جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : از زمان انتشار اولین کتاب بینش و توهم در سال 1972، تعداد زیادی از نوشته‌های ویتگنشتاین در دسترس قرار گرفته است. بر این اساس، در این نسخه، پروفسور هکر شش فصل از یازده فصل اصلی خود را بازنویسی کرده و بقیه را برای گنجاندن مطالب فراوان جدید بازبینی کرده است. Insight and Illusion اکنون به طور کامل پیشینه تاریخی شاهکارهای بسیار متفاوت ویتگنشتاین، Tractatus و تحقیقات را روشن می کند و ردیابی آن را دنبال می کند. تکامل اندیشه ویتگنشتاین هکر تمام نوشته‌های ویتگنشتاین را به تفصیل توضیح می‌دهد و بر نقد او از متافیزیک، «برهان زبان خصوصی» معروفش و روایتش از خودآگاهی تمرکز دارد.

ترجمه ماشینی : دریاهای جدید نیچه برای اولین بار نمونه ای از بهترین بورسیه تحصیلی اخیر نیچه از آلمان، فرانسه و ایالات متحده را به زبان انگلیسی در دسترس قرار می دهد. مایکل آلن گیلسپی و تریسی بی استرانگ دانشمندانی را از رشته‌های مختلف -فلسفه، تاریخ، نقد ادبی و موسیقی‌شناسی- و از مکاتب فکری که هم از نظر روش‌شناسی و هم از نظر ایدئولوژیک متفاوت هستند، گرد هم آورده‌اند. مشارکت کنندگان - کارستن هریس، رابرت پیپین، یوگن فینک، هانس گئورگ گادامر، کرت پل یانز، سارا کوفمن، ژان میشل ری، و خود ویراستاران- رویکرد جدیدی به نیچه دارند، رویکردی که با این ادعا آغاز می شود که معمایی او گفته ها را می توان با بررسی سبک یا ساختار اندیشه او به بهترین نحو درک کرد.

ترجمه ماشینی : در این کتاب، پیتر آرنسدورف نقش نادیده گرفته شده اما مهمی را که هومر در اندیشه افلاطون، ماکیاولی و نیچه ایفا کرد، به ویژه در رابطه با رابطه بین سیاست، دین و فلسفه بررسی می کند. و در مناظراتشان در مورد فطرت انسان، اخلاق، تربیت صحیح برای تعالی انسان و بهترین شیوه زندگی. آرنسدورف با مطالعه هومر در ارتباط با این سه فیلسوف سیاسی، نشان می دهد که هومر خود یک متفکر و مربی فلسفی بوده است. او تمام قدرت نقد افلاطون از هومر و اهمیت فوق‌العاده دستاورد افلاطون در کسب افتخار برای فلسفه را ارائه می‌کند. آرنسدورف همچنین قدردانی از نگرانی های قدرتمند بیان شده توسط ماکیاولی و نیچه در مورد آن دستاورد را ممکن می سازد. آرنسدورف با کشف و زنده کردن گفتگوی فلسفی غنی میان این چهار متفکر بنیادی، نشان می دهد که راه های زیادی برای زندگی فلسفی وجود دارد. کتاب او درک ما را از چیستی فیلسوف گسترده و عمیق می کند.

ترجمه ماشینی : نیچه هایدگر: مدرنیته اروپایی و فلسفه آینده بررسی دو شخصیت کلیدی در تاریخ فلسفه را ارائه می دهد. از طریق تفسیر متنی از خوانش مارتین هایدگر از فردریش نیچه، توجه مجددی به مسئله هستی شناسی در تاریخ تفکر غربی جلب می شود. این بحث در چارچوب یک دوره گذار دورانی در فرهنگ اروپایی است که به تعبیر هایدگر از نیچه در روند «تحقق» است. این کتاب منابع این رویداد دگرگون‌کننده را با تأکید ویژه بر تقابل میان غلبه مدرن بین‌ذهنی دکارتی و شیوه‌ای از تفکر که در انسان‌شناسی فلسفی فرهنگ کلاسیک یونان ساکن است، بررسی می‌کند. این کتاب در سنت افلاطونی-ارسطویی مطالعه زندگی ذهن از دیدگاه‌های معماری شرکت می‌کند و اهمیت نسبی کلیدی «بینش» فلسفی را در کنار صدای وجدان برجسته می‌کند. با این روح، کتاب به بررسی رویارویی هایدگر و نیچه در حد فاصل هرمنوتیک و ملاحظات درمانی فلسفه می پردازد.

