جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : رئالیست فیزیکی به شدت با تفسیری که تحلیل زبانی ارائه می‌کند مورد توجه قرار گرفت، بنابراین او نیز تغییر کرد. اما در آن زمان، که تقریباً در دهه دوم قرن بیستم بود، آنها بدون شک دیدگاه های خود بسیار نزدیک بودند. راسل در سخنرانی های سال 1918 در مورد اتمیسم منطقی، تأثیر ویتگنشتاین را در چندین جا تصدیق کرد. اگر راسل در مورد اتمیسم منطقی سخنرانی نمی کرد، ویتگنشتاین شاید تراکتاتوس را نمی نوشت، یا حداقل نظراتی را که در آنجا بیان می شد حفظ نمی کرد. مسلماً این که تراکتاتوس را می‌توان به عنوان تفسیری بر سخنرانی‌های راسل در سال 1918 تعبیر کرد، به معنای بزرگی درست است. ویتگنشتاین مطمئناً آنها را نشنیده بود، اما، همانطور که راسل گفت، موضوعات با هم مورد بحث قرار گرفتند. و بدهی تراکتاتوس به دیدگاه های مطالب سخنرانی ها آشکار است. از آنجایی که ویتگنشتاین شاگرد و راسل معلم بود، علیرغم تأثیر متقابل، ممکن است فرض کنیم که تأثیر بیشتر اثر راسل بوده است. هیچ فضایی وجود ندارد که بتوان در آن به تحلیل کامل پیشینیان ویتگنشتاین و تأثیراتی که بر وی وارد شد پرداخت. علاوه بر این، داده های کافی وجود ندارد. با این حال، یک سرنخ به ما داده شده است. یکی از دوستان او به ما اطلاع داده است که ویتگنشتاین در روش فلسفی خود 1 «افلاطون را خوانده و از آن لذت می‌برد» و «ویژگی‌های همبستگی را می‌شناسد»، اگرچه به یقین گفته نمی‌شود که ویتگنشتاین خواننده بزرگی در فلسفه بوده است.

ترجمه ماشینی : از زمان انتشار اولین کتاب بینش و توهم در سال 1972، تعداد زیادی از نوشته‌های ویتگنشتاین در دسترس قرار گرفته است. بر این اساس، در این نسخه، پروفسور هکر شش فصل از یازده فصل اصلی خود را بازنویسی کرده و بقیه را برای گنجاندن مطالب فراوان جدید بازبینی کرده است. Insight and Illusion اکنون به طور کامل پیشینه تاریخی شاهکارهای بسیار متفاوت ویتگنشتاین، Tractatus و تحقیقات را روشن می کند و ردیابی آن را دنبال می کند. تکامل اندیشه ویتگنشتاین هکر تمام نوشته‌های ویتگنشتاین را به تفصیل توضیح می‌دهد و بر نقد او از متافیزیک، «برهان زبان خصوصی» معروفش و روایتش از خودآگاهی تمرکز دارد.

ترجمه ماشینی : فیلیپ میلز با پیوند دادن شعر و فلسفه زبان، شکاف قاره ای و تحلیلی را با کنار هم قرار دادن نوشته های نیچه و ویتگنشتاین پر می کند. او از طریق یک فلسفه شعر بیان گرایانه استدلال می کند که ما می توانیم برخی از سؤالات اصلی در فلسفه زبان را درک کنیم. میلز تداوم زبان شعر با زبان معمولی را برجسته می کند و تفکر نیچه و ویتگنشتاین را روشن ترین راه برای بسط فلسفه شعر می داند. این مطالعه با ردیابی سنت اکسپرسیویستی فلسفه زبان، ریشه های آن را در رمانتیسیسم آلمانی دقیقاً در آثار اکسپرسیویست های معاصری مانند هاو پرایس و رابرت براندوم قرار می دهد. در جایی که درک شعر با ابزارهای سنتی فلسفی مورد استفاده زیبایی‌شناسان دشوار بوده است، «فلسفه شاعرانه زبان» در تقاطع بین فلسفه هنر و زبان عمل می‌کند و فلسفه جدیدی از شعر را با ظرفیت‌های گسترده پیشنهاد می‌کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب با افشای اسطوره «دو ویتگنشتاین»، شرح مفصلی از وحدت در اندیشه ویتگنشتاین از Tractatus تا تحقیقات فلسفی ارائه می‌کند. برخلاف تفاسیر اخیر در ادبیات، این روایت داستان آشکار شدن یک دیدگاه واحد نیست، بلکه داستان یک گفتگوی جاری و منطق درونی آن است. ویتگنشتاین در طول زندگی حرفه‌ای خود استدلال می‌کرد که مشکلات فلسفی در مورد ضروری و غیرممکن از یک سو، و در مورد معنادار و مزخرف از سوی دیگر، ممکن است با توضیح استفاده از زبان معمولی حل شوند. این رویکرد همیشه بر یک استراتژی، یعنی زمینه‌گرایی تکیه داشت. او متن‌زدایی را منبع اصلی سردرگمی فلسفی معرفی کرد و استدلال کرد که درک فلسفی شامل قرار دادن مفاهیم در زمینه‌های هنجاری است که در آن کار می‌کنند. این بازسازی انتقادی به درک فلسفه ویتگنشتاین کمک می کند و بحث های معاصر در مورد ضرورت، قابل فهم بودن و هنجاری بودن زبان را روشن می کند.

