جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‌تَذکِرَة الفقهاء، اثری جامع در فقه استدلالی و تطبیقی با گرایش فقهیِ امامی، به عربی، نوشته حسن بن یوسف بن مطهر حلّی مشهور به علامه حلّی، دانشمند امامی قرن هفتم وهشتم است. علامه حلّی، این کتاب را به درخواست فرزندش محمد، معروف به فخرالمحققین، نوشت و چنان‌که در مقدمه تأکید کرده، در این کتاب به اختصار فتاوا و ادله فقهی را بر پایه فقه امامی و با اشاره به آرای مخالف و داوری میان مذاهب به روشی منصفانه آورده است. به گفته مؤلف، کتاب در چهار قاعده تنظیم شده، اما به غیر از دو قاعده عبادات و عقود، بقیه آن در دسترس نیست. هر قاعده نیز مشتمل بر شش کتاب است. مؤلف در هر مسئله ابتدا نظر مقبول خود را در قالب بیان نظریه فقیهانی از امامیه که با آن نظر موافق اند، نوشته وسپس با آوردن نام برخی موافقان از میان صحابه و تابعین و فقهای مذاهب دیگر و با استناد به ادله مورد قبول عامه و خاصه به تحلیل آن پرداخته است. در بیان نظریه های مخالفان با توجه به احاطه خود بر آرای فقهی امامیان و اهل سنّت و ذکر ادله آنان، گاهی به نقد و پاسخگویی پرداخته و چه بسا پاسخهایی مفروض در توجیه آن‌ها ذکر کرده و خود به آن‌ها پاسخ داده است. بدین ترتیب، در بسیاری از فروع و مسائل فقهی، نوعی مناظره و گفتگوی علمی بر پایه مبادی مفروض صورت گرفته، ولی در برخی مسائل (بیشتر در ابواب معاملات) به ذکر نظریات مخالفان اکتفا نموده است، بی آن‌که به پاسخگویی بپردازد. از فقهای شیعه، علاوه بر آرای شیخ طوسی که بسیار موردتوجه مؤلف بوده، نظریات شیخ صدوق، شیخ مفید، ابن جنید، ابن ابی عقیل، علی بن بابویه، سلار دیلمی و ابوالصلاح حلبی بیشتر ذکر شده است. از میان پیشوایان اهل سنّت نیز به آرای شافعی بیش از دیگران پرداخته و گاه نظر برخی پیروان مذاهب چهارگانه، مانند محمد بن حسن شیبانی و ابویوسف و زُفَر و جصّاص (رازی) و اسماعیل مُزنی و داود ظاهری هم مورد توجه قرار گرفته است. همچنین آرای بسیاری از فقهای صحابی و تابعی، از جمله ابن عباس، ابن مسعود، ابن ابی لیلی، ابن عمر، مجاهد، انس بن مالک، حسن بصری،سفیان ثوری، عطاء بن ابی رَباح، محمد بن شهاب زُهْری، ابراهیم نخعی، سعید بن مسیّب،محمد بن سیرین و قَتادة بن دِعامه، ذکر شده است. گاهی نیز به آرای مذاهب دیگر مانند زیدیه و قاسمیه (شاخه ای از زیدیه پیروان قاسم بن ابراهیم رسّی) اشاره شده است. بر این اساس، برخی محققان تذکرة الفقهاء را از مهمترین منابع فقه مقارَن (تطبیقی) و گروهی دیگر آن را از جمله منابع موجود در باره علم الخلاف (خلافیات) می دانند.

کتاب وافی مهمترین اثر حدیثی فیض و از جوامع احادیث امامیه است. در واقع می توان گفت که وافی یکی از بزرگترین، مهمترین و جامع ترین آثار حدیثی شیعه از دوره صفویان است که در آن اخبار و احادیث مربوط به: اصول، فروع، سنن و احکام اسلامی منقول در کتب اربعه متقدم امامیه یعنی: الکافی، من لایحضره الفقیه، التهذیب و الاستبصار گرد آمده است. او پس از گردآوری همه احادیث کتاب های چهارگانه پیشین، احادیث مکرر را حذف نموده، آن گاه آیه هایی از قرآن کریم در مورد هر یک از اصول و فروع دین آورده است و هر جا که آیه یا حدیثی نیاز به توضیح و تاویل داشته، به شرح آن پرداخته و دشواری های متنی و لغوی آن را نیز حل کرده است. اهمیت این کتاب از آن جا آشکار می شود که علاوه بر ویژگی های یاد شده، خواننده را از مراجعه دوباره یا هر باره به کتاب های چهارگانه پیشین بی نیاز می سازد. مولف خود بيان مي كند كه اين كتاب را الوافي ناميدم چون مشتمل بر تمامي مطالب مهم مي باشد و از مطالب مبهم پرده برمي دارد. سمّیته بالوافی لوفائه بالمهمّات و کشف المبهمات. مرحوم فیض در مقدمه کتاب وافی انگیزه خود از تألیف این کتاب را مشاهده کاستی های موجود در کتب اربعه بیان ‌کرده است. این کاستی ها عبارت‌اند از: 1.

