جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب اهمیت نوشته‌های لودویگ ویتگنشتاین در زمینه روان‌شناسی و پدیده‌های روان‌شناختی را برای توسعه تاریخی روان‌شناسی معاصر برجسته می‌کند. این یک ارزیابی روشن‌تر از کار فیلسوف، به‌ویژه نوشته‌های متأخر او، که از تفاسیر کلیدی که به درک ما از مسائل فراروان‌شناختی و روان‌شناختی کمک کرده است، ارائه می‌کند. فلسفه در روانشناسی ویتگنشتاین هم با منتقدان و هم با پیروان کار فیلسوف درگیر است تا ارتباط پایدار خود را با روانشناسی امروز نشان دهد. سالیوان با ارائه جزئیات تاریخی در مورد پذیرش، درک و استفاده از اظهارات و روش ویتگنشتاین در روانشناسی و حوزه‌های مرتبط علوم اجتماعی، بررسی منابع مداوم سردرگمی مفهومی و نشان دادن چگونگی به کارگیری بینش‌های او در تحقیقات پیرامون، بررسی جدیدی از نوشته‌های بعدی ویتگنشتاین ارائه می‌کند. جمعی، زندگی اجتماعی، عواطف، ذهنیت و توسعه. با انجام این کار، او ارزش روانشناسان را در اتخاذ یک روش فلسفی تحقیق مفهومی نشان می دهد تا در مورد نظریه ها، روش ها، درمان ها و شیوه های برجسته در زمینه های مختلف، کار کنند و در نتیجه، منبعی برای نظری و تجربی آینده ایجاد کنند. و روانشناسان کاربردی این کار برای دانشجویان و دانشگاهیان درگیر در تاریخ روانشناسی و برای پزشکانی که علاقه مند به درک اهمیت مستمر کار ویتگنشتاین در شیوه های روانشناسی هستند، ارتباط ویژه ای خواهد داشت.

ترجمه ماشینی : لودویگ ویتگنشتاین (1889-1951) بدون شک یکی از مهمترین فیلسوفان قرن بیستم و شاید هر قرن دیگری بود. او همچنین مردی جذاب، کاریزماتیک و تحریک‌کننده بود. توانایی فلسفی او تقریباً بلافاصله توسط برتراند راسل شناسایی شد، و در طول زندگی خود آثار او ابتدا پوزیتیویسم منطقی و سپس فلسفه زبان معمولی را تحت تأثیر قرار داد. از آن زمان به بعد در اندیشه فلسفی پسا تحلیلی نیز به مرکزیت تبدیل شد. فراتر از دنیای فلسفه آکادمیک، الهام بخش نمایشنامه نویسان، شاعران، رمان نویسان، معماران، فیلمسازان و زندگی نامه نویسان بوده است. الف تا ض فلسفه ویتگنشتاین برای هر کسی که می خواهد درباره فلسفه و زندگی این متفکر مرموز بیشتر بداند در نظر گرفته شده است. این کتاب شامل مروری مقدماتی از زندگی و کار او، جدول زمانی رویدادهای مهم مرتبط در زندگی و پس از آن، کتابشناسی گسترده، و بالاتر از همه، A-Z از ایده ها، افراد و مکان هایی است که در زندگی او نقش داشته اند. ..

