دهد که درست برعکس است، یعنی ناتوانی حیوانات در دادن یا عدم رضایت، ناتوانی آنها در نمایندگی از منافع، بی‌گناهی اخلاقی و بی‌دفاع بودن نسبی‌شان، همگی ما را وادار می‌کنند که به آنها آسیبی نرسانیم. این کتاب همچنین نشان می‌دهد که استدلال‌ها به نفع سه شیوه بحث‌برانگیز - شکار با سگ، پرورش خز و آب‌بندی تجاری - نمی‌توانند در برابر نقد عقلانی مقاومت کنند. این کتاب مسائل اقتصادی، حقوقی و سیاسی پیرامون هر یک از این اعمال را مورد توجه قرار می دهد، نه به احساسات ما، بلکه به عقل ما متوسل می شود و نشان می دهد که آنها از نظر عقلی غیرقابل حمایت و از نظر اخلاقی نفرت انگیز هستند. این کتاب فوق‌العاده بحث‌برانگیز و عمیقاً جذاب، نظریه جدیدی را در مورد اینکه چرا رنج حیوانات اهمیت دارد، مطرح می‌کند و معتقد است که حیوانات حساس، مانند نوزادان و کودکان خردسال، باید از وضعیت اخلاقی خاصی برخوردار باشند.

يكى از ويژگى هايى كه اميرمؤمنان عليه السلام براى شيعيان واقعى برمى شمارند، اين است كه حال آنان هنگام روبه رو شدن با گرفتارى و مصيبت، با هنگام برخوردارى از نعمت و رفاه و آسايش يكسان است. همچنان كه افراد معمولى هنگام خوشى و بهره مندى از آسايش و راحتى، از زندگى خود راضى اند و گله اى ندارند، پرهيزگاران و شيعيان واقعى هنگام بلا و مصيبت راضى اند و هيچ گله و شكايتى ندارند. آنان در اين مواقع، ناشكيبايى و ناراحتى نمى كنند و برايشان تفاوتى ندارد كه بلا بر ايشان ببارد يا از نعمت سرشار برخوردار شوند. سرّ وجود آن روحيه در شيعيان واقعى، رضاى آنها به قضا و قدر الهى است. آنان هم رفاه و آسايش را تقدير خداوند مى دانند، هم بلا و مصيبت را، و چون اين گرفتارى ها را خداوند مقدر فرموده، با همه وجود به پيشواز آن مى روند و گلايه اى ندارند.

لذّت‌گرایی به ‌عنوان یک اندیشه، نظریه‌ای است که بنا بر آن شادی، خیر نهایی است و ناخشنودی شر غایی. مکاتب فکری ماده‌گرا، که عموماً به اصالت لذّت قائل‌اند، در فرهنگ‌های مختلف انسانی نمودهای متنوعی داشته‌اند. فرهنگ هندویی نیز از این قاعده مستثنا نبوده است، زیرا در این فرهنگ، مکتب متمایزی به نام چارواکه وجود دارد که با برخورداری از مشرب فکری ماتریالیستی، لذّت را تنها معنا و غایت حیات می‌داند. فلسفهٔ اپیکوری در یونان شبیه‌ترین مکتب فکری به چارواکه است. این فلسفه‌ها، هر دو مکاتبی را با ماهیت لذّت‌گرایی به ‌وجود آوردند که به‌ رغم معاندان و مخالفت‌های فراوان توانستند طی قرن‌ها طرفدارانی را جلب کنند. با مقایسهٔ اصل لذّت از منظر این دو فلسفه بر اساس منابع کتاب‌خانه‌ای موجود، روشن می‌شود که آنها هر دو، ظاهراً چون فقط قائل به اعتبار و وجود دنیای مادی‌ هستند و هستی انسان را فقط بر مبنای بُعد مادی او تبیین کرده‌اند و نیز هر گونه هستی پس از مرگ را انکار می‌کنند، بنابراین نتیجه می‌گیرند که، پس باید شاد بود و از لذات زندگی بهرهٔ کامل برد. با وجود این، بین آنها اختلاف‌نظرهایی نیز وجود دارد: اپیکوریان مخصوصاً با دستهٔ خاصّی از چارواکه‌ای‌ها در معنا و انواع لذّت اختلاف تامّ دارند؛ همچنین اپیکوری‌ها برخلاف پیروان چارواکه که لذات جسمانی را معتبر می‌دانند، شادی و لذّت برتر را بیشتر به ‌معنای فقدان الم در نظر می‌گیرند؛ در حالی ‌که، هدف چارواکه‌ای‌ها، تعمیق و گسترش دامنهٔ لذّت است، هدف اپیکوری‌ها، تقلیل حدالامکان درد است.