جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : روایتی بزرگ از زندگی درهم تنیده والتر بنیامین، مارتین هایدگر، لودویگ ویتگنشتاین و ارنست کاسیرر، فیلسوفان بزرگی که ایده‌هایشان قرن بیستم را شکل داد. سال 1919 است. وحشت جنگ جهانی اول هنوز برای قهرمانان زمان جادوگران تازه است، که هر کدام خود را در یک مقطع حساس می بینند. والتر بنجامین که در طول همه‌گیری 1918 از آنفولانزا جان سالم به در برده است، سعی می‌کند از پدر مستبد خود فرار کند و در حرفه‌ی تحصیلی‌اش دست و پنجه نرم کند. در مقابل، لودویگ ویتگنشتاین به‌طور چشمگیری تصمیم گرفته است که خود را از ثروت عظیمی که به عنوان فرزند یکی از ثروتمندترین خانواده‌های صنعتی در اروپا به ارث می‌برد، در جستجوی وضوح معنوی مطلق، رها کند. در همین حال، مارتین هایدگر که توانسته بود با خدمت به عنوان هواشناس از جنگ در جنگ اجتناب کند، با دقت در حال پرورش حرفه خود است. سرانجام، ارنست کاسیرر به شدت در دانشگاه کار می کند و به شدت خود را به نوشتن و امکان شغلی در دانشگاه هامبورگ می پردازد. صحنه برای یک درام فکری بزرگ آماده شده است که در دهه آینده رخ خواهد داد. زندگی و ایده‌های این رباعی فلسفی خارق‌العاده با تبدیل شدن به شخصیت‌های تاریخی جهان به هم نزدیک می‌شوند. اما با نزدیک شدن به جنگ جهانی دوم، سرنوشت آنها بسیار متفاوت خواهد بود. Wolfram Eilenberger مسیرهای این زندگی‌های شگفت‌انگیز و پرتلاطم را که نه تنها فلسفه، بلکه برخی از مهم‌ترین شخصیت‌های دیگر قرن از جمله جان مینارد کینز، هانا آرنت و برتراند راسل را در خود جای داده است، به‌طرز شیک دنبال می‌کند. او با انجام این کار، داستانی گیرا در مورد چهار تن از بلندپروازترین و پرشورترین متفکران تاریخ تعریف می‌کند و با وضوح و صرفه‌جویی نادری ایده‌های درخشان آنها را که غالباً مرموز یا مبهم تلقی می‌شوند، روشن می‌کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب بررسی رابطه درونی بین نماینده ترین نویسندگان و متفکران آلمانی قرن هجدهم، نوزدهم و بیستم: گوته، نیچه و توماس مان است که محتوای اندیشه آنها را که در نگرش آنها نسبت به هنر منعکس می شود بررسی می کند. ، جامعه و سیاست زمان خود. در نتیجه، از یک سو، یک مطالعه تلفیقی است، زیرا زمینه تاریخی این سه قرن محوری و اهمیت استراتژیک آنها را برای توسعه فرهنگی و اجتماعی آلمان مدرن و به طور کلی اروپا در نظر می گیرد. از سوی دیگر، تحلیل مفصلی از جنبه‌های کلیدی در اندیشه گوته، نیچه و توماس مان ارائه می‌کند که به شکل‌گیری مضامین و مفاهیم مشترک در آثار آنها و در نتیجه به پیام متمایز آنها منجر شد. هدف اصلی پژوهش اثبات این موضوع است که این مضامین مشترک، وضعیت و نقش هنرمند در جامعه، انحصار نبودن هنر به عنوان مرتبط با سیاست، لزوم فراتر رفتن از سیاست های نابسامان ناسیونالیستی و... در واقع از ویژگی های خاص آن است. میراث مستقیم گوته در اندیشه نیچه و مان. این واقعیت دو نتیجه ضمنی دارد. نخست، پیام آنها برای جامعه اخلاقی و رویایی بود که نشان دهنده هدف تولیدات ادبی - فلسفی آنها بود. همه آنها در جستجوی معنای رویدادهای داخلی و خارجی زندگی خود و عقاید آشکار نسبت به نقاط عطف سیاسی مانند انقلاب فرانسه، فرهنگ بیسمارک یا دو جنگ جهانی بودند. ثانیاً، اعتقادات اخلاقی آنها به امروز مربوط است، زیرا تعداد فزاینده‌ای از مورخان و منتقدان ادبی سعی می‌کنند در آثار گوته، نیچه و توماس مان آنچه را می‌توان به عنوان پاسخی به پرسش‌های کنونی که مشابه آن‌ها هستند، تعریف کرد. در گذشته. بالاخره هنر نویسندگی هنری است با پیام.

