جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نام­ و لقب ازجمله عناصر دارای کارکرد بلاغی و ابزار قدرت در روایت فرق و مذاهب است که پیوسته توجه هواداران و مخالفان فرق و مذاهب را به خود جلب کرده است. بر پایه همین قاعده از نخستین روزهای پدیدارشدن آیین وهابیت تا کنون، محمد بن عبدالوهاب و هوادارنش خودمختارانه از نام­ها و لقب­های مدح­آمیز و مجاب­کننده­ای برای معرفی خود استفاده کرده­اند. «اهل‌سنت و جماعت»، «فرقۀ ناجیه و طایفۀ منصوره»، «دعوت اصلاحی»، «تابعان فقه حنبلی»، «سلفی» و «أثری» از جمله نام­ها و لقب­هایی است که وهابیان برای معرفی خود برگزیده­اند. این مقاله سعی دارد­ زمان آغاز، میزان رواج و هدف وهابیان از نام‌گذاری به نام­ها و القاب یادشده را بکاود و موضع منتقدان وهابیت را نیز یادآور شود.

هدف از این پژوهش نقد به رویکردی است که راهکار برطرف شدن چالش‌هایِ اخلاقیِ هوشِ مصنوعیِ را محدود به طراحی و اصلاحات فنی می‌داند. برخی پژوهش‌گران چالش‌های اخلاقی در هوش مصنوعی را همگرا تلقی می‌کنند و معتقدند این چالش‌ها همانطور که با ظهور سیستم هوش مصنوعی پدید آمدند، با پیشرفت و اصلاحات فنی آن مرتفع خواهند شد. در مباحثِ اخلاقِ هوش مصنوعی، موضوعاتی همچون حفاظت از حریم خصوصی و شفافیت در بیشتر پژوهش‏ها مورد توجه قرار گرفته است. در پژوهش حاضر با استفاده از روشِ تحلیلی-انتقادی، همگرایی میان شفافیت و حریم خصوصی در سیستم‌های یادگیری ماشین بررسی شده و رویکردی که رفع چالش‌های اخلاقی را به طراحی هوش مصنوعی محدود می‌داند به نقد گذاشته شده است. نتایج این بررسی نشان می‏دهد که همگرایی میان چالش‌های اخلاقی هوش مصنوعی وجود ندارد. همچنین با مطرح کردن سه چالش کمی‏سازی، محدودیت‏های تکنیکی و مباحث فرااخلاقی به نقد رویکردهایی که تنها بر طراحی و اصلاحات فنی متکی هستند پرداخته شد. نتایج این بخش نشان می‌دهد که نمی‌توان تنها با تکیه بر طراحی، به چالش‌های اخلاقی در هوش مصنوعی پاسخ داد و نیاز به استفاده از سایر روش‌ها مانند قانون‌گذاری و یا پیشرفت در سایر علوم در کنار توجه به طراحی وجود دارد.

خانه ها و موزه ها راویان مشترکی از جنس خاطره اند. بر خلاف سناریو ی هویّت مدرن که بدن را عاری از هرگونه خاطره ی فضایی می خواهد، فضا سازی در خانه ها به مثابه موزه ها مستعد گشایشی جهانی می باشند. این فضا مندی، حرکتی در"آستانه" است، با این قیاس که کاربران در یک موزه، انرژی ترکیب شده با فضای درونی موزه را امتداد می دهند. موزه بالذّات، آستانه است. امّا ما در خانه ها ساکن می شویم. این چالش، اغلب در موضوعات مهّم علوم انسانی با عنصری از جنس خاطره عجین می شود که در بسیاری از خاطرات، غیاب، عنصری برانگیزاننده است تا هر وقت که بتوان بازیافته و به گونه ای دگر باز-ساخته شوند. این باز-بینی در بناهای ترجمانی، با این فرض که اتمام بخشی از ناتمام های"دیگری"اند، در بستر تجارب متناقضِ فرهنگ و زبان بر ما حادث می شوند. دیگری می تواند همان مکانیّت فرهنگی باشد. واکاویِ تئوری ترجمه می تواند به بنیان نظریه های انتقادی در جامعه معماری، میان رشته با تخصص دقیق فلسفی، وسعت فهم دهد. هدف از انجام این پژوهش، به روش ساختارگشایی دریدایی، قیاس تحلیلی یک متن اصیل و ترجمه شده با محوریت زبانشناسی است. با این نگاه که هر بنای معماری می تواند یک متن نوشته شده باشد. حال با این سوال که آیا فرایند باز-سازی در معماری می تواند ترجمه ای از زبان متنیِ معماری شمرده شود؟ ریشه شناسی خاطره از نقطه نظر پل ریکور، والتر بنیامین و روش نقد ژاک دریدا بر نظریات او ادامه دهنده بحث می باشد.

