جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اسلام دین رحمت است ولی عده ای آن را به خشونت متهم کرده اند. یکی از وجوه این اتهام، کثرت استعمال واژه عذاب در قرآن کریم است. در قرآن کریم واژه عذاب، 1. برای هشدار، به عنوان سنت انذاری خداوند ؛ 2. تبیین گناهان منجر به انواع عذاب در عالم آخرت 3. بیان برخی عذاب های دنیوی، به کار رفته است. قسمت اصلی آیات عذاب، مربوط به کیفرهای عالم آخرت و در مورد کافران، مشرکان و ... است. قسمت دیگر محکومیت عذاب حاکمان ستمگر است. و بخش دیگر نوعی عذاب معقول و متناسب برای کیفر افراد خاطی و جلوگیری از ترغیب دیگران به گناه و تأمین امنیت جامعه است. این نوشتار از نوع پژوهش های بنیادی است و به روش کتابخانه ای به توصیف و تحلیل آیات قرآن که در بردارنده ی واژه عذاب هستند، پرداخته و نشان داده که نظام تنبیه در قرآن، قانونمند و هدفدار است.

آدمی از دیرباز به دنبال یافتن رابطه ای بین علل و معلول های کائنات و رموز جهان آفرینش بوده که با کمی تامل و جستجو در چنین روابطی می توان به حقایق آن پی برد.یکی از این روابط، رابطه اعمال انسان و کیفر و پاداش اوست که سرنوشت آدمی را در زندگی آخرت رقم می زند. نکته اینجاست که خداوند متعال پاداش نیکوکاران را بر خود واجب دانسته اما در هیچ جای قرآن، عذاب گنه کاران را بر خود واجب نکرده، بلکه فرموده «مَا نَحنُ بِمُعَذِّبین» بلکه عامل اصلی نزول عذاب را، اعمال خود انسان ها بیان نموده است.و اما همه انسان ها باید عامل غضب خدا و نزول عذاب را، به دنبال اعمال ناشایست و حرام خود بدانند؛ که ریشه این اعمال، عدم پذیرش ولایت حق و سرپیچی از فرمان فرستادگانش می باشد که مهمترین مصداق ولایت حق، مقام وصایت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) می باشد.خداوند متعال در قرآن کریم، وعده عذاب منکرین ولایتشرا متذکر گشته تا همگان متوجّه اهمیّت این مقام گردند و بدانند میزان حق در دنیا و آخرت وجود مبارک ولی خدا در زمین می باشد.در این مجموعه ابتدا به مطالعه کتب متناسب با موضوع و سپس، جمع آوری مطالب پرداخته شد. آنگاه مطالب مفید، تحت راهنمایی استاد راهنما تنظیم گردید تا این مجموعه تدوین گردید.کلید واژه: عذاب، وصف عذاب، ولایت، منکر ولایت