جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در این اثر، جی دی اتکینز ترکیبی از تحلیل تاریخ دریافت و نقد ویرایش را به کار می‌گیرد تا نظریه‌های مدرن را به چالش بکشد که لوقا 24 و جان 20 پاسخ‌های معذرت‌آمیز به دین‌گرایی اولیه هستند. او شباهت‌های قرن دومی را که برای حمایت از این نظریه‌ها به کار می‌رود، به همان بررسی انتقادی-نقادی اناجیل می‌پردازد و متوجه می‌شود که نگرانی‌های ویراستاری و عذرخواهی انجیل‌ها اساساً با نگرانی‌های نویسندگان ضد اسلام متفاوت است: نه لوقا و نه یوحنا هدفشان اثبات فیزیکی بودن رستاخیز هر دو در عوض توجه را به تحقق نبوت جلب می کنند. نویسنده همچنین استدلال می‌کند که شک حواریون وسیله‌ای معذرت‌خواهانه نبوده و تظاهرات بدنی لمس کردن و خوردن به قبل از تعالیم است. آموزگاران اولیه به اناجیل به عنوان شهادت رسولی متوسل می شوند، اما بر هرمنوتیک غیر تحت اللفظی اصرار دارند که در آن مسیح اعمال فیزیکی را «فقط در ظاهر» انجام می دهد.

ترجمه ماشینی: نیوبگین در اینجا به دنبال پایان دادن به درگیری تفرقه‌انگیز بین مسیحیان که به عنوان «لیبرال» یا «بنیادگرایان» به یکدیگر حمله می‌کنند، شرحی تاریخی از ریشه‌های این درگیری را ارائه می‌کند تا پایه‌گذاری را برای یک حد وسط آغاز کند. به طور کلی به نفع ایمان مسیحی خواهد بود. آنچه حاصل می شود دیدگاهی است که به مسیحیان اجازه می دهد تا با اطمینان انجیل را به عنوان حقیقت عمومی در دنیای کثرت گرای ما تأیید کنند.