ترجمه ماشینی : در این مطالعه از کار بعدی ویتگنشتاین در مورد فلسفه روانشناسی، اظهارات رمزآلود او در مورد معنای بصری و تجزیه و تحلیل مفهوم ادراک به عنوان مبنایی برای رویکرد جدیدی به مطالعه فلسفی ادراک استفاده می شود. جاستین گود بسیاری از مسائل را در فلسفه ذهن و مطالعات بصری معاصر، از جمله مفاهیم معنای بصری، کیفیت بصری و غیرقابل توصیف بودن تجربه بصری تحلیل می‌کند. هدف بزرگتر ویتگنشتاین و نظریه ادراک نشان دادن راهی برای قدردانی از کار نظری پیشرفته در مورد ادراک و در عین حال درک محدودیت های چنین تحقیقاتی است.

ترجمه ماشینی : زبان به موضوع اصلی در اندیشه معاصر تبدیل شد. در سنت کلاسیک تا اوایل قرن بیستم، اساساً به عنوان ابزار فکری صرف طراحی شده بود. این رویکرد به زبان به عنوان ابزار تفکر، منجر به جستجوی زبانی جهانی، خنثی و عینی با هدف ساختن علم شد. به این ترتیب، فلسفه نیز در اوایل قرن بیستم، از برخی جریان‌ها (پوزیتیویسم، فلسفه تحلیلی، حلقه وین) به عنوان تحلیل زبان پیش رفت تا آنچه را که باید گزاره‌های معنادار تلقی شود که دانش را تجمیع می‌کند، از تحلیل منطقی-ریاضی. و به ویژه از تأیید تجربی. در پرداختن این فیلسوفان، گزاره های متافیزیک، اخلاق، دین و الهیات بی معنا تلقی می شوند. این رویکرد، همراه با عوامل دیگر، زبان کلامی را زیر سؤال می برد. با این حال، در قلب فلسفه، مسائلی عمیق تر شد که امکان بازیابی ارزش چندین شکل دیگر از زبان ها را فراهم کرد. فهمیده شد که زبان علمی تنها زبانی نیست که دانش را منتقل می کند، بلکه بازی های زبانی وجود دارد. رویکردهایی مانند ویتگنشتاین، هایدگر، لویناس و پل ریکور چنین جنبه متکثری زبان را تعمیق بخشیدند. بنابراین، راه‌هایی گشوده شد که الهیات بتواند (و باید) ماهیت زبان خود را بازتاب دهد. به این ترتیب آدولف گشه به وجود می آید. او به طور سیستماتیک به موضوع زبان الهیات نمی پردازد، حتی الهیات او نیز به صورت سیستمی یا کتابچه راهنمای بزرگ ساختار یافته است. او بخش‌هایی از تأمل را ارائه می‌کند که به ما امکان می‌دهد به موضوع فکر کنیم. به عقیده گشه، باید دوباره شنید و ارزش سخنان ایمان را بازیابی کرد. از نظر او، الهیات سخنی کاملاً در مورد انسان و برای انسان دارد. در گفتگو با فرهنگ معاصر، گشه قصد دارد عقلانیت خاص زبان و گفتمان ایمان را نشان دهد و از این طریق اعلام کند که خداوند مژده ای برای انسان است.

ترجمه ماشینی: این جلد سیزده مقاله درباره معرفت شناسی لولا را گرد هم می آورد که توسط آنالیسا کولیوا نوشته شده و پس از تک نگاری های تأثیرگذار مور و ویتگنشتاین منتشر شده است. شکاکیت، یقین و عقل سلیم (2010)، عقلانیت گسترده. معرفت شناسی لولا (2015). آنها با آمیختن پژوهش ویتگنشتاین و فلسفه نظام‌مند، اهمیت معرفت‌شناسی لولا را برای بحث‌های جاری در مورد شک‌گرایی، نسبی‌گرایی، واقع‌گرایی و ضد واقع‌گرایی و همچنین پلورالیسم اخلاقی روشن می‌کنند و گسترش احتمالی آن را به معرفت‌شناسی منطق متصور می‌شوند. در این راه، انواع دیگر معرفت شناسی لولا، مانند مویال-شاروک، پریچارد، ویلیامز و رایت، هم با توجه به دانش ویتگنشتاین و هم به تنهایی مورد توجه قرار می گیرند.