ترجمه ماشینی : لودویگ ویتگنشتاین تأثیرگذارترین و مسلماً بزرگترین فیلسوف قرن بیستم بود. این واقعیت در مورد تأثیر او نه تنها به این بستگی دارد که او چقدر مردم را تحت تأثیر قرار داده است، بلکه به این موضوع نیز بستگی دارد که چند نفر را تحت تأثیر قرار داده است. کارهای اولیه او توسط برخی از پیشگامان فلسفه تحلیلی انجام شد. کار بعدی او به ایجاد جنبش دیگری در فلسفه تحلیلی کمک کرد، جنبش فلسفه زبان معمولی (که گاهی به آن فلسفه آکسفورد می گویند). همچنین برخی او را یک متفکر کلیدی پسامدرن می‌دانند و علاقه به آثار او وجه تمایز بسیاری از فیلسوفان پسا تحلیلی است که در پی پر کردن شکاف بین فلسفه تحلیلی و فلسفه به اصطلاح قاره‌ای هستند. این ویرایش دوم از فرهنگ لغت تاریخی فلسفه ویتگنشتاین، تاریخ این فلسفه را از طریق یک گاهشماری، یک مقاله مقدماتی، و یک کتابشناسی گسترده پوشش می دهد. بخش فرهنگ لغت بیش از 300 مدخل با ارجاع متقابل در هر جنبه از کار او دارد. این کتاب یک نقطه دسترسی عالی برای دانشجویان، محققان و هر کسی است که مایل به دانستن بیشتر در مورد فلسفه ویتگنشتاین است.

ترجمه ماشینی : ویتگنشتاین و تحقیق هنجاری ارتباط فلسفه لودویگ ویتگنشتاین را با اخلاق، زیبایی‌شناسی، فلسفه سیاسی و دین بررسی می‌کند. این کتاب زمینه های فکری را که به تفکر هنجاری ویتگنشتاین شکل داده است، تجزیه و تحلیل می کند، تأثیرات او را ردیابی می کند و کاربردهای معاصر فلسفه او را در زمینه های هنجاری ارائه می دهد. فصل ها بر ماهیت تحقیق هنجاری تمرکز دارند. آنها با هم، رویکرد ویتگنشتاینی را به تحقیق هنجاری ارائه می‌کنند، که در عین اینکه گسترده و مورد بحث است، در مقابل رویکردهای قیاسی غالب قرار می‌گیرد. استدلال به نتایج هنجاری با نشان دادن شباهت‌های خانوادگی، تشبیه‌ها، استفاده از متقاعدسازی، توسل به استدلال‌های طبیعت‌گرا، نویسندگان و ویتگنشتاینی‌ها که توسط آنها مورد بحث قرار گرفته‌اند، مفهوم ما را از تحقیق هنجاری گسترش می‌دهند.

ترجمه ماشینی : این جلد، ارزیابی مجدد کار پیتر گای وینچ (1926 - 1997)، یکی از مهم ترین فیلسوفان قرن بیستم است. وینچ در مقایسه با معاصران خود به دلیل این باور اشتباه که هیچ ارتباط سیستماتیکی بین جنبه های مختلف کار او وجود ندارد، در ابهام نسبی محو شد. این جلد آن پیش فرض را تصحیح می کند و کار وینچ را دوباره به نسل جدیدی از محققان معرفی می کند. این جلد با نشان دادن اینکه چگونه مسائل اخلاقی، سیاسی و اجتماعی در آثار وینچ به هم مرتبط هستند، و با روشن کردن ارتباطات بین این موضوعات و مضامین در متافیزیک و فلسفه ذهن، هم گستردگی و هم وحدت رویکرد وینچ را نشان می‌دهد. این کتاب موضوعاتی مانند اخلاق، فلسفه سیاسی، علوم اجتماعی، فلسفه عمل، فلسفه ذهن، متافیزیک و فلسفه زبان را مورد بحث قرار می دهد. علیرغم این تنوع ظاهری موضوعات، دست اندرکاران این جلد با اعتقاد وینچ موافقند که حوزه های مختلف فلسفه به یکدیگر وابسته هستند. در نتیجه، مجموع جلد، وحدت در تنوع را نشان می‌دهد و نمونه‌ای از شیوه‌ای از فلسفه‌پردازی را ارائه می‌دهد که در آن رویکردها و زیرشاخه‌های مختلف در گفتگو با یکدیگر قرار می‌گیرند. شهرت پیتر گای وینچ به خاطر کارهای اولیه اش در زمینه فلسفه علوم اجتماعی است. او درباره ایده علم اجتماعی و رابطه آن با فلسفه (ISS) بحث و جدل هایی را در محافل علمی فلسفی و اجتماعی ایجاد کرد. وینچ در آن کار و انتشارات بعدی بر ضد این پیش فرض استدلال کرد که روابط اجتماعی را می توان با استفاده از ابزارهای مفهومی علوم طبیعی درک کرد. وینچ بعداً ISS را به عنوان یک «کتاب مرد جوان» توصیف کرد و از شهرتی که برای او به دست آورد پشیمان شد - ترکیبی از شهرت و بدنامی تقریباً برابر. وینچ در کنار کارهایش در زمینه فلسفه علوم اجتماعی، مفسر و مفسر ویتگنشتاین بود. او همچنین یک مطالعه پیشگامانه درباره فلسفه سیمون ویل با عنوان Simone Weil: The Just Balance منتشر کرد. وینچ همچنین مقالات متعددی در مورد مسائل اخلاق، فلسفه سیاسی و فلسفه دین منتشر کرد و در هنگام مرگ بر روی یک کتاب خطی در مورد مشکل اقتدار سیاسی کار می کرد.

