جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : توماس آکویناس با رعایت ترتیبی که در فهرست‌های سنتی آثار ارسطو یافت می‌شود، سلسله تفاسیر ارسطویی خود را با شرحی بر «درباره روح» آغاز کرد و سپس با شرح‌هایی بر «درباره حس و آنچه حس می‌شود» و «درباره حافظه خاطره» نوشته شده در 1268-70. تا کنون، این دو تفسیر اخیر هرگز به ترجمه انگلیسی منتشر نشده است. ترجمه های ارائه شده در این جلد بر اساس نسخه انتقادی لئونین از تفاسیر است و شامل ترجمه های انگلیسی متون ارسطویی است که آکویناس درباره آنها نظر داده است. تفسیر توماس درباره «درباره حس و آنچه که حس می‌شود» که توسط کوین وایت ترجمه و معرفی شد، بحث ارسطو را در مورد قوای حسی، «کاربرد» قوای حسی در اندام‌ها و اشیاء، و پرسش‌های پایانی او در مورد شیء و ابژه را روشن و توسعه می‌دهد. واسطه احساس، و نقش "عقل سلیم". آکویناس در «گسست‌هایی» از شرح تحت اللفظی خود، مباحثی را درباره روان‌شناسی، معرفت‌شناسی، فلسفه طبیعی و متافیزیک ارائه می‌کند. تفسیر «درباره حافظه و خاطره» که توسط ادوارد ماسیروفسکی ترجمه و معرفی شده است، در سه فصل اول به حافظه می پردازد و به سه سؤال می پردازد: «حافظه چیست؟» "حافظه متعلق به کدام بخش از روح است؟" و "علت یادآوری چیست؟" هشت فصل آخر که به خاطره می پردازد نیز به سه سؤال می پردازد: «یادآوری چیست؟» "یاد آوری چگونه اتفاق می افتد؟" و "تفاوت حافظه و یادآوری چیست؟" آکویناس در «گسترش‌ها» به بررسی کامل‌تر مسائل ناشی از بیان متن می‌پردازد.

ترجمه ماشینی : قیاس گرایی شکلی از استدلال منطقی است که به فرد امکان می دهد بر اساس یک جفت مقدمه که یک اصطلاح مشترک دارند، یک نتیجه ثابت استنتاج کند. اگرچه ارسطو اولین کسی بود که این شیوه استدلال را تصور و توسعه داد، اما فضای مفهومی زیادی را برای اصلاحات، بهبودها و نظام‌بندی‌های بیشتر با توجه به نظریه قیاسی اصلی خود باز گذاشت. قیاس از زمان پیدایش تا دوران مدرن، ابزاری قدرتمند و قانع‌کننده برای استنتاج و استدلال باقی مانده است که توسط شخصیت‌های مختلف و در طول تاریخ به شکل‌های گوناگونی استفاده می‌شود. پس از قیاس گرایی تحولات کلیدی در تاریخ این الگوی خاص استنتاج، از ابن سینا تا هگل را بررسی می کند. این کتاب با تمرکز بر دوره طولانی توسعه بین قرون وسطی و قرن نوزدهم، نگاهی دارد به قیاس علمی بازنگری عظیمی که در طول قرون متحمل شده است، زیرا برخی از بهترین ذهن‌های فلسفی آن را به اوج بی‌سابقه‌ای از وضوح و پیچیدگی منطقی رسانده‌اند. . پس از قیاس شناسی، گروهی از کارشناسان بزرگ بین المللی در سنت ارسطویی را گرد هم می آورد، ارزیابی دقیق، به روز و انتقادی از تاریخ استنتاج قیاسی ارائه می دهد.

آپوریای ضرورت علّی را می‌توان ناظر به دوراهی (1) ملازمت دایمی، منطقی و متافیزیکی ضرورت و علیت و یا (2) نفی یکی بدون نفی دیگری و در واقع انکار ملازمت همیشگی ضرورت و علیت تعریف کرد. این رأی ارسطویی که هر چیزی علتی دارد، لزوماً نمی‌تواند منتج منطقی و فلسفی تعیّن‌باوری، نفی امکان آینده و انحلال قوه در فعل باشد. ضرورت، وصف علیت رخ داده در بستر واقعیت جاری حال و گذشته است، نه علیت رخ‌‌دهنده در آینده. می‌توان این معنا از ضرورت را مستلزم جبر و اصل موجبیت علّی ندانست. در واقع عملگر و جهت منطقی و متافیزیکی علیت، واقعیت بالفعل ضرورت است که همواره هم‌مصداق با نظریه جبر و موجبیت نیست. دیمکریتس با نادیده‌گرفتن علت غایی، همه کنش‌های طبیعت را به ضرورت تقلیل می‌دهد. تقلیل‌گرایی منتج از انکار غایتمندی عالم، ویژگی بارز ضرورت‌باوری مکانیکی دیمکریتی است.