جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : سال 2016 شاهد شوک بی‌سابقه‌ای برای نخبگان سیاسی در اروپا و آمریکا بود. پوپولیسم در راهپیمایی بود که ناشی از ناآگاهی یا تحقیر شدید هنجارها، رویه ها و نهادهای لیبرال دموکراسی بود. تعجب آور نیست که ناظران چپ و راست خواستار تلاش های مجدد در آموزش مدنی شده اند. آنها استدلال می کنند که برای بقای لیبرال دموکراسی، نوعی آموزش سیاسی با هدف «مردم» به وضوح ضروری است. در معلمان مردم، دانا ویلا ما را به لحظه ای از تاریخ می برد که "مردم" برای اولین بار در صحنه سیاست مدرن اروپا ظاهر شدند. آن لحظه - دوران درست قبل و بعد از انقلاب فرانسه - بسیاری از متفکران بزرگ را بر آن داشت تا طلوع یک عصر جدید را جشن بگیرند. با این حال، همین متفکران نیز به شدت نگران کمبود به ظاهر آشکار مردم از دانش، تجربه و قضاوت سیاسی بودند. ویلا با تمرکز بر روسو، هگل، توکویل و میل، نشان می‌دهد که چگونه احساسات اصلاح‌طلبانه و مترقی غالباً با بدبینی نسبت به ظرفیت سیاسی مردم عادی تضعیف می‌شدند. بنابراین آنها احساس می کردند که «مردم» نیاز به مهار، آموزش و هدایت دارند – توسط قوانین و نهادها و نخبگان سیاسی ماهر. ویلا استدلال می‌کند که نتیجه، نه رام کردن انگیزه‌های وحشیانه‌تر دموکراسی بود تا یک پدرسالاری فراگیر که در اشکال جدید دولت آموزشی به اوج خود رسید. از قضا، تکیه بر تمایز «معلم» و «آموزش» در کار این نظریه پردازان است که باعث انفعال و جهل مدنی می شود. و این به نوبه خود شرایط مساعد برای ظهور یک پوپولیسم غیر دموکراتیک و غیر لیبرال را ایجاد می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب بسیار خواندنی و جذاب - اولین کتاب از مجموعه سه جلدی درک ذهن انسان - بر سه شخصیت اصلی تمرکز دارد که تصویر ما را از انسان تغییر داده اند. کافمن مفاهیم سنتی گوته، کانت و هگل را به شدت بازبینی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آنها درباره ذهن توسط ذهنیت‌های متمایز خودشان شکل گرفته است.

ترجمه ماشینی : در بطن دولت نمایندگی این سوال وجود دارد که "چه چیزی دولت و کارگزارانش را مقامات قانونی می کند؟" مفهوم رضایت از یک قرارداد اجتماعی بین شهروند و دولت او محور این مشکل است. وظایف مقامات دولتی چیست؟ حقوق مردم در یک دولت خودگردان و نماینده چیست؟ پاتریک رایلی یک تحلیل تاریخی جامع از معنای نظریه قرارداد و آزمون اعتبار ذاتی ایده های رضایت و تعهد ارائه می دهد. او رابطه انتقادی بین عمل اراده و رضایت در خودگردانی را آشکار می کند و نشان می دهد که چگونه "اراده" با مشروعیت سیاسی ارتباط دارد. او اولین مطالعه بزرگ مقیاس نظریه قرارداد اجتماعی از هابز تا رالز است که به "اراده" جایگاه مرکزی آن در تفکر قراردادی می دهد.