ترجمه ماشینی : این حجم از مقالات جدید، تفاسیر پیشگامانه ای از برخی از محوری ترین موضوعات فلسفه ویتگنشتاین ارائه می کند. گروهی برجسته از مشارکت‌کنندگان نشان می‌دهند که چگونه اندیشه ویتگنشتاین می‌تواند به نحو ثمربخشی در بحث‌های معاصر در معرفت‌شناسی، متافلسفه و فلسفه زبان به کار رود. این جلد رویکردهای تاریخی و سیستماتیک به روش‌ها و دیدگاه‌های ویتگنشتاینی را با مقالاتی که تجزیه و تحلیل مفصلی را ارائه می‌دهند و برای دانش‌آموزان و همچنین متخصصان در دسترس خواهد بود، ترکیب می‌کند. نتیجه تصویری غنی و روشنگر از یک شخصیت کلیدی در فلسفه قرن بیستم و اهمیت مستمر او برای مطالعه فلسفی است.

ترجمه ماشینی : در حالی که لودویگ ویتگنشتاین (1889-1951) و جورج سانتایانا (1863-1952) ممکن است هرگز آثار یکدیگر را ملاقات نکرده باشند یا حتی مطالعه نکرده باشند، آنها شرایط فرهنگی مشابهی را تجربه کردند و تفکر آنها شکل های مشابهی به خود گرفت. با این حال، تاکنون، بدنه کاری مربوطه آنها به طور جداگانه و جدا از یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته است. سانتایانا اغلب به عنوان زیبایی‌شناس و متافیزیکدان در نظر گرفته می‌شود، اما کار ویتگنشتاین معمولاً مخالف رویکردهای فلسفی مورد علاقه سانتایانا است. در این مطالعه جدید روشنگر، مایکل هاجز و جان لاچز استدلال می‌کنند که پشت تفاوت‌های چشمگیر در سبک فلسفی و واژگان، توافق شگفت‌انگیزی در موضع وجود دارد. این شباهت‌ها به دلیل سبک‌های متفاوت، متافلسفه‌های متفاوت و حوزه‌های تأثیر جداگانه‌شان تا حد زیادی مورد توجه قرار نگرفته است. Hodges و Lachs نشان می‌دهند که آثار سانتایانا و ویتگنشتاین پاسخ‌های فلسفی خود را به اتفاقات بیان می‌کنند. با کمال تعجب، هر دو متفکر به یکپارچگی اعمال انسانی روی می آورند تا درک فلسفی قابل قبولی از وضعیت انسانی ایجاد کنند. هر دوی این فیلسوفان مهم قرن بیستم دیدگاه های بالغ خود را در زمانی شکل دادند که قطعیت های راحت تمدن غرب در اطراف آنها در حال فروپاشی بود. آنچه آنها می گویند حداقل تا حدی مشابه است، زیرا آنها می خواستند با تکیه بر سلامت روانی آرام زبانی و سایر شیوه های ما در برابر گسترش ویرانی مقاومت کنند. بر اساس هر دو، این دانش زنده بشری نیست، بلکه یک سنت فلسفی اشتباه است که پایه‌هایی را می‌طلبد و در نتیجه غربت و آوارگی فکری ایجاد می‌کند. هر دو فکر می‌کردند که برای نظم بخشیدن به خانه‌مان، باید در اعمال اجتماعی، مذهبی، فلسفی و اخلاقی خود خارج از چارچوب جستجوی یقین تجدیدنظر کنیم. این بینش و پروژه هایی که از آن سرچشمه می گیرد، خویشاوندی فلسفی آنها را مشخص می کند. تفکر در خرابه‌ها درک ما را از دستاوردهای فکری این متفکران برجسته افزایش می‌دهد و نشان می‌دهد که هر کدام چگونه بر فیلسوفان آمریکایی بعدی تأثیر گذاشته‌اند. این کتاب همچنین به عنوان فراخوانی برای فیلسوفان عمل می کند تا فراتر از طبقه بندی های سنتی به ماهیت تفکر فلسفی نگاه کنند.

