جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این مقاله روش تفسیری استاد شهید مطهری مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نویسنده، نخست، به گزارش عصر استاد مطهری پرداخته و گونه‏شناسی آثار قرآنی و پیش فهم‏های تفسیری ایشان را گزارش کرده است. سپس به ویژگی‏های روش تفسیری استاد روی آورده و از روش‏های تفسیر عقلی، تفسیر قرآن به قرآن، تفسیر اثری، تفسیر ادبی، تفسیر علمی، تفسیر موضوعی و تفسیر عصری سخن به میان آورده و در هر بخش، ابتدا، روش تفسیری مربوطه را تعریف کرده و سپس با استناد به آثار و سخنرانی‏های استاد، جایگاه آن روش را در روش تفسیری استاد مورد بررسی قرار داده و، با ذکر یک یا چند مثال از آثار ایشان، دیدگاه خود را به اثبات رسانده است. در پایان به این نتیجه رسیده است که روش تفسیری استاد مطهری، هر چند به عبارتی روش جامع است که در آن از همه‏ی ابزارها و مصادر فهم در جهت بهره‏برداری بیشتر از معارف قرآنی استفاده شده است، اما، آنچه در نگاه استاد، به تأسی از استادش علامه طباطبایی، اهمیت داشته است، روش تفسیر قرآن به قرآن بوده است، به طوری که ایشان تمام دریافت‏های دیگر روش‏های تفسیری را با ملاک و معیار این روش می‏سنجیده و مهر اعتبار بر آنها می‏نهاده است و این نگرش بر پایه‏ی پیش فهم‏ها و پیش فرض‏های مفسر شکل گرفته است. از این رو، روش تفسیری ایشان، روش تفسیر قرآن به قرآن با رویکرد اجتماعی و سیاسی و با تأکید بر پاسخ گویی به نیازها و سؤالات عصر است.

تعهد و عمل منشا قسمت عمده ای از ادبیات فرانسه در طول قرن بیستم را تشکیل می دهند. روشن است که این موضوعات بتدریج، لااقل از صحنه ادبی معاصر فرانسه محو شده اند. با این حال، بعنوان کلامی شورانگیز، شعر متعهد دوره پایداری و جنگ دوم، بسیاری را تحت تاثیر قرار داده است. مطالعات گوناگونی در باره شاعران این دوره انجام شده، اما نو و بروز بودن مضمون های این شعر و زیبایی آنها، لا اقل برای سایر مناطق دنیا، نیاز به نگاهی دوباره دارد. در این مقاله سعی بر آن است که از جنبه عملگرایی ادبی و با ذکر نمونه هایی از شعر و شاعران دهه چهل میلادی این جریان را مورد مداقه قرار دهیم. برای این کار ابتدا در مورد شعر و کارکرد آن، سپس دوره پایداری و شاعران، و سرانجام شاخصه های شعر پایداری بحث خواهیم کرد.

این مقاله به بررسی نظریه های اومبرتو اکو که در کتاب معروفش خواننده نمونه ارائه شده و همچنین نظریه های باختین، ارائه شده در کتاب مکان زمان مند و کاربرد این نظریه ها در تحلیل گفتمان گزیده ای از رمان مادام بوواری اثر گوستاو فلوبر پرداخته است. این بررسی نشان می دهد که از نظر باختین هر مخاطب متن داستانی یک عنصر جدید به متن فرانسه می افزاید و همین امر گفتمانی نو در رمان به وجود می آورد.در برگزیده ای از رمان فلوبر که در این مقاله مورد بحث است، می بینیم چگونه تلاقی گفتمانی بین مکان زمان مند حاصل خلاقیت مولف و خواننده متن فلوبر رخ می دهد که متن را از همزمانی با نویسنده رها کرده، به سوی در زمانی و جاودانگی شاهکار های ادبی سوق می دهد.