جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله برای اثبات صحت انتساب کتاب کفایه الأثر به خزاز قمی است که برای این هدف مراحلی را پیموده است. اول اینکه آیا در کتاب‌های تراجم که تقریباً هم دوره با مؤلّف بوده نامی از او برده شده است یا نه؟ دوم اینکه تراجم نویسان نام این کتاب را برای او ذکر کرده‌اند یا نه؟ و سوم آنکه کتابی که امروز در دست ماست آیا همان کتابی است که در قرون اولیه بوده است یا نه؟ در مورد نکته سوم لازم است روایات کتاب موجود را با روایات کتب ماقبل مطابقت شود تا به نوعی از «این همانی» در نقل روایات دست یافت، بدین معنی که نقل روایات در طول قرون دستخوش تغییر و تبدیل نشده باشد. چنانچه احادیث این کتب در حدّ معناداری مطابقت داشته و انتساب کتاب به مؤلّفش نیز توسط مؤلّفان بعدی تأیید و تکرار شده باشد، می‌توان انتساب کتاب مورد نظر را به مؤلّفش صحیح دانست. بر اساس یافته‌های این مقاله؛ اولاً صاحبان تراجم از مؤلف کتاب یعنی علی بن محمد بن علی خزاز قمی نام برده‌اند. ثانیاً با اینکه از کتاب او تا قرن ششم نامی نبرده‌اند، اما قرائنی بر این مطلب شهادت می‌دهد. ثالثاً پس از بررسی روایات کتاب با نقل‌های آن در کتب بعدی معلوم شد که «این همانی» در مورد روایات آن با درصد بالایی محقق شده است. در نتیجه می‌توان چنین بیان نمود که انتساب کتاب کفایه الاثر به علی بن محمد بن علی خزّاز قمی رازی، عالم حدیثی قرن چهارم با درصد بسیار بالایی صحیح می‌باشد.

وجود چند شان نزول ذیل آیات اولیه سوره عنکبوت و ایضا آیه 60 این سوره و صحبت از نفاق و هجرت در این سوره سبب شده تا بعضی از مفسرین قائل به نزول گسسته این سوره شوند. در حالیکه تعدد سبب نزول ها ذیل یک آیه باعث بی اعتمادی و بی اعتبار شدن آنها می گردد. دلایلی که در رد این شان نزول ها ارائه شده عبارتنداز: تعدد آنها در باره یک موضوع ثابت، وجود روایات معارض، اضطراب در روایت های ذکر شده، حامل زیاده بودن بعضی از روایات نسبت به بعضی دیگر، عدم تفاهم شان نزول ها در تخصیص شان نزول ها به آیه ای خاص یا فردی مشخص، وجود شان نزول هایی مبنی بر مکی بودن آیات مستثنا شده، مخالفت با قرآن و دلایل نحوی مبنی بر ارتباط و انسجام آیات مستثنا با ماقبل و مابعد. در این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی علل پیدایش آیات مستثنیات سوره عنکبوت مورد نقد قرار گرفته و دلایل قائلان به استثنا مخدوش شده است.

در شأن نزول آیه8 سوره انسان آمده است که اهل‌بیت(ع) به مدت سه روز متوالی طعام خود را در حالی بخشیدند که خود روزه و محتاج آن طعام بودند. ظاهراً نحوه انفاق در اینجا افراطی است و اعتدال در آن رعایت نشده؛ لذا میان کیفیت اطعام توسط معصومین(ع) و آیه«وَ لا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلى‏ عُنُقِکَ وَ لا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ...»(اسراء/29) تعارض وجود دارد. بررسی این شبهه در جهت صیانت از حریم عصمت ابرار ضرورت دارد؛ لذا این پژوهش با روش توصیفی_تحلیلی از دو منظر به تحلیل تعارض مذکور پرداخته: 1-تفاوت سیاق در دو آیه 2-تفاوت در ظرفیت وجودی انسان‌ها و نسبیت مفاهیم. در انتها این نتیجه بیان شده که سیاق کلام در سوره انسان مدح و تمجید است و نمی‌تواند با آیه29 اسراء که در آن اعتدال در انفاق توصیه شده مغایر باشد، همچنین بر مبنای آیه«لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا»(بقره/286) و تفاوت ظرفیت وجودی انسان‌ها، محدوده اعتدال در انفاق نزد هر انسانی متفاوت است. بنابرین در شیوه اطعام توسط ابرار اعتدال رعایت شده، لکن اعتدالی در سطح عالی خود.