وهابیان می گویند هر گونه یاری خواستن از غیرخدا (زنده یا مرده) در امور خارق‌العاده شرک است، آنها این پندار نادرست را به این روایت که پیامبر$ فرموده است: «اگر چیزی می‏خواهی، از خدا بخواه و اگر یاری می‏جویی از خدا یاری بجوی» مستند می‌کنند. درحالی‌که این روایت تنها اصل استعانت را برای خداوند ثابت می‌کند و هیچ‌گونه دلالتی بر شرک بودن هرگونه استعانت از غیرخدا در امور خارق‌العاده ندارد. اساساً استعانت از غیرخدا مادامی‌که غیراستقلالی و در طول استعانت از خداوند باشد شرک نیست. هم‏چنان که حضرت سلیمان % از یارانش برای انجام امر خارق‌العادۀ انتقال تخت بلقیس از یمن به اورشلیم در مدت زمانی بسیار کوتاه کمک خواست. علاوه بر این روایاتی وجود دارد که درخواست کمک از مخلوق در امور خارق‌العاده را تجویز می‌کند.

از مهم‌ترین و درازدامن‌ترین مباحث در اسلام، بحث امامت است. امامت در میان مسلمانان جایگاه سترگی دارد تا جایی که بر اساس روایات فریقین عدم شناخت امام منجر به مرگ جاهلی می‌شود. امّا چگونگی شناخت امام همواره دغدغه‌ای برای اهل اسلام به شمار می‌رفته است. از جمله نشانه‌هایی که برای بازشناسی امام حق در تراث امامیه تبیین شده است، صاحب سلاح نبوی بودن است. از سوی دیگر، برخی از مدّعیان در پی آن بودند که خود را صاحب سلاح نبوی معرّفی کرده و از رهاورد آن، بتوانند ادّعای امامت خویش را ثابت کنند. این تحقیق به دنبال آن است تا با روش توصیفی-تحلیلی، سلاح‌های موروثی را گونه‌شناسی کرده و روش‌های اهل‌بیت را در نشانه‌یابی امام به وسیلهٔ آن متذکّر شود. بر پایهٔ این تحقیق، پیامبر‌اکرم سلاح‌های خویش از جمله شمشیرها، زره‌ها، پرچم‌ها، کلاه، کلاه‌خود، عمامه و چوب‌دستی را به امیر مؤمنان به‌عنوان جانشین خویش اهدا کردند. این ودایع به یک‌یک ائمه ارث رسید. ائمه نیز در مواضع گوناگونی با محوریّت این سلاح‌ها به نشانه‌یابی امام پرداختند. این روش‌ها عبارتند از روش‌های گفتاری مشتمل بر روش تبیینی و تشبیهی و روش‌های رفتاری مشتمل بر واگذاری سلاح و احتجاج به سلاح.