ترجمه ماشینی : از دیدگاه تاریخ ایده‌ها، این کتاب بسیار افلاطونی است. هر گونه درک از وجود موجودات به عنوان یک مصوبه در غیاب آن می درخشد. می گویند اگر کسی که بار خودش است یک احمق مشتری داشته باشد، نویسنده ای که ویراستار خودش است نقص های ارتباطی او را پرورش می دهد. در مورد این کتاب، که پیش‌بینی می‌شد در دسامبر 2016 از مطبوعات مرده بود، تمایل شدید به کلمات اختصاری (W, H, DMS - که گاهی با اشتباه تایپی به DSM, TPS تغییر می‌کرد) و منابع غیردوستانه و توسعه‌نشده به‌عمد به‌منظور منصرف کردن به‌نظر می‌رسد. خوانندگان دوستانه با این وجود، این مقاله ممکن است چیزی مهم را در خود داشته باشد، شاید راهی برای افلاطونی ها برای غلبه بر محدودیت های شناخته شده خود، رفتاری که خود افلاطون در «کشتی که در سوفیست» مرتکب می شود از خود نشان می دهد. با این حال، این داور نمی تواند آن را مشخص کند، زیرا نویسنده اهمیتی به اشاره به آن ندارد. شاید این اطلاعیه کوتاه به اندازه کافی جذاب باشد که دیگران نیز آن را امتحان کنند. کلمات خود نویسنده («پیشگفتار») به شرح زیر است: "این مجموعه مقالات در 10 سال گذشته نوشته شده است و مهمترین و طولانی ترین آنها در سال گذشته است. همچنین آنها را ویرایش کرده ام تا آنها را به روز کنم (2016). صفحه کپی رایت دارای تاریخ اولین چاپ و جدید است. نسخه‌ها در آنجا یادداشت می‌شوند، همانطور که من مقالات قدیمی را ویرایش می‌کنم یا مقالات جدید اضافه می‌کنم. همه مقاله‌ها درباره رفتار انسان هستند (همانطور که همه مقاله‌های هر کسی در مورد هر چیزی است)، و به همین ترتیب در مورد محدودیت‌های داشتن نسب اخیر میمون (8 میلیون سال یا بیشتر). کمتر بسته به دیدگاه) و کلمات و اعمال آشکار در چارچوب روانشناسی ذاتی ما همانطور که در جدول نیت ارائه شده است. همانطور که ریچارد لیکی تکامل گرا معروف می گوید، مهم است که به خاطر داشته باشیم نه اینکه ما از میمون ها تکامل یافته ایم، بلکه در هر راه مهم، ما میمون هستیم. اگر در مدرسه به همه درک واقعی از این (یعنی بوم شناسی و روانشناسی انسانی) داده می شد، شاید تمدن فرصتی پیدا می کرد. به نظر من، این مقالات و بررسی ها دارای عناصر جدید و بسیار مفید بسیاری هستند، به این دلیل که از نسخه شخصی من از دیدگاه سیستمی دوگانه اخیراً (حدود دهه 1980) که از مغز و رفتار ما توسعه یافته است، استفاده می کنند تا یک سیستم منطقی از عقلانیت (شخصیت، روانشناسی، ذهن، زبان، رفتار، اندیشه، استدلال، واقعیت و غیره) که به شدت در علوم رفتاری (روانشناسی، فلسفه، ادبیات، سیاست، انسان شناسی، تاریخ، اقتصاد، جامعه شناسی و