یکی از مهم‌ترین مقاطع تاریخ معاصر ایران که نتیجه تلاش‌های سیاسی ـ اجتماعی ملت پس از شهریور 1320 است، دوره نهضت ملی می‌باشد. دستاورد تلاش‌های مردم در این دوره به همان میزان که بسیار بزرگ و با اهمیت بود، به آسانی نیز از دست رفت. شناخت عوامل افول، به ویژه در میان رهبران نهضت ملی، برای اصلاح مسیر امروز و فردای این ملت در نیل به توسعه و سعادت پایدار، ضرورت دارد. از میان خیل اسناد متعلق به رهبران نهضت ملی، دو سند تک‌برگی، یکی نامه آیت‌الله کاشانی و دیگری نامه دکتر محمد مصدق به یکدیگر، بسیار در خور توجه و شاخص می‌باشند. این دو، رهبران مقتدر جنبش مردم در وقایع نهضت ملی می‌باشند که در اواخر عمر دولت مصدق به سختی با یکدیگر در افتادند؛ جدالی که دستاوردهای فوری و سوء استفاده دشمنان از آن، سرکوبی نهضت ملی و از بین رفتن آسان نتایج آن بوده است. محتوای دو نامه رد و بدل شده میان مصدق و کاشانی، بیان‌گر عمق فاجعه‌ای است که در پی عدم مدیریت و اختلافات در آن زمان، در کشور ما رخ داده بود، از این رو باز شناسی عوامل شکل‌گیری آن‌ها بسیار ضروری می‌نماید. این نوشتار ابتدا در صدد است تا با بستر‌شناسی تاریخی، زمینه‌ها و علل شکل‌گیری نامه‌ها را بررسی کند و با به کار گیری اصول سند‌شناسی، جایگاه آن‌ها را بشناسد، سپس نگاه منابع گوناگون به این‌دو نامه را ارائه و تحلیل کند، و پس از آن با توجه به محور‌های عمده موجود در اسناد و تحلیل جدا‌‌گانه محتوای هر یک از آن‌ها، حدود اعتبار و علل پذیرش یا رد نامه‌ها را روشن نماید.

ترجمه ماشینی : این کتاب بسیار خواندنی و جذاب - اولین کتاب از مجموعه سه جلدی درک ذهن انسان - بر سه شخصیت اصلی تمرکز دارد که تصویر ما را از انسان تغییر داده اند. کافمن مفاهیم سنتی گوته، کانت و هگل را به شدت بازبینی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آنها درباره ذهن توسط ذهنیت‌های متمایز خودشان شکل گرفته است.

