جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رنگ به عنوان یکی از عناصر برجسته حاضر در طبیعت، در عرصه های مختلف زندگی انسان موثر افتاده و علومی چون فلسفه، روان شناسی، علوم طبیعی، اسطوره، فرهنگ، ادبیات و هنر را تحت تاثیر قرار داده است. ادبیات و به ویژه شعر از رنگ بهره های فراوانی گرفته است؛ رنگ به شکل های مختلف در صور خیال شعر حضور یافته و شاعران از رنگ برای عینی تر کردن ایماژهای شاعرانه و کشف و توضیح روابط میان اجزای تصاویر شعری بهره برده اند.حضور رنگ در شعر از دو منظر قابل بررسی است: 1- به عنوان یک «واژه» - یکی از سازه های کوچک تر متن- که شناخت آن، مهم ترین نقش را در شناخت و تفسیر شعر دارد 2- به عنوان یک عنصر روان پژوهانه که می تواند ما را در کشف بینش و جهان نگری یک شاعر یاری دهد. روانشناسان معتقدند از روی تنوع و بسامد یک واژه می توان گرایش ها و تمایلات فکری، عاطفی، اجتماعی و سیاسی و... او را تشخیص داد. از سوی دیگر تحقیقات به عمل آمده بیانگر آن است که مفاهم و معانی گوناگون رنگ ها، ما را به درک و دریافت بهتر و درست تر آثار هر شاعر نزدیک می کنند.این مقاله بر آن است تا از طریق بررسی و طبقه بندی عنصر رنگ در شعر محمدرضا شفیعی کدکنی به جهان نگری، اندیشه ها و گرایش های اجتماعی و سیاسی وی پی برده و هدف وی از کاربرد بعضی رنگ های خاص را بازنماید.

تعهد و عمل منشا قسمت عمده ای از ادبیات فرانسه در طول قرن بیستم را تشکیل می دهند. روشن است که این موضوعات بتدریج، لااقل از صحنه ادبی معاصر فرانسه محو شده اند. با این حال، بعنوان کلامی شورانگیز، شعر متعهد دوره پایداری و جنگ دوم، بسیاری را تحت تاثیر قرار داده است. مطالعات گوناگونی در باره شاعران این دوره انجام شده، اما نو و بروز بودن مضمون های این شعر و زیبایی آنها، لا اقل برای سایر مناطق دنیا، نیاز به نگاهی دوباره دارد. در این مقاله سعی بر آن است که از جنبه عملگرایی ادبی و با ذکر نمونه هایی از شعر و شاعران دهه چهل میلادی این جریان را مورد مداقه قرار دهیم. برای این کار ابتدا در مورد شعر و کارکرد آن، سپس دوره پایداری و شاعران، و سرانجام شاخصه های شعر پایداری بحث خواهیم کرد.

در این نوشتار سخن از نسبت جامعه‏ی دینی با امنیت روانی، اقتصادی و اجتماعی رفته است و به منظور ارزیابی این نسبت جستار از دو پرسش آغاز می‏گردد و پس از پاسخ یابی به آنها نسبت جامعه‏ی دینی با مقوله‏ی امنیت به کاوش گرفته شده است. از آنجایی که امنیت، و به ویژه امنیت اجتماعی، همچون تابع متغیر، هم از حیث شاخصه‏ها و مؤلفه‏ها و از نظر کارکرد، عمل می‏کند. طبعا شاخصه‏ها و مؤلفه‏های ساختاری و کارکردی آن در ادوار گوناگون رشد اجتماعی بشر و جوامع انسانی و به تعبیر دیگر ادوار تمدنی، متفاوت می‏باشد؛ چنانچه در گذشته نیز چنین بوده است. از این روی، رویکرد جامعه‏ی دینی به امنیت، با توجه به هویت متغیر و سیال آن معنا پیدا می‏کند و در این نوشتار از همین زاویه بدان نگریسته شده است. در این راستا برای امنیت اجتماعی دو ساحت بیرونی و درونی ترسیم می‏گردد، که در ساحت درونی، معنویت و امنیت روحی - روانی همچون پایه‏ی بنیادین امنیت اجتماعی شناخته شده است و در ساحت بیرونی مؤلفه و شاخصه‏های چندی را برای تأمین و تحقق امنیت اجتماعی و مکانیزم عمل آنها برشمرده و مورد ارزیابی قرار گرفته است؛ که از شمار آنهاست: 1 ) دستگاه قضایی مستقل؛ 2 ) امید به آینده؛ 3 ) قانون مندی رفتار؛ 4 ) برابری و توازن در برخورداری‏ها. در هر یک از این دو ساحت و زیرمجموعه‏های آنها، ایستار دین و جامعه‏ی دینی نسبت بدان‏ها بازگو گردیده است و در پایان به این نتیجه می‏رسد که جامعه‏ی دینی در فقدان امنیت اجتماعی نمی‏تواند الگو باشد. به همین خاطر امنیت اجتماعی - روانی از شمار کلیدی‏ترین اهداف و برایند جامعه‏ی دینی دانسته شده است.