غیره) کمبود دارد. فلسفه حول محور دو نویسنده ای است که من مهمترین آنها را یافته ام، لودویگ ویتگنشتاین و جان سرل، که ایده های آنها را در چارچوب سیستم دوگانه (دو نظام فکری) ترکیب کرده و گسترش می دهم که در تحقیقات اخیر تفکر و استدلال بسیار مفید است. همانطور که اشاره کردم، از نظر من اساساً همپوشانی کاملی بین فلسفه، به معنای دقیق سؤالات پایداری که مربوط به رشته دانشگاهی است، و روانشناسی توصیفی تفکر (رفتار) درجه بالاتر وجود دارد. هنگامی که شخص بینش ویتگنشتاین را درک کرد که فقط این موضوع وجود دارد که چگونه بازی زبانی باید انجام شود، شرایط رضایت را تعیین می کند (چه چیزی یک جمله را درست یا راضی می کند و غیره) و این پایان بحث است. حالا که فکر می‌کنم فهمیدم بازی‌ها چگونه کار می‌کنند، بیشتر علاقه‌ام به فلسفه را از دست داده‌ام، که البته ویتگنشتاین می‌گوید که باید باشد. اما از آنجایی که آنها نتیجه روانشناسی فطری ما هستند، یا به قول ویتگنشتاین، به دلیل عدم تیزبینی زبان، مشکلات در تمام گفتمان بشری وجود دارد، بنابراین نیاز بی پایان به تحلیل فلسفی، نه تنها در علوم انسانی وجود دارد. از فلسفه، جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی، علوم سیاسی، روان‌شناسی، تاریخ، ادبیات، دین و غیره، اما در «علوم سخت» فیزیک، ریاضیات و زیست‌شناسی. این امری جهانی است که سؤالات بازی زبانی را با سؤالات علمی واقعی در مورد اینکه حقایق تجربی چیست مخلوط کنید. علم گرایی همیشه وجود دارد و استاد آن را از مدت ها قبل پیش روی ما گذاشته است، یعنی ویتگنشتاین (از این پس W) اصولاً با کتاب های آبی و قهوه ای در اوایل دهه 1930 شروع شده است. با این وجود، درک واقعی از کار ویتگنشتاین، و در نتیجه نحوه عملکرد روانشناسی ما، در دهه دوم قرن بیست و یکم، به ویژه به دلیل P.M.S، در حال گسترش است. هکر (از این پس H) و دانیله مویال-شاروک (از این پس DMS)، و همچنین به بسیاری دیگر که برخی از برجسته‌ترین آنها را در مقالات ذکر می‌کنم. وقتی چند سال پیش "درباره یقین" را خواندم، در یک بررسی آمازون آن را به عنوان سنگ پایه فلسفه و روانشناسی و اساسی ترین سند برای درک رفتار توصیف کردم، و تقریباً در همان زمان DMS در حال نوشتن مقالاتی بود و اشاره می کرد که این مشکل را حل کرده است. مشکل معرفت شناختی هزاران ساله که چگونه می توانیم هر چیزی را به طور قطع بدانیم. من متوجه شدم که W اولین کسی بود که آنچه را که اکنون به عنوان دو سیستم یا سیستم فکری دوگانه توصیف می شود درک کرد و یک اصطلاح سیستم دوگانه (S1 و S2) ایجاد کردم که به نظرم در توصیف رفتار بسیار قدرتمند است.

