جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هورمون رشد یکی از هورمونهای طبیعی است که اختلال در تولید آن به ویژه در اوایل رشد و دوران کودکی منجر به نارسایی هایی در رشد اندامهای بدن مانند کوتاهی قد می شود. این هورمون نه تنها می تواند نقایص رشد را برطرف کند بلکه فواید دیگری نیز برای این هورمون مانند افزایش قطر عضلات، کاهش چین و چروک و غیره نیز ذکر گردیده است. تولید این هورمون به صورت تجاری و به عنوان دارو از قدیم الایام در دستور کار محققان بوده است. هورمون رشد طبیعی اگرچه خاصیت اولیه خود را حفظ نموده است و به نظر می رسد که کاربرد موثرتری داشته باشد ولی تولید آن با مشکلاتی رو به رو بوده است که می توان به آلودگی آن به پریون و یا دیگر مواد اشاره نمود. با توجه به گسترش روشهای مهندسی ژنتیک امکان تولید آن به روش کلونینگ در باکتری فراهم شده و هورمون رشد نوترکیب با این روش تولید گردیده است. در این مقاله به مسایل اخلاقی به ویژه دو جنبه مهم استفاده از هورمون رشد نوترکیب پرداخته شده است. یکی ساخت میکروارگانیزم تغییر یافته از طریق مهندسی ژنتیک که خود این میکروارگانیزم ممکن است خطراتی را از قبیل آزاد سازی و انتقال ژن در پی داشته است. کاربرد دیگر هورمون رشد نوترکیب در درمان به ویژه درمان نقص جسمی یا ذهنی در کودکان است. دز این مقاله مسایلی از قبیل تولید آنتی بیوتیک در بدن، غلظت مناسب این هورمون برای دمان نقص، مفهوم کوتاه قدی در کودکان و شرایط صحت استفاده از این دارو مورد بررسی قرار گرفته است.

هدف جداسازی عناصر ژنتیکی، بهینه سازی تصمیم گیری آگاهانه فرد در مورد وضعیت ژنتیکی خویش است. بنابراین قبل از موافقت فرد به انجام جداسازی ژنتیکی اخذ رضایت نامه آگاهانه ضروری است. یکی از موضوعات اخلاقی مهم در متن رضایت نامه، تاکید بر رازداری اطلاعات ژنتیکی و دیگری حفظ حریم خصوصی بیمار است. دو هدف اساسی برای رضایت نامه عبارت اند از: اطمینان از درک کامل موضوع؛ اطمینان از این که تصمیم گیری بیمار درباره پذیرش یا رد مداخله، داوطلبانه است.از آنجا که در صورت مثبت بودن نتایج آزمونها، فرد با انتخاب سختی در زمینه های مختلف از جمله ازدواج، فرزنددار شدن و سقط جنین روبه روست، غربالگری ژنتیکی به عنوان یک موضوع بهداشت عمومی و اخلاق پزشکی هنوز هم مورد بحث است.

طی دهه های اخیر فناوری های نوین کمک باروری پیشرفت چشمگیری یافته اند؛ اما جوانب اخلاقی، اجتماعی، روحی- روانی، مذهبی و قانونی آن ها هنوز نیاز به بررسی های عمیق تری دارد. شیوه های جدید، که از اسپرم یا تخمک دهنده استفاده می کنند، امکان مشارکت شخص ثالثی را در فرآیند باروری ایجاد نموده و افزایش امید در زوج های نابارور در پی داشته است. این شیوه ها، هم چنین، سوالاتی را از جنبه دینی مطرح ساخته است که برای کاربرد آن ها در جوامع مذهبی، پاسخ به آن ها ضرورت دارد. در این مقاله، علاوه بر اشاره به مباحث اخلاقی در موضوع اهدا گامت و جنین، دیدگاه های دین اسلام نیز بیان می گردد. هم چنین قانون اهدا جنین به زوج های نابارور که در سال 1382 در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده است مورد کنکاش قرار می گیرد. در نظر گرفتن دیدگاه های طرح شده می تواند در سایر کشورهای اسلامی نیز تحول آفرین باشد.

