جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این کتاب پاره ای از نوشته های فلسفی پایه ای، اعم از ایجابی و سلبی، یا مطالب کلاسیک و قدیمی، همچنین نوشته های معاصر و جدیدی که مربوط به مسئله وجود خداوند است، جمع آوری و به بحث گذاشته شده است. نویسنده در آغاز می گوید: موضوع وجود خداوند، به عنوان یک مسئله فلسفی، حول و حوش دلایل کلامی که از زمان افلاطون کانون بحث و مناظره بوده اند دور می زند. این که این ادله می توانند به تثبیت نتیجه مورد دلخواه خویش بینجامند، و بر فرض این که به چنین توفیقی دست پیدا کنند آیا از هیچ ارزش دینی مثبتی برخوردارند یا خیر، سوالاتی هستند که محل بحث و نزاع می باشند. اما این که خود ادله مزبور در زمره تمرینات قدیمی و کلاسیک استدلالات فلسفی هستند محل بحث نیست. از این رو بخش های اول و دوم این کتاب به ادله مزبور اختصاص یافته اند، و بخش بیشتری از دیباچه حاضر نیز به بحث پیرامون منزلت آنها از منظر فلسفه و دین می پردازد. در بخش نخست تحت عنوان براهین خدا باورانه، برهان های وجود شناختی، کیهان شناختی، غایت شناختی، برهان اخلاقی، و برهان مبتنی بر تجربه دینی مطرح گردیده است. بخش دوم، نیز تحت عنوان مباحث و پرسش ها مشتمل است بر: مناظره ای در باب وجود خداوند/ برتراند راسل و فردریک کاپلستن، خداوند به مثابه القاء (فرافکنی) ذهن بشری: لودویک فرئرباخ، نا مربوط بودن ادله از نگاه کتاب مقدس/ جان بیلی و اعتراض دینی بر ادله و براهین خداشناسی/ سورن کییر کیگارد. در بخش سوم (مسائل معاصر) ابتدا، مبحث اثبات پذیری و ابطال پذیری در قالب این مقالات فراهم می آید: الهیات به مثابه امری بی معنا/ آیر، الهیات و ابطال پذیری/ آنتونی فلو، احکام دینی به مثابه اموری اخلاقا، و نه واقعا، معنادار/ بریث ویت و گزاره های دینی به عنوان بیاناتی حقیقتا معنادار/ جان هیک. در مبحث پایانی (منطق خداوند) نوشته ای از جان ویزدوم با عنوان شیوه های تفکر و منطق خداوند به طبع رسیده است. گفتنی است جان هیک ـ فراهم آورنده این کتاب ـ اصل اثبات پذیری را به شکلی اصلاح شده می پذیرد و تلاش می کند نشان دهد گزاره خداوند وجود دارد ـ فارغ از آن که صادق یا کاذب باشد ـ تصدیقی حقیقتا واقعی است.

فاقد چکیده

جان هیک در این نوشته که بخشی از کتاب مرز جدید علم و دین اوست، با استناد به آراء و نظرات بزرگترین عصب شناسان و فیلسوفان ذهن نشان می دهد که این باور جا افتاده که همانی ذهن و مغز (یکی انگاری ذهن و مغز) به هیچ وجه یک واقعیت برساختۀ علمی نیست و ابهام های جدی و اسرار بسیار در این مقوله وجود دارد.