ترجمه ماشینی : این مجلد مصاحبه‌های مختلفی از جمله آخرین مصاحبه‌های فیلسوف آلمانی هربرت مارکوزه قبل از مرگش در سال 1979 را گرد هم می‌آورد. گفت‌وگو با نویسندگان و روشنفکران اروپایی، با اعماق و ریشه‌های بسیار متفاوت، راه را برای شفاف‌سازی تاریخی، نظری و سیاسی باز می‌کند. آنها در مورد خط سیر فکری مارکوزه و سؤالات سوزان برای تمام افکار رهایی بخش صحبت می کنند: جستجو برای یک ذهنیت سیاسی جدید، تکامل چپ، معنای فمینیسم، آینده جامعه فراصنعتی، طبقات اجتماعی جدید، بحران انرژی. ، مشکل اکولوژیکی یا نقش خشونت در فرآیندهای دگرگونی اجتماعی. امروز، همانطور که پروفسور جوردی مایسو در مقدمه جدیدی که برای این نسخه نوشته است اشاره می کند، این کتاب به ما این توانایی را می دهد که خودمان را به چالش بکشیم.

یکی از مهمترین روش‌های تربیتی که در آیات قرآن کریم برای تربیت و تعالی بشر بیان گردیده، «سنت‌های الهی» است. سنت‌ الهی، روشی ثابت، بدون تغییر، شامل، فراگیر و دایم الهی است. سنت‌های الهی، بیدارکننده و حرکت‌آفرین است و آدمی را بر اقامه خیر و دوری از سیئات یاری می‌رساند. شناخت صحیح سنت‌های الهی موجب می‌شود افراد جامعه اسلامی و بالتبع کلیت جامعه، راه صلاح و راستی را از راه ناصواب تشخیص داده و به هدف والای خود در مکتب اسلام که همانا تعالی بشر است نائل آید. ازاین‌رو، پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی و با گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه‌ای و تجزیه و تحلیل محتوایی، به موضوع «نقش تربیتی سنت‌های الهی در سوره عنکبوت» می‌پردازد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد، ازجمله سوره‌های بیانگر سنت‌های الهی، سوره عنکبوت است. خداوند متعال در این سوره به برخی از سنت‌های الهی همچون سنت عذاب الهی برای ستمکاران (قوم شعیب، قوم عاد و ثمود، قارون و فرعون) و همچنین سنت نجات امت‌ها پس از امتحان و ابتلاء را بیان می‌کند. سنن قهریه و رحمانیه الهی که در سوره عنکبوت بیان گردیده، نقش تربیتی مهمی را برای مخاطبان قرآن کریم ایفا می‌کند، به‌نحوی‌که انسان با یادآوری و تذکره این سنن الهی، از قرار گرفتن و استمرار بر طریق ناصواب و گناه امتناع ورزیده و با رهایی از مسیر گناهکاران، راهِ صواب و کمال نهایی را برمی‌گزیند و بشارتِ سنن رحمانیه الهی همچون سنت نجات امت‌ها پس از امتحان و ابتلا نیز موجبات تشویق، ترغیب و امیدواری انسان بر تحمل سختی‌ها و شدائد می‌گردد. به دیگر سخن شناخت دقیق این سنت‌های الهی در سوره عنکبوت می‌تواند فرد جامعه اسلامی را در مسیر تربیت و تعالی یاری رساند، و با شناخت علل فراگیری سنت عذاب، از علل آن خودداری ورزید و موجبات تعالی را برای جامعه اسلامی فراهم کرد