ترجمه ماشینی: دکتر مک نامارا یک عصب شناس با اشتیاق به درک پدیده های مذهبی است. این کتاب دمی خوشایند برای علم دین است، زیرا مک‌نامارا علاقه‌ای به استدلال‌های خسته‌کننده‌ای که اغلب در آثار مقایسه‌ای مانند این مبهم هستند، ندارد. مک نامارا در بخش اول کتاب برخی از این استدلال‌ها را به طور عمیق بررسی می‌کند، مانند استدلال «دین توهم است» و چندین مورد از تغییراتی که دین را به «اشتباه عصبی» یا «دستگاه شناختی اشتباه» نسبت می‌دهند. این استدلال‌ها عمدتاً مبتنی بر فرضیات دلخواه هستند که خود به‌طور تجربی ثابت نشده‌اند. در عین حال، مک نامارا یک عذرخواهی مذهبی نیست. او همچنین علاقه ای به انتقاد از الحاد ندارد، موضعی که او بیان می کند "صداقت زیادی دارد". او بیشتر علاقه مند به ایجاد یک کار مقایسه ای محکم است که با نگاهی انتقادی و بی طرفانه به عصب شناسی، شیمی عصبی و نورودینامیک که در تفکر مذهبی، مناسک و سایر فعالیت هایی که مذهبی تلقی می شوند، نگاه کند. او با این کار مدلی از "خود" را می سازد که بر حسب مدارهای مختلف مغز مانند قشر جلوی پیشانی، ناحیه پیشانی گیجگاهی و نواحی لیمبیک تعریف می کند و نشان می دهد که چگونه حتی با داده های تجربی جامد کمی که در اختیار داریم، می توان آنها را کنار هم قرار داد. یک نظریه منسجم در مورد عملکرد و مکانیسم‌های فعالیت دینی و اینکه چرا این همه همه‌جا وجود دارد و در بسیاری از موارد در ایجاد تغییرات واقعی برای بهتر یا بدتر شدن مؤثر است. یک همراه خوش‌آمد برای آثار جاستین بارت، اسکات آتران، دیوید ویلسون یا هاروی وایت‌هاوس - در واقع، فکر می‌کنم مک‌نامارا می‌تواند به خوبی بتواند مدتی را با نوشته‌های کارل یونگ یا آنتونی استیونز بگذراند، زیرا بسیاری از ایده‌های مک نامارا به وضوح هستند. به پیشگویی یونگ مفاهیم مک نامارا از "خود ایده آل" (تصاویر کهن الگوی یونگ)، دگرگونی خود (تبدیل نفس) و دیدگاه بیولوژیکی او از طیف بین اسکیزوفرنی و عملکرد طبیعی ذهنی، خود تکه تکه (کمپلکس ها و شکل های ناخودآگاه جمعی) و غیره. یک تطابق نسبتاً تمیز تشکیل دهید. تنها بحث کوچک من این است که مک نامارا در اکثر موارد فقط می‌تواند نظریه خود را با ادیان رایج‌تر مانند سنت‌های مسیحی یا بودایی مقایسه کند - با این حال، این به دلیل برنامه‌ای از قبل موجود نیست، بلکه صرفاً یک موضوع شخصی خودش است. تجربه. او در اوایل به این محدودیت صریحاً اعتراف می کند و ابراز امیدواری می کند که بتوان تحقیقاتش را در سنت های دیگر مانند بسیاری از ادیان مشرک یا بومی جهان به کار برد. از آنجایی که او این روایات را نادیده نمی گیرد و با آنها محترمانه رفتار می کند، بلکه فقط عدم صلاحیت خود را در آنها اظهار می کند، به نظر می رسد که دستور کار او موضعی کاملاً علمی و غیر انکارآمیز است. علاوه بر این، او از چندین نمونه از گزارش‌های دین بومی استفاده می‌کند تا نشان دهد که چگونه می‌توان آن را از دیدگاه او درک کرد، او فقط قادر به پیگیری آنها در هیچ عمقی نیست. به گمان من، کار آینده با انجام مطالعات بیشتر، جزئیات را پر خواهد کرد. مخاطب این کتاب چه کسانی هستند؟ هیچ نظری ندارم؛ به عنوان یک روانپزشک، هیچ مشکلی در پیروی از استدلال های دقیق مک نامارا نیافتم. با این حال، من گمان می‌کنم که برخی ممکن است در بخش‌های عصب‌شناسی و شیمی اعصاب گم شوند، اگرچه اینها به وضوح برای مخاطبان فنی نوشته نشده‌اند. تصور می‌کنم که یک خواننده غیرعادی تحصیل‌کرده می‌تواند با سهولت نسبی در این کتاب پیمایش کند، اما آن را با کمی نمک بپذیرد. امیدواریم این بررسی برای شما مفید بوده باشد.

ترجمه ماشینی: این اثر کاتالیزور که در تقاطع روانشناسی و دین ایستاده است، روش علمی را در زمینه ای که سرشار از نظریه انتزاعی است به کار می برد. ویلیام جیمز معتقد بود که تجربیات مذهبی فردی، به جای دستورات ادیان سازمان یافته، ستون فقرات زندگی دینی جهان است. بحث های او در مورد تغییر دین، توبه، عرفان و قداست، و مشاهدات او در مورد تجربیات واقعی و شخصی دینی - همه این تز را تأیید می کند. مارتین ای. مارتی در مقدمه خود به این موضوع می پردازد که چگونه دیدگاه کثرت گرایانه جیمز نسبت به دین منجر به تحمل قابل توجه اشکال افراطی رفتار مذهبی، نظریه های چالش برانگیز و بسیار بدیع او و عدم استقبال او از عدم تظاهر در همه مشاهداتش در مورد فرد و افراد شد. الهی

ترجمه ماشینی: این کتاب با ارائه تحلیلی جذاب از ایده آنچه نمی توان گفت، مشخص می کند که آیا مفهوم حقیقت وجود دارد، یا وضعیتی از امور، یا دانشی که نمی توان از نظر زبانی بیان کرد، مفهومی منسجم است. نویسنده معانی مختلفی را از هم متمایز می کند که ممکن است گفته شود چیزی را نمی توان گفت. بخش اول به این سوال می پردازد که آیا ناگفتنی ایده ای منسجم است یا خیر. بخش دوم دو دسته از استدلال‌ها را در مورد اینکه آیا حالت‌های غیرقابل وصف وجود دارد یا خیر، ارزیابی می‌کند: برهان از عرفان و برهان از حد معرفتی. بخش سوم به طور دقیق تر به رابطه بین مواضع عرفانی و غیر عرفانی می پردازد. نویسنده در بخش چهارم و پایانی پنج نوع ناگفتنی را از نظر کیفی متمایز می کند. ناگفتنی و فلسفه سهم قابل توجهی در این حوزه پژوهشی است و برای فیلسوفان و کسانی که در زمینه فلسفه زبان تحقیق و مطالعه می کنند، خواندنی ضروری خواهد بود.

