جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

‫چکیده الکترونیکی در پیوستها موجود می باشد

‫در اين نوشتار، از منظري فقهي و با استناد به آيات، روايات، دلايل عقلي و استناد به سيره عقلا و عرف و سيره پيامبر اسلام در صدر اسلام، مباني تبليغ آموزه هاي اسلام و تبليغات و ابعاد شرعي روزنامه نگاري و رسانه، ارتباطات و روش‌هاي صحيح آن بررسي شده است. نويسنده در چهار فصل به ابعاد اين مسأله پرداخته و ديدگاه‌هاي فقهاي اماميه را در مورد روزنامه‌نگاري و تبليغات و اعمال تبليغي براي مسايل ديني، تجاري و... منعکس کرده است. در فصل اول، کلياتي از فقه، تبليغات و روزنامه‌نگاري و معناي لغوي و اصطلاحي آن ارائه شده و برخي از اصطلاحات و واژگان مرتبط با آن‌ها بيان شده است. آن گاه تاريخچه اين موضوع مطرح شده و اهميت روزنامه‌نگاري و تبليغات و انواع وسايل تبليغي و روزنامه‌نگاري، نوشتن کتاب، مجله و وسايل ديگر ارتباطي و تبليغي ارائه گرديده است. در فصل دوم، با اشاره به مقوله روزنامه نگاري و تبليغات، ابعاد سياسي، اقتصادي، سياسي، خبري، تبليغي، فرهنگي، اجتماعي، تربيتي و ديني آن پرداخته شده و ويژگي‌ها و بايسته‌هاي آن‌ها در فقه اسلامي و ارکان روزنامه‌نگاري و تبليغات و مقوّمات علمي و فني مربوط به آن‌ها ذکر شده است. تبليغات و روزنامه‌نگاري از منظر قرآن و روايات، مشروعيت آن‌ها و راه‌کارهاي تبليغ قرآني، مانند حکمت، موعظه حسنه، جدل امثال (تمثيل)، گفت وگو، قصه‌گويي، تأکيد و.... و همچنين فلسفه و حکمت تبليغ و روزنامه‌نگاري از مطالب فصل سوم است. در فصل چهارم، از منظر سيره نبوي و سيره علوي به تبليغ و روزنامه‌نگاري نگريسته شده و راه‌کارهاي صحيح تبليغ و شيوه هاي رساندن پيام به مخاطبان را از طريق جهاد، خطابه، موسم حج، تأسيس مدارس، مساجد، کتاب، رساله، تدوين احاديث و از طريق شنيدار و گفتار (گفت وگو) در سيره آنان بيان کرده است. در ادامه، موضع دين اسلام در استفاده از وسايل ارتباط جمعي و تبليغي براي ارسال پيام به مخاطبان دور و نزديک از منظر قرآن و روايات تبيين شده است.

---

---

---

‫در اين پاياننامه كه در آن عدم تحريف قرآن به اثبات رسيده، نخست دلائل عدم تحريف قرآن، مانند اجماع علماى اسلامى بر عدم تحريف قرآن و حفظ و كتابت قرآن در عهد رسول خدا (ص) بيان شده، سپس به شبهات قائلان به تحريف قرآن پاسخ داده شدهاست.

---

‫اين نوشتار ضمن تحليل نقش اهل بيت(ع) به عنوان مرجع علمي مسلمانان پس از پيامبراسلام(ص) و مفسران واقعي قرآن و سنت در تفسير قرآن کريم، روش تفسيري و مکتب تفسيري آنان را بازشناسي مي‌کند. نويسنده، اهل بيت(ع) را مخاطب اصلي آگاه به ظاهر و باطن، شأن نزول و اسرار قرآن معرفي کرده و ديدگاه‌هاي تفسيري آنان را حجت بر شمرده و کشف حقايق و فهم قرآن را بدون استفاده از نظر آنان غيرممکن مي‌داند. تحقيق حاضر در سه فصل ارائه شده است. در فصل اول مباحث مقدماتي مانندِ معناي لغوي و اصطلاحي تفسير، اهل بيت(ع)، مصاديق اهل بيت، مفهوم تفسير نزد اهل بيت، نياز به تفسير و کشف حقايق قرآن کريم، اَدوار زماني تفسير از عصر پيامبر اسلام(ص) ، و اهل بيت(ع) مطرح شده و برخي قواعد تفسير قرآن و آفات آن از ديدگاه اهل بيت(ع) همچون رجوع نکردن به روايات تفسيري، تفسير با رأي و نظر خويش، عدم توجه به صفات قرآن، مانندِ غفلت از ناسخ و منسوخ، محکم و متشابه، اسباب نزول، شأن نزول و غفلت از ظاهرو باطن قرآن بيان گرديده است. فصل دوم به شرح موقعيت اهل بيت(ع) در تفسير قرآن، ويژگي‌هاي مکتب تفسيري آنان، موضع آن ها درزمينه اختلاف قرائات و تربيت مفسران توسط آنان اختصاص دارد. در ادامه اين فصل، روش هاي تفسيري اهل بيت(ع) همچون قرآن به قرآن، روايات، لغت، عقل و تدبر، تاريخ، اشارات و کنايه، اسباب نزول و نيز تفسير قرآن با تشبيه و تمثيل واکاوي شده وحجم آياتِ تفسير شده در روايات تفسيري به جاي مانده از اهل بيت(ع) و مصادر و منابع تفسيرشان يعني: قرآن کريم، سنت نبوي، لغت عربي، کتاب علي(ع) (مصحف امام علي) و اشراق هاي الهي به قلب آن ها بيان مي‌گردد. سپس به امتيازات تفسير اهل‌بيت مانندِ اصالت داشتن تفسير آنان، نظريه واحد در باره قرآن کريم، انسجام تفسير آنان با روح کتاب خدا، احاطه کامل شان به معارف و نصوص قرآني، و عصمت اهل بيت(ع) اشاره شده است. فصل سوم نيز به تبيين حجيت سنت اهل بيت از آيات و روايات مي‌پردازد.

---