از مجموع گزارش‌‌های تاریخی چنین برمی‌‌آید که پس از قتل عثمان، عموم مردم با حضرت علی بیعت کردند. با این حال، همواره یکی از شبهات مخالفان شیعه، ایجاد تردید و تشکیک در اجماعی بودن بیعت مردم با آن حضرت بوده است. یکی از زمینه‌‌های تقویت این دیدگاه، وجود برخی گزارش‌‌ها درباره بیعت نکردن برخی افراد با حضرت علی است. این مقاله با بهره‌‌گیری از روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کهن فریقین به دنبال بررسی میزان انطباق این دیدگاه با شواهد تاریخی و دلالت گزارش‌‌های مربوط به متخلّفان از بیعت است. یافته‌‌های این پژوهش نشان می‌دهد که این دیدگاه، بر منابع تاریخی و حدیثی متقدّم و دانشمندان شیعه و اهل‌سنّت منطبق نیست و حتّی برخلاف این دیدگاه، برخی از بیعت عمومی برای نخستین بار در تاریخ اسلام در خلافت حضرت علی سخن گفته‌‌اند. گزارش‌‌های موجود درباره متخلّفان از بیعت نیز دلالت‌‌های متفاوتی دارد و بیعت نکردن این گروه با حضرت علی را اثبات نمی‌‌کند و اندیشمندان نیز در این باره دیدگاه‌‌های مختلفی ابراز داشته‌‌اند. به نظر می‌رسد انگیزه‌‌های سیاسی و شخصی مانند بهانه مسلمان‌کشی، دوستی با عثمان بن عفان و معاویه بن ابی‌سفیان، دشمنی با امام علی و طمع داشتن به خلافت، در بیعت نکردن این افراد را باید از مهم‌ترین عوامل این مسئله دانست.

الگوی تبلیغی جریان‏های انحرافی مهدویت؛ دستگاهی منظم و هندسی است که می‏تواند با عنوان «فرایند چند وجهی تغییر اندیشه» شناخته شود. شناخت الگوهای تبلیغی این جریان‏ها این امکان را فراهم می‏کنند تا ضمن فهم مناسبات و ارتباطات رفتارهای مبلّغان با زمینه‏ها و با رفتارهای مخاطبان، از علت‏هایی پرده بردارند که شاید فهم و درک آن برای غیر متخصّص دشوار باشد. نتایج این پژوهش می‏تواند در خدمت نهادهای مواجهه کننده باشد تا در جهت‏گیری و نوع مواجهه از آن بهرمند و در کنار امر پیدا، به امر ناپیدای ماجرا آگاه شوند. این پژوهش با استفاده از روش هفت وجهی لوئیس رامبو در کتاب «شناخت تغییر دین» به سراغ روش‏های تبلیغی جریان‏های انحرافی مهدویت رفته است که عبارتند از: 1. زمینه، 2. بحران، 3. جست وجو، 4. مواجهه، 5. تعامل، 6. تعهد، 7. نتایج. نوشتار حاضر با روش «توصیفی_تحلیلی»، در مقام پاسخ به چگونگی تغییر اندیشه در هفت مرحله تبلیغی است و تطبیق روش تغییر اندیشه در جریان‏های انحرافی مهدویت با روش تغییر دین در ادیان، دست آورد پژوهش حاضر می‏باشد.

هدف پژوهش حاضر بررسی عملکرد نظام در رابطه با جوانان پس از پیروزی انقلاب می‌باشد. به منظور دستیابی به هدف مقاله فوق از روش‌های توصیفی _ تحلیلی با تکیه بر گفتمان انقلاب و همچنین نظریه تغییرات نسلی اینگلهارت استفاده شده است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که بسیاری از پژوهش‌های کشور در تلاش هستند تا از روش و نظریه اینگلهارت که 80 کشور جهان را مورد بررسی قرار داده است، تغییرات نسلی جامعه ما را موردواکاوی قرار دهند. اما گفتمان انقلاب با این روش ناهمخوانی بنیادین دارد. نتایج این مقاله به این نکته رسیده است که گفتمان انقلاب از ابتدا بر ارزش‌های فطری و غیرمادی در کنار مادیات تأکید داشته است. تجربه‌های مبارزه با رژیم پهلوی، جنگ تحمیلی هشت ساله عراق علیه ایران و دستاوردهای کلان و خرد در عرصه‌های گوناگون با حضور حداکثری جوانان بوده که قابل توضیح با نظریه اینگلهارت نیست.

