جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مصونیتِ انبیای الهی از گناه و اشتباه از جمله مباحثِ پردامنه‌ی مذاهب اسلامی است. در این مسیر موافقان و مخالفانی با این موضوع به چشم می‌خورد. مبانی، گستره و مرزهایِ عصمتِ پیامبران از جمله مباحثِ دارای اثر در دانش‌هایی مانند فقه، حدیث و اخلاق است؛ زیرا این پیش‌فرض کلامی می‌تواند بر چگونگی مواجهه‌ی با احادیث و صدورِ احکام، تغییر ایجاد کند؛ به دلیل آن‌که هر نظریه‌ای در عصمت تصویری خاص از پیامبر ارائه می‌نماید. از این رو سخن گفتن از آن ضروری می‌نماید. استاد محمد علی صابونی و استاد جعفر سبحانی به عنوان دو تن از شخصیت‌ها و علمایِ معاصر جهان اسلام، دیدگاه‌های مختلفی در زمینه‌ی عصمت پیامبران اتخاذ کرده‌اند. براساسِ دیدگاهِ استاد سبحانی پیامبران از آغاز کودکی تا پایانِ عمر در حوزه‌هایِ مختلف معصوم بودند. استاد صابونی نیز اعتقاد دارد انبیا از بلوغ تا پایان عمر از عصمت برخوردارند، امّا ممکن است پیش از نبوت از آنان خطاهایی سربزند. تفاوت‌هایی که استاد سبحانی با استاد صابونی در موضوعِ عصمتِ انبیا دارند، سبب می‌شود مقایسه‌یِ دیدگاهِ این شخصیت‌ها و یا تطبیقِ آن‌ها بر یکدیگر دشوار شود، از این رو، در این نوشتار با طرحِ دعاویِ هر دو طرف، رویکردی نقّادانه اتخاذ شده است و براساسِ مبانیِ کلامیِ تشیع، رویکرد استادصابونی نقد شده است و دیدگاهِ استاد سبحانی به عنوانِ رویکردِ مختار پذیرفته شده است. علاوه بر این، در مواردی نشان داده‌ایم که دیدگاهِ استاد سبحانی بر دیدگاهِ دیگر علمایِ تشیّع نیز مقدم است. روشِ نویسنده در این اثر، تحلیلِ آثارِ مختلفِ استادِ سبحانی و استاد صابونی و استخراجِ دعاویِ مختلفِ آنان از این آثار است. سپس مبانیِ هریک از این دیدگاه‌ها نیز استخراج شده است و با آثارِ دیگر متفکران نیز مقایسه شدند. درپایان پس از این بررسی‌ها نتیجه‌یِ حاصل شده این بود که رویکردِ استاد صابونی با مبانیِ اسلام ناسازگار است و شأن واقع‌نمایی ندارد.