ترجمه ماشینی: آیا هنر، دین یا فلسفه می توانند بینش های غیرقابل وصفی داشته باشند؟ اگر چنین است، آنها چه هستند؟ ایده ناگفتنی فیلسوفان از لائوزی گرفته تا ویتگنشتاین را متحیر کرده است. در کتاب ناگفتنی و متافیزیک آن: ناگفتنی در هنر، دین و فلسفه، سیلویا جوناس روش‌های متفاوتی از تفکر در مورد آنچه بینش‌های غیرقابل توصیف ممکن است شامل متافیزیکی باشد را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که کدام یک از اینها در واقع نامنسجم هستند. جوناس مفاهیم ویژگی ها و اشیای غیرقابل وصف، گزاره های غیرقابل وصف، محتوای غیرقابل وصف و دانش غیرقابل وصف را مورد بحث قرار می دهد و به بررسی دام های متافیزیکی مربوط به این مفاهیم می پردازد. در نهایت، او از این ایده دفاع می‌کند که بینش‌های غیرقابل توصیفی که در زمینه‌های زیبایی‌شناختی، دینی و فلسفی یافت می‌شوند، به بهترین وجه در قالب خودآشنایی، نوع خاصی از دانش غیر گزاره‌ای، درک می‌شوند. وصف ناپذیری به عنوان یک موضوع فلسفی به قدمت تاریخ خود فلسفه است، اما مشارکت در کشف ناگفتنی کم بوده است. نظریه ای که توسط جوناس ایجاد شده است، این مفهوم را در بسیاری از زمینه های مختلف فلسفی ملموس و قابل استفاده می کند.

ترجمه ماشینی: این مجموعه مقالات، تمرینی در فلسفه تطبیقی ​​دین است که به بررسی روش های مختلف بیان انسان از بیان ناپذیری می پردازد. این پژوهشگران بیش از دوازده سنت مذهبی، ادبی و هنری را به عنوان بخشی از مجموعه سخنرانی‌ها و گفت‌وگوهای 2013-2015 پروژه مقایسه درباره «مذهب فراتر از کلمات» گرد هم می‌آورد. محققان متخصص ابتدا دستور زبان ناگفتنی را در 9 سنت مختلف مذهبی و همچنین حوزه های مجاور ادبیات، شعر، موسیقی و هنر به تفصیل شرح دادند. سپس مدیران پروژه مقایسه این مجموعه متنوع از پدیده ها را با هم مقایسه کردند، توضیحاتی را برای الگوبرداری از آنها ارائه کردند، و پرسش های فلسفی در مورد حقیقت و ارزش در مورد غیرقابل بیان دینی را در منظر مقایسه ای مطرح کردند. این کتاب انتشار افتتاحیه پروژه مقایسه است، یک رویکرد جدید ابتکاری به فلسفه دین که در دانشگاه دریک (د موین، آیووا، ایالات متحده آمریکا) نگهداری می شود. پروژه مقایسه مجموعه‌ای از سخنرانی‌های پژوهشگر، گفت‌وگوهای متخصصان، و پانل‌های مقایسه‌ای درباره موضوعات هسته‌ای و بین‌فرهنگی در فلسفه دین را سازمان‌دهی می‌کند. علمای متخصص دین ابتدا این موضوع را در مذاهب تخصصی خود بررسی می کنند. سپس فیلسوفان دین تطبیقی، در منظر تطبیقی ​​پرسش هایی را درباره معنا، حقیقت و ارزش درباره این موضوع مطرح می کنند. پروژه مقایسه در تعهد خود به شمول دینی از رویکردهای سنتی به فلسفه دین جدا است. این آینده فلسفه دین در جهانی متنوع و جهانی است.