ترجمه ماشینی : مطالعات اخیر انگلیسی زبان با موفقیت نشان داده است که اندیشه نیچه سهم مهمی در طیف وسیعی از بحث های فلسفی معاصر دارد. با این حال، دانش پژوهی ویژگی مهم دیگری از پروژه نیچه را نادیده گرفت، یعنی تمایل او برای به چالش کشیدن همان مفهوم فلسفه که برای ارزیابی شایستگی های او به عنوان یک فیلسوف به کار رفته است. به عبارت دیگر، پژوهش‌های معاصر مشارکت‌های نیچه در متافلسفه را نادیده گرفته است، یعنی بحث‌هایی پیرامون ماهیت، روش‌ها و اهداف فلسفه. این مجموعه جدید مهم از مقالات، گروهی بین المللی از محققان برجسته را گرد هم می آورد تا این مشارکت ها و بحث ها را بررسی و بحث کنند. این کتاب برای هر کسی که به متافلسفه، نیچه‌شناسی، آلمان‌شناسی یا تاریخ فکری علاقه‌مند است، جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : مدیون فکری فوکو به نیچه در نوشته های او آشکار است، اما ماهیت دقیق، میزان و تفاوت های ظریف آن بدهی به ندرت مورد بررسی قرار می گیرد. به نظر می‌رسد خود فوکو گاهی ادعا می‌کند که رویکردش اساساً نیچه‌ای است، و گاهی اصرار دارد که به منزله گسست رادیکال از نیچه است. این جلد اولین جلد در نوع خود است که رابطه بین این دو متفکر را در مورد عناصر فرهنگ معاصر که در آن علایق مشترک داشتند، از جمله ماهیت زندگی در دنیای مدرن، فلسفه به عنوان یک شیوه زندگی، و روش‌هایی که ما در آن به اشتراک می‌گذاریم، ارائه می‌کند. باید درباره فیلسوفان دیگر بخواند و بنویسد. نویسندگان مشارکت کننده از چهره های برجسته مطالعات فوکو و نیچه هستند و مشارکت آنها منعکس کننده تنوع رویکردهای ممکن در کنار آمدن با رابطه فوکو-نیچه است. نقاط خاص مقایسه شامل برداشت های متفاوت فوکو و نیچه از مرگ خدا است. هنر و زیبایی شناسی؛ قدرت؛ نوشتن و تألیف؛ سیاست و جامعه؛ تاریخ ایده ها؛ تبارشناسی و باستان شناسی؛ و تکامل دانش

ترجمه ماشینی : فیلسوفان تقریباً همیشه موضوع تجدید نظر را به حاشیه رشته خود واگذار کرده اند، اگر اصلاً در مورد آن فکر کرده باشند. این کتاب مدعی است که اعمال بازنگری در پروژه فلسفی محوری و ضروری هستند و فلسفه باید اساساً به عنوان تمرین بازخوانی و بازنویسی تفسیر شود. این کتاب عمدتاً بر تفسیر بسیار تأثیرگذار هایدگر از نیچه متمرکز است، که در سخنرانی‌های دهه‌های 1930 و 1940 انجام شد و در سال 1961 منتشر شد. نویسنده از نزدیک ابزارهای بلاغی را تجزیه و تحلیل می‌کند که توسط هایدگر تفکر نیچه را در یک تاریخ گسترده‌تر از متافیزیک خود قرار می‌دهد. تفسیر مجدد خود به عنوان قرائت «درست» آن تاریخ است. نویسنده استدلال می‌کند که پروژه تجدیدنظرطلبانه هایدگر، متن فلسفی را به‌عنوان پارالیپسیس بازنویسی می‌کند، نوع خاصی از بیان کنایه‌آمیز که وقتی «به‌درستی» توسط بازخوان‌کننده فلسفی دریافت شود، آنچه را که متن نگفته و نمی‌توانست بیان کند، بیان می‌کند. مطالعه چنین تجدیدنظرطلبی پارالیپتیکی در چارچوب قانون فلسفی، راه جدیدی برای درک تاریخمندی اساسی متن فلسفی ارائه می‌دهد، متنی که به‌طور انتقادی از تاریخ تفسیرهای آینده‌اش قابل تشخیص نیست. فلسفه خود بازنگری است، یک عمل بازخوانی عمیقاً تاریخ‌گرایانه، تصاحب مداوم گذشته متنی نامناسب خود. این کتاب علاوه بر اینکه اولین مطالعه منتشر شده از تفسیر هایدگر از نیچه است، آثار هانس رابرت یاوس، هارولد بلوم و دیگر منتقدان تجدیدنظر را نیز بررسی می‌کند. به ویژه، مقالات اولیه رالف والدو امرسون در مورد تاریخ، که هم با تحلیل هایدگر از متافیزیک خوانده می شود و هم علیه آن، نشان می دهد که چرا مداخله تاریخی حاصل از خوانش تجدیدنظرطلبانه نه تنها یک تغییر رسمی و موضوعی گذشته است، بلکه یک اجبار بلاغی بر تفسیر آینده است. گرایش ها هیچ خواننده فلسفی صرفاً کاربر یا قربانی روش‌های تجدیدنظرطلب نیست: در بازخوانی گذشته‌های فلسفی، خواننده همان مکانیسمی است که به وسیله آن چنین گرایش‌های تفسیری برای اولین بار به مشکلات یا افکار درون کانون فلسفی تبدیل می‌شوند.