در تفسیر آیه 49 سوره عنکبوت: (بَلْ‏ هُوَ آیاتٌ‏ بَیِّناتٌ‏ فِی‏ صُدُورِ الَّذِینَ‏ أُوتُوا الْعِلْم‏) پیرامون عبارت های «هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ» و «الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ» ابهاماتی وجود دارد و با توجه به اینکه رجوع ضمیر «هو» به چه کسی و یا چه چیزی است، مفهوم «آیاتٌ بَیِّناتٌ» و مهم تر از آن، تعیین مصداق «الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ» تغییر خواهد کرد . در این پژوهش با شیوه توصیفی ـ تحلیلی به بررسی نظرات تفسیری فریقین در پنج قرن نخست هجری پرداخته شده است . در دیدگاه‌های فریقین، چندین نظر درباره مصداق عبارت (الَّذِینَ‏ أُوتُوا الْعِلْم‏) قابل جستجو است که عبارتند از: اهل کتاب و علمای آنان،اهل کتابی که مسلمان شده‌اند، مومنین ، علماء، پیامبر اسلام وامامان معصوم که در این میان امامان خود را تنها مصداق آیه معرفی نموده‌اند. در نقد دیدگاه-ها، نخست در تعیین مرجع ضمیر (هو) بین (پیامبر و قرآن)، مشخص شد که قرآن مرجع ضمیر بوده و در نتیجه، برخی از مصادیق ذکر شده برای عبارت (الَّذِینَ‏ أُوتُوا الْعِلْم‏) صلاحیت مصداق بودن را از دست دادند. در ادامه، با تبیین مفهوم عبارت (آیاتٌ‏ بَیِّناتٌ‏) اختصاص (الَّذِینَ‏ أُوتُوا الْعِلْم‏) به پیامبر اکرم و امامان معصوم ، که در برخی روایات تفسیری شیعه بدان اشاره شده ،آشکارگردید.

یکی از مسائل مهم و مورد بحث علوم قرآنی، مسئله ارتباط و تناسب آیات است. نتیجه پذیرش ارتباط و تناسب آیات، پی بردن به غرض و یا وحدت موضوعی سور قرآنی‌ست. به دلیل پراکندگی ظاهری آیات و پژوهش‌های محدود سوره عنکبوت، این سوره مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این نوشتار، کشف تناسب آیات و در نتیجه محوریت سوره عنکبوت است. برای نیل به این هدف از روش تحلیل مضمون به عنوان روشی نوین که به کشف ارتباط داده‌های کیفی می‌پردازد، استفاده شده است. جهت اجرای دقیق این روش، شبکه مضامین و ماتریس مضامین به کمک نرم افزار MAXQDA ترسیم شد. حاصل بررسی‌های انجام شده به صورت کلی 215کد، 39 مضمون پایه، 9 مضمون ‌سازمان‌دهنده و 2مضمون فراگیر است. با توجه به شبکه مضامین بدست آمده، محوریت سوره عنکبوت به دو مضمون فراگیر آزمایش و ایمان بر می‌‌گردد. ایمان و آزمایش دو اصل جدایی ناپذیر در این سوره هستند. در واقع آنچه خداوند در سوره عنکبوت به آن می‌پردازد آزمایش ایمان است. هدف اصلی آزمایش، شناسایی مؤمنان واقعی‌ست. درواقع کسانی از آزمایش الهی سربلند هستند که علاوه بر سطح اولیه ایمان که همان تصدیق توحید و معاد و نبوت است، عمل را که لازمه و نتیجه ایمان است داشته باشد.

ترجمه ماشینی: در صد سال گذشته شاهد پیشرفت تکنولوژی غیرقابل تصوری بوده ایم که همه جنبه های زندگی بشر را متحول کرده است. با این حال، به نظر می‌رسد که ما نمی‌توانیم ناراحتی عمیقی از جهت‌گیری فناوری مدرن و برادران ایدئولوژیک آن، سرمایه‌داری جهانی و مصرف انبوه ایجاد کنیم. فیلسوفانی مانند مارکوزه، بورگمن و به‌ویژه هایدگر، تحلیل‌های مهمی از جامعه تکنولوژیک ایجاد کرده‌اند، با این حال دیوید لوین در این کتاب استدلال می‌کند که ایده‌های آن‌ها یا به واسطه بافت سکولارشان، یا با برداشت محدودی از دین که اجازه می‌دهند، محدود مانده است. این مطالعه خواننده را در مسیرهای تازه شکل‌گرفته فلسفه فناوری راهنمایی می‌کند و استدلال می‌کند که در جایی که این مسیرها به طور ناگهانی به پایان می‌رسند، یک گفتمان دینی برای بیان نگرانی‌های نهایی لازم است که کنش فناورانه را هدایت می‌کنند. این امر مستلزم تعمق در بینش مرکزی بسیاری از سنت‌های دینی است که به معنای نهایی، ما نمی‌دانیم چه می‌کنیم. اذعان به اینکه نمی دانیم چه می کنیم، اولین گام به سوی الهیات فناوری است که از بینش هایی از سنت الهیات عرفانی و همچنین از تحولات اخیر در فلسفه دین قاره ای استفاده می کند.