ترجمه ماشینی : علاقه به کارل بارت در سطح بی‌سابقه‌ای در دنیای انگلیسی‌زبان جریان دارد، و زمان آن فرا رسیده است که مجموعه نظرسنجی عالی او از متفکران شکل‌دهنده قرن هجدهم و نوزدهم (برای اولین بار به زبان انگلیسی توسط SCM Press منتشر شد) بار دیگر در دسترس الهیات قرار گیرد. دانش آموزان و خوانندگان با مقدمه جامع و گسترده جدید توسط کالین گانتون، که در آن جلد مجدداً زمینه سازی شده است، این کتاب می تواند به عنوان متن مجموعه ای برای دروس تاریخ اندیشه و دکترین مسیحی و همچنین خواندن تکمیلی برای دانشجویان تاریخ فکری قاره استفاده شود. همه چهره های مهم مه در اینجا هستند، علاوه بر چندین متفکر کمتر شناخته شده، با ترجمه مقاله اصلی بارت "درباره وظیفه تاریخ الهیات پروتستان مدرن" و مقدمه اصلی آلمانی او در سال 1946 نیز گنجانده شده است. هیچ کس جز کارل بارت نمی توانست این کتاب را بنویسد. ردپای او در سراسر آن وجود دارد: سبک بلاغی، طنز، حجم بسیار زیاد نوشتار. این بیش از هر چیز تمرینی در تاریخ عقاید است که در عین حال قاطعانه الهیاتی است. به عبارت دیگر، این الهیات تاریخی به بهترین معنی است، تاریخ الهیات است که از معیارهای الهیاتی برای همه قضاوت های گوناگونی که می کند استفاده می کند.

از میان تفاسیر متنوع قانون طبیعی، پرطرفدارترین آنها عبارتست از اينكه «قانون طبیعی، فرمانهای عقل عملی دربارة رفتارهای اختیاری بشر در همة زمینها و زمانهاست که بشر با اطاعت از آنها به خوشبختی همیشگی دست می¬یابد». آموزة قانون طبیعی در دورة جدید دستخوش دو خوانش متضاد تجربه¬گرا و عقلگرا قرار گرفت. مراد از «عقل» در اندیشة عقلگرایی دورة جدید، عقل حسابگر بود که عقلگرایان آن را ابزاری برای رسیدن به آرزوهای مادی و غیرمادی (اخلاقی) خویش میدانستند. سه فیلسوف عقلگرای عصر روشنگری که در آن زمان بیش از دیگران دربارة آموزة قانون طبیعی بحث و نظر داشته‌اند، عبارتند از: منتسکیو، روسو و کانت. در این مقاله پس از بیان گزارشی مختصر از مباحث و نظريات آنها در مورد قانون طبیعی، به ارزیابی اين ديدگاهها بترتيب ذيل پرداخته شده است. در گفتار نخست، منتسکیو با طرح يك افسانة¬ خودساخته معتقد است كه پیروی از میل طبیعی، بشر را به خوشبختی میرساند. این پیروی در نگاه او، مفاد قانون طبیعی است. مهمترین نقد بر نظریة قانون طبیعی منتسکیو آنست که او قانون طبیعی را با «قانون طبیعت» خلط کرده است. در گفتار دوم، روسو برخلاف منتسکیو، اعتقاد دارد كه قانون طبیعی مبتنی بر عقل نیست، بلکه در غرایز و احساسات بشر ریشه دارد. اشكال اساسي اين ديدگاه، نگرش مادی روسو به طبیعت بشر است و همين باعث شده که انسان در نظر او، در سطح یک حیوان فروكاسته شود. سرانجام، در گفتار سوم به بررسي انتقادی قانون طبیعی در اندیشة کانت پرداخته شده است. بنظر وي، قانون طبیعی با قانون طبیعت تفاوت دارد. كانت بر این باور است که ماهیت قانون طبیعی دو ویژگی دارد: جهانشمولی (کلیت) و درونی (باطنی) بودن. با اینهمه، او هیچیک از مصادیق قانون طبیعی را بیان نکرده و در ارائة تبييني كامل براي این آموزه موفق نبوده است. این ناکامی ريشه در نظام معرفتیِ فلسفة کانت دارد که بر مبناي آن، عقل عملی و فرامين آن (يا همان قانون طبيعي) را بايد غیرمستدل و غیرقابل اعتماد دانست. كانت معتقد است مباحث مربوط به امور غیرمادی و حتی جواهر مادی، مباحثی جدلی هستند، و نه برهانی. روش تحقیق در این نوشتار، همانند هر مطالعة انتقادی دیگر، روش ترکیبی نقلی ـ عقلی است. در این روش، ابتدا ديدگاههاي اين سه فیلسوف عقلگرای دورة جدید دربارة قانون طبیعی نقل شده و سپس بکمک برهان و استدلال عقلی، بررسي و ارزيابي شده است.