توجه به موضوع سرمایه اجتماعی (social capital) در سالهای اخیر در محافل و بروشورهای علمی و دانشگاهی جهان روند رو به گسترش سریعی داشته و اخیرا به طور جدی در ایران نیز مطرح شده است. همانند سایر حوزه های اقتصاد، توجه به نقش مهم سرمایه اجتماعی، در اقتصاد سلامت ضروری می نماید. به نظر می رسد که رشد و کارکرد بهینه بخش سلامت در جامعه، علاوه بر نیاز به سرمایه مادی (پول، امکانات و تجهیزات) و سرمایه انسانی (نیروهای متخصص و توانمند)، نیازمند به سرمایه اجتماعی است. در این مقاله، سعی کرده ایم در پرتو مطالب و مدارک به دست آمده از طریق جست و جوی کتابخانه ای و اینترنتی، تحلیلی از نقش اخلاق پزشکی در شکل گیری و انباشت سرمایه اجتماعی، با نگاهی ویژه به مسایل ایران ارایه کنیم. نقش اخلاق پزشکی در شکل گیری سرمایه اجتماعی را از دو دیدگاه بررسی کرده ایم: (1) نقش اخلاق پزشکی در شکل گیری سرمایه اجتماعی در روابط درون حرفه ای؛ (2) نقش اخلاق پزشکی در شکل گیری سرمایه اجتماعی در روابط اعضای حرفه با جامعه.

در بسیاری از فعالیت های پژوهشی کار با حیوانات آزمایشگاهی ضرورت دارد؛ لازم است شرایط مطلوب زندگی سالم و نزدیک به طبیعی برای حیوان در محل نگه داری و آزمایشگاه تحقق یابد.هدف از این مطالعه ی کیفی، بررسی رعایت شرایط استاندارد و اخلاقی کار با حیوانات آزمایشگاهی از نظر تهیه و حمل حیوانات، محل های نگه داری آنان، عملکرد و دانش مراقبین و پژوهشگرانی است که با حیوانات آزمایشگاهی کار می کنند.برای جمع آوری داده ها، ضمن هماهنگی با مسوولان مربوطه، پژوهشگر در مرکز تحقیقات دانشگاه و بخش زیست شناسی حضور یافته و 12 مورد طرح تحقیقاتی در حال انجام در این مراکز را در سه حیطه ارزیابی پژوهشگران، روش های نگه داری از حیوانات و مراقبین حیوانات مورد بررسی قرار داد. سپس گزارش نویسی شده و پس از خلاصه برداری، تحلیل محتوا انجام شد.در ارزیابی پژوهشگران، آشنایی آنان با زندگی طبیعی حیوانات، تاثیر عوامل محیطی بر نتایج مطالعات، کنترل استرس و درد و دفع استاندارد اجساد حیوانات در حد مطلوب نبود. متصدیان نگه داری از حیوانات، آموزش لازم را در این زمینه ندیده بودند.تنها در یکی از مراکز، اصول استاندارد نگه داری حیوانات از نظر ساختمان، قفس ها و تراکم حیوانات در حد مطلوب بود. ولی امکانات قرنطینه در هیچ مرکزی وجود نداشت.با توجه به وسعت کار با حیوانات آزمایشگاهی در کشورمان جهت رعایت ضوابط و استانداردهای ارایه شده برای رعایت اخلاق و حقوق حیوانات و از طرف دیگر به دست آوردن نتایج بهتر و دقیق تر از تحقیقات، بازسازی مراکز نگه داری قدیمی از نظر رطوبت، تهویه، روشنایی و بهداشت، آموزش مسوولان مراکز، رعایت موازین استاندارد در احداث مراکز نگه داری حیوانات، آموزش به کارگران شاغل در خصوص نگه داری و نظافت مراکز، احداث مراکز جدید، آموزش و ترغیب محققان در رعایت اخلاق و حقوق حیوانات و تاسیس مراکزی برای آموزش به افراد در خصوص کار با حیوانات آزمایشگاه و صدور گواهی نامه های لازم از طرف مراجع ذیصلاح و وجود مراکز نظارتی ضروری به نظر می رسد.