هدف این پژوهش، شناسایی اثربخشی آموزش طرح امید در میزان بهزیستی فاعلی مددجویان زندانی بود. بدین منظور، از بین مددجویان زندان قم، 32 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و شاهد (16 نفر) جایگزین شدند. آزمودنی ها پیش و پس از مداخله، با مقیاس رضایت از زندگی و مقیاس شادی فاعلی مورد آزمون قرار گرفتند. طرح امید بر روی گروه آزمایش در 12 جلسه انجام شد. تحلیل کوواریانس داده ها نشان داد که آموزش طرح امید در افزایش سازه های بهزیستی فاعلی نظیر رضایت از زندگی و شادی فاعلی مددجویان موثر است، به گونه ای که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، بین دو گروه پس از مداخله، در عامل رضایت از زندگی و شادی فاعلی، تفاوت معنادار مشاهده می شود. همچنین طرح امید به ترتیب موجب 60 و 48 درصد تغییرات در افزایش رضایت از زندگی و شادی فاعلی شده است. چکیده عربی:الهدف من تدوین هذه المقالة هو دراسة مدی تأثیر تعلیم مشروع «الأمل» فی رفع مستوی الحیویة الفاعلة لدی المعینین السجناء، ولهذا الغرض تم اختیار 32 سجینا من معینی سجن مدینة قم المرکزی بطریقة العینة المتاحة وقسموا إلی فئتین بشکل عشوائی حیث بلغت کل فئة 16 سجینا کفئة اختبار و 16 سجینا کفئة شاهدة حیث أجری علیهم اختبار علی أساس معیار الرضا من الحیاة ومعیار البهجة الفاعلة قبل وبعد الاختبار، والمعاییر التی اعتمد علیها فی هذه الدراسة هی عبارة عن: 1) کون عینة البحث من الشباب 2) معرفتهم بأصول القراءة والکتابة ولو بشکل محدود 3) حصولهم علی حافز العفو أو الإجازة فی نهایة فترة حکمهم 4) عدم اشتراکهم فی مشروع «الأمل» الذی یجری فی مختلف سجون البلد. وقد طبق مشروع «الأمل»  علی فئة الاختبار فی 12 جلسة، وأشارت معطیات تحلیل کو-فاریانس أن تعلیم هذا المشروع له تأثیر علی رفع مستوی الأسس الحیویة الفاعلة کالرضا من الحیاة والبهجة الفاعلة لدی المعینین بحیث إنه بعد تعدیل درجات ما قبل الاختبار بین الفئتین بعد المداخلة توصل الباحثون إلی وجود اختلاف معتبر یبلغ مستوی .(P=0.000) وهذا المشروع أیضا یؤدی إلی رفع الرضا من الحیاة والبهجة الفاعلة بنسبة 60 بالمئة و 48 بالمئة علی الترتیب.