ترجمه ماشینی : این فیلسوف پیشگام مارکسیست ارزیابی های منحصر به فردی از نظریه پردازان اصلی سیاسی ارائه می دهد. در دو مقاله اول این کتاب، لویی آلتوسر کار دو تن از بزرگترین متفکران عصر روشنگری - مونتسکیو و روسو - را تحلیل می کند. او نشان می‌دهد که اگرچه پیشرفت‌های قابل‌توجهی در جهت تأسیس علم سیاست داشتند، به‌ویژه در مقایسه با نظریه‌پردازان حقوق طبیعی، با این حال قربانی ایدئولوژی‌های زمانه و طبقه خود باقی ماندند. مونتسکیو با توجه به مفاهیم سیاسی رایج در مطلق گرایی فرانسه، پذیرفت. روسو کوشید تا با تغییر اخلاقی شیوه‌ای از تولید منسوخ شده را تحمیل کند. مقاله سوم رابطه مارکس با هگل را بررسی می‌کند و بحث‌های مربوط به این موضوع را در کتاب‌های قبلی آلتوسر، برای مارکس و لنین و فلسفه به تفصیل شرح می‌دهد. آلتوسر استدلال می‌کند که مارکس نه تنها با پشت کردن به هگل، بلکه با استخراج و تبدیل مقوله‌های خاصی از منطق هگل و به کار بردن آنها در اقتصاد سیاسی انگلیس و به کار بردن آنها در اقتصاد سیاسی انگلیس، توانست نظریه‌ای درباره ماتریالیسم تاریخی و امکان فلسفه مارکسیستی ماتریالیسم دیالکتیکی را پایه‌ریزی کند. نظریه سیاسی سوسیالیستی فرانسه

توضیح کتاب: در آغاز کتاب شرحی از زندگی، آثار و دیدگاه‌های "میشل ایکم دو مونتنی"، نویسنده فرانسوی (1533 - 1592) آمده است. پس از آن برگزیده‌ای از اثر مشهور او "Essais (تتبعات/ آزمون‌ها یا مقالات) به فارسی برگردانده شده است. نویسنده در این اثر تنها به فکر آن است که درباره همه مسائل داوری کند، خواه برای شناختن مسائل بسیار عمیق و پیچیده خواه برای حفظ موضوع‌های بیهوده و بی‌ارزش. در نتیجه، مونتنی در حین عرضه کردن اصول داوری‌ها درباره مسائل گوناگون، اصولی نیز از زندگی و نماهایی از تجربه‌های شخصی پیش چشم خواننده می‌گذارد. "تتبعات، به مثال‌ شب‌های آتنی آولوس گلیوس و "درس‌های" بسیاری اومانیست‌های رنسانس، در آغاز کار، مجموعه‌ای از شواهد دسته بندی شده با شرح و تفسیر مختصر با مجموعه‌ای از دستورهای اخلاقی برگرفته از اخلاقیات روزگار باستان بیش نیست.... مونتنی از مشرب فلسفی رواقی (که تاثیر آن در پاره‌ای ازتتبعات I، 19 به ویژه محسوس است) و از این مبدا "که فلسفیدن فرا گرفتن هنر مردن است" مسیر خود را آغاز می‌کند و، از راه مشرب شک (که مضامین عمده‌ی آن با دامنه‌ای فراخ در دفاعیه‌ی معروف رایموند و سابونده پرورده شده است. II، 12) به فلسفه طبیعت می‌رسد که، اگر بیش از هر چیز بر فرمان‌برداری از دستور سقراطی در معرفت نفس مبتنی نبود، آدمی دچار این وسوسه می‌شد که آن را به مشرب اپیکوریان نزدیک شمارد.... مونتنی با خودنگری، نه همان "مدام به تکان" درمی‌آید بلکه مبلغی حقایق کلی درباره‌ی سرنوشت بشری و، به قول خود او، "حکمت اخلاق" تام کشف می‌کند (III، 2). این حکمت اخلاق اساس بر تامل در یکی از تعلیمات اخلاقی کهن، یعنی "بروفق طبیعت زیستن"، استوار است. مونتنی اعتقاد دارد که طبیعت حامی همه جانداران است و، به نرمی و مهربانی، آن‌ها را، "به اعمال زندگی و موجبات رفاه و آسانی" سوق می‌دهد... آخرین فصل تتبعات تقریبا با این نتیجه‌گیری پایان می‌یابد: "این که آدمی بداند چگونه باید از هستی خود لذت ببرد کمال مطلق و توان گفت امری الاهی است".‌