رضایت آگاهانه از مهم ترین و بحث برانگیزترین مفاهیم مطرح امروز اخلاق پزشکی دنیاست که از دیرباز نیز مورد توجه فلاسفه، پزشکان و متخصصان علم اخلاق بوده است. مطالعات بسیاری در زمینه رضایت آگاهانه و ارتباط آن با سن فرد مورد درمان انجام شده است و مکاتب متفاوت دیدگاه های متفاوتی در این زمینه دارند. در این مقاله به مساله رضایت آگاهانه در پزشکی اطفال و دیدگاه اسلام در این خصوص پرداخته می شود.این مقاله با بررسی سیستماتیک خزانه های اطلاعاتی، کتابخانه مرکز تحقیقات تاریخ و اخلاق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی تهران و مشورت با صاحب نظران این حیطه و بر مبنای سوال های از پیش تعیین شده است.قوانین ملی ایران و بسیاری از کشورها در خصوص اخذ رضایت آگاهانه از کودکان، امروزه، به شکل چشم گیری دستخوش تغییراتی در جهت کاهش سن رضایت آگاهانه، انعطاف پذیری بیش تر قوانین این حوزه و در نهایت مشارکت بیش تر کودکان در تصمیم گیری های درمانی شده است.تعامل مناسب پزشک و کادر درمانی و والدین با کودکان و دخیل نمودن آنان در تصمیم گیری های مرتبط با وضع سلامتی شان نه تنها منجر به ارتقا روابط پزشک و بیمار می گردد، بلکه موجبات همکاری بیش تر کودکان را نیز فراهم می آورد.

ارتقای مداوم کیفیت علم، دانشگاه و آموزش عالی، مستلزم توسعه درونزای فرهنگ ارزشیابی است که به نوبه خود نیازمند روحیات و رفتارهای خود ارزیابی و خود تنظیمی و التزام درونی به کیفیت در میان یاران و ذی نفعان آموزش عالی است. هدف مقاله حاضر کمک به شناخت بیشتر جایگاه اخلاق دانشگاهی و حرفه ای علمی در توسعه فرهنگ ارزشیابی، در دانشگاهها و مراکز علمی است. مقاله همچنین می کوشد که شناخت بیشتری نسبت به چگونگی و سازوکارهای توسعه اخلاقات حرفه ای علمی فراهم بیاورد. برای این کار روش تحقیق «نظریه برخاسته از دادهها» به کار گرفته شده است. بازی ارزشیابی آموزش عالی ناشی از یک رشته موجبات علی است که اخلاق حرفه ای علمی به عنوان یکی از مهمترین سائقهای رفتاری، از جمله این موجبات علی به شمار می آید. این در حالی است که اخلاق علمی، وضعیت بحث انگیزی در ایران دارد که خود ناشی از مساله آمیز بودن زمینه های موجود فرهنگ دانشگاهی و فرهنگ اجتماع علمی در کشور است. البته این امر، به نوبه خود انعکاسی از ضعف ها و نارسایی های عمومی تر در اخلاق اجتماعی است که آن هم تحت تاثیر عوامل زمینه ای، محیطی، ساختاری و تاریخی شکل می گیرد. بنابراین وضعیت مساله انگیز اخلاق علمی ما، با رویکرهای اراده گرایانه و خطاانگارانه، قابل توضیح نیست بلکه باید اولا منطق محیطی، زمینه ای و ساختاری فهمیده شود و ثانیا بسترهای تعاملی برای دست به کار شدن خود دانشگاهها و انجمنهای علمی و تخصصی و نهادهای حرفه ای فراهم گردد چرا که توسعه اخلاق حرفه ای، نه با پند و اندرزها و نه با فرهنگ سازی های بیرونی (به ویژه از نوع دولتی آن) بلکه از طریق کنشهای ارتباطی خود یاران و ذی نفعان اجتماع علمی و دانشگاهی، و به صورت شیوع و انتشار درونزا