جهان در لحظۀ تحول نظم بین‌المللی قرار گرفته است. تقریباً همۀ اندیشمندان و متفکران جهانی، به این لحظه و به این تحول، معترفند. یکی از بازیگران مؤثر امروز در مقیاس نظم جهانی، جبهۀ اسلام و به طور خاص، محور مقاومت است. افق محور مقاومت، تمدن نوین اسلامی است که اگر نقش‌آفرینی مؤثر محور مقاومت و جبهۀ اسلام را شاهد باشیم، می‌توان این تحول در نظم را پلی قرار داد برای عزیمت به سمت تمدن نوین اسلامی. تمدن نوین اسلامی، پیشگام جهان مهدوی است. روشن است که در عصر مهدوی و در جهان پساظهور، نظم جهانی و هندسۀ جهان، صورت متعالی و متمایزی خواهد داشت. تبیین این صورت متمایز، تصویر افق و چشم‌انداز مطلوب تمدن نوین و حرکت تاریخی اسلام است. این پژوهش، با بررسی منابع مربوط به نظم جهانی و تصویر عصر مهدوی، به استخراج ارکان محوری نرم‌افزاری هندسۀ نظم جهانی در عصر مهدوی پرداخته است و به این نتیجه رسیده است که هندسۀ نظم جهان در عصر مهدوی، دو رک محوری دارد: از یک سو، عدل‌بنیاد است و منتج به ظهور قسط خواهد شد و از سوی دیگر، حکمت‌بنیاد است و راه‌حلی الهی برای حل و رفع اختلافات و تعارضات در سطوح مختلف ارائه خواهد داد.

انقلاب تحولی پیچیده و عمیق است که در آن قدرت از طریق غیرمسالمت‌آمیز تغییر می­کند. در هر انقلاب سه رکن اصلی وجود دارد که از طریق هم‌افزایی نقش خود را ایفا می‌کنند. این سه رکن عبارتند از ایدئولوژی، رهبری و مردم. یکی از مسائل مهم هر انقلاب، نقش و گسترۀ رهبری آن است. نویسنده در این مقاله با استفاده از روش سنجشی _ مقایسه­ای درصدد بررسی نقش و به ویژه گستره رهبری در انقلاب اسلامی ایران و انقلاب فوریه 1917 روسیه است. در حالی که در انقلاب اسلامی ایران رهبری امام خمینی؟ره؟ فراگیر و دربرگیرنده جلوه­های مختلف فکری، بسیج‌گر و مدیر بود، در انقلاب فوریه1917 روسیه، این گستردگی و فراگیری رهبری در هر سه مرحله نهضت، انقلاب و نظام­سازی وجود نداشت و رهبری در این انقلاب به مرحله بعد از پیروزی انقلاب محدود می­شد. روش پژوهش مقایسه‌ای _ سنجشی است. در این روش نویسنده افزون بر همگونی‌ها و اشتراکات، درصدد بررسی ناهمگونی‌ها و افتراقات در خصوص انقلاب و رهبری در دو کشورایران و روسیه است. یافته پژوهش عبارت از این است در حالی که در انقلاب اسلامی ایران، امام خمینی به عنوان رهبر انقلاب هر سه جلوه رهبری فکری، بسیج‌گر و سیاست‌گذاری انقلاب اسلامی را به صورت تام عهده‌دار بود، در انقلاب فوریه 1917روسیه افزون بر تعدد رهبران، تجمیع جلوه‌های رهبری وجود نداشت.