از صدر اسلام در كنار ساير انواع فقه رساله‌اى، فتوائى، آيات الاحكام، نوع ديگرى از فقه ايجاد شده كه به آن فقه خلافى يا مقارنه‌اى گويند. كتاب موجود نوشته مختصرى است كه به اين سبك تأليف شده است و مسئله مسح يا شيئين پاها در وضوء كه مورد اختلاف فقهاى اماميه و ساير مذاهب اسلامى است در آن مورد بررسى واقع شده است. همچنين مسئله مسح بر كفش و جوراب و مسح بر عمامه، محدوده مسح سر همراه با 6 مسئله فرعى فقه خلافى در آن آمده است. در اين كتاب ابتدا نظر اهل تسنن به صورت مفصل و با ذكر نام فقهاى آنان مطرح شده اما در مورد فقهاى اماميّة نام آنان ذكر نشده بلكه با استناد به روايات ائمة معصومين ع بحث شده است. مؤلف اين كتاب كه از فقهاى بنام در زمان خود بوده و در مباحث فقه خلافى متخصص بوده است و مراجع عظيم الشأنى همچون آیت‌الله خوئى عنايت خاصى به ايشان داشته، انصافا در طرح مباحث و بررسى ادله و روايات و استدلال و نقض و ابرام نهايت تلاش خود را نموده و اثر ارزشمند و جاودانه را از خود به يادگار گذاشته است. وى در اين كتاب به كتب تفاسير معتبرى از اهل تسنن و اهل تشيع همچون تفسير كبير فخر رازى، تفسير كشاف زمخشرى،مجمع البيان طبرسى استدلال نموده و از عبارتهاى مفسرين اهل تسنن براى اثبات نظريه اماميّة استفاده نموده است. وى در بيان علل اشتباه ساير مذاهب در اين مسئله، حمل قرآن را به رواياتى كه بنظر آنها صحيح بوده دانسته است و در واقع حمل آيات قرآن كريم به اخبار صريح بر غسل پاها را علت انحراف آنان دانسته است وى از كتب روايى اهل تسنن بيشتر از صحيح بخارى،مسند احمد بن حنبل، سنن ابن ماجه،صحيح مسلم صحيح مسلم، سنن ابن داود رواياتى را نقل نموده است. و از كتب روايى شيعه، بيشتر به تهذيب شيخ طوسى، من لا يخدره الفقيه شيخ صدوق(م 381 ق)، وسائل الشيعه شيخ حر عاملى(م 1104 ق) استناد نموده است.

وضوء عثمان بن عفان من النشأة إلی الانتشار، اثر سید علی شهرستانی ، پژوهشی است درباره چگونگی وضوی عثمان بن عفان و روایاتی که از او درباره این وضو نقل شده است. اثر حاضر دومین کتاب از جمله سلسله مباحث «بحوث في الوضوء النبوي» می‌باشد. در کتاب نخست، تحت عنوان «لماذا الاختلاف في الوضوء و من هو وراء الكواليس؟ »، نویسنده از زوایای تاریخی، به بررسی راز اختلاف امروزی میان مسلمین پیرامون وضوی نبوی و اثبات این امر پرداخته است که اختلافات موجود، در عهد عثمان بن عفان، مخصوصا شش سال آخر عمر وی، به وجود آمده و او اختلافات زیادی با برخی از بزرگان اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) که ملزم به تعبد محض از سنت نبوی بوده و مخالف اجتهاد در مقابل نص بودند، داشته است. نویسنده در اثر حاضر، از جنبه روایی، به بررسی این موضوع پرداخته و نقش عثمان بن عفان در به وجود آمدن و گسترش اختلاف موجود میان مسلمین پیرامون وضو را مورد بحث و بررسی قرار داده است. این کتاب، خلاصه‌ای از مباحث طولانی و مفصل سلسله مباحث مذکور می‌باشد که توسط شیخ قیس عطار، تلخیص و تنظیم شده است، اما از آنجا که اصل کتاب در برنامه وجود ندارد، در این نوشتار، اثر حاضر، کتاب‌شناسی شده است.

رسالۀ كوتاه و مختصرى است دربارۀ اختلاف ديدگاه فقهاء مذاهب اسلامى در يكى از مسائل مهم وضوء؛يعنى مسألۀ مسح. نويسنده در اين رساله بحث را در مسح سر و پاها و مسح بر كفش منحصر ساخته و از مسح بر جبيره سخنى به ميان نياورده است. وى در اين كتاب تمام اقوال منسوب به ائمۀ مذاهب اسلامى در موضوع مورد نظر را نقل و اقوال عالمان بزرگ اهل سنت را در صورتى كه مخالف با ديدگاه امام آن مذهب است يادآور مى‌شود. علاوه بر آن آراء صحابه و اكابر تابعين و غيره را در موضوع مورد نظر نقل مى‌كند. نويسنده پس از ذكر هر ديدگاه به بيان ادلۀ آن مى‌پردازد و در برخى موارد به مناقشه ادلۀ ايشان مى‌پردازد. كتاب داراى يك مقدمه و دو مبحث اصلى است: «المبحث الاول في طهارة الرأس» كه به بيان معناى لغوى و اصطلاحى مسح مى‌پردازد و ضمن شش مسألۀ جداگانه قدر مجزى مسح، مشروعيت و عدم مشروعيت تكرار مسح، مسح با رطوبت باقى‌مانده در اعضاء وضوء و غيره را بيان مى‌كند. «المبحث الثانى في طهارة الرّجلين» طى دو مسأله به بيان كيفيت طهارت پاها و نيز مسح بر كفش مى‌پردازد و اقوال اهل سنت و مذهب شيعه را در اين زمينه يادآور مى‌شود. در پايان كتاب هم فهرست منابع و موضوعات آن آمده است.