ترجمه ماشینی : چگونه معنی کلماتی که نشان دهنده احساسات هستند را یاد بگیریم، استفاده کنیم و بفهمیم؟ ارتباط بین کلمات و احساسات چگونه ساختار یافته است؟ چگونه می توان علائم بیرونی احساسات را آشکار کرد؟ "درک کسی" به چه معناست؟ آیا معناشناسی تحت تأثیر حالات درونی است؟ وقتی از یک عبارت برای توصیف یک احساس استفاده می کنیم، به چه معناست؟ چنین موفقیتی در ارتباطات چگونه باید تعریف شود؟ دستور زبان، بیان، و معانی بین الاذهانی: فلسفه روانشناسی ویتگنشتاین به این سؤالات می پردازد، و کاربردهای خاص بازی های زبانی را که نشان دهنده احساسات هستند (مانند «فکر کردن»، «دیدن فلان و فلان» و «من هستم» را بررسی می کند. در درد») و کاوش ارجاعات بیرونی به حالات درونی. بیرونی کردن چیزی درونی، تجربه روانشناختی را بیان می کند. به این ترتیب، یک بیان باید به عنوان شکل پیچیده ای از تجربیات بیرونی درک شود. این کتاب استفاده از بیان حسی و پراکسیس "به بیان" را به عنوان یک فرآیند معنایی بین ذهنی روشن می کند. تمرکز اصلی کتاب بر ظاهر زبان و درونیات تجربه است، همانطور که در آخرین نوشته‌های ویتگنشتاین (یعنی سخنرانی‌های او در سال‌های 1946-1947، منحصراً و بطور قابل توجهی در مورد فلسفه روان‌شناسی) که اخیراً منتشر شده‌اند، به شدت اشاره شده است. که علیرغم اهمیت و اصالتشان هنوز کمتر شناخته شده اند.

ترجمه ماشینی : آیا می توانیم در مورد خدا معنادار صحبت کنیم؟ جنبش الهیاتی که به عنوان تومیسم دستوری شناخته می شود تأیید می کند که زبان دینی مزخرف است، زیرا واقعیت خدا فراتر از ظرفیت ما برای بیان است. استفان مولهال ادعاهای این جنبش را (همانطور که در آثار هربرت مک کیب و دیوید بورل مثال می‌زند) به‌عنوان وارث مشروع روش‌های فلسفی ویتگنشتاین و نیز پروژه الهیات آکویناس ارزیابی می‌کند. مانع اصلی این ادعا این است که تومیسم دستوری، بی معنی بودن زبان دینی را هنگامی که در مورد خدا به کار می‌رود، سنگ محک بینش تومیست می‌سازد، در حالی که «چرند» در آثار ویتگنشتاین به طور استاندارد صرفاً اصطلاحی برای انتقاد تلقی می‌شود. مولهال استدلال می‌کند که اگر ویتگنشتاین با عبارات ارائه‌شده توسط کار کورا دایموند و استنلی کاول خوانده شود، می‌توان هم در آثار اولیه و هم در نوشته‌های بعدی‌اش جایی برای نقش مثبت‌تر به گفته‌های بی‌معنا پیدا کرد-- امری که در گرو بهره برداری از قیاس زبان دینی و معماها است. و هنگامی که این همسویی بین ویتگنشتاین و آکویناس برقرار شد، همچنین به ما امکان می‌دهد راه‌های مختلفی را ببینیم که آثار بعدی او بعد کمال‌گرایانه دارد - از این نظر که با دغدغه‌های کمال‌گرایی اخلاقی همپوشانی دارد، و از این نظر که اهمیت فلسفی زیادی به آن نسبت می‌دهد. آنچه را که الهیات و فلسفه به طور سنتی «کمالات» و «استعلایی» نامیده اند، به ویژه مفاهیمی مانند هستی، حقیقت، و وحدت یا یگانگی. این امر منجر به برداشتی رادیکال از نقش کاربرد مشابه در زبان و به همین ترتیب در رابطه بین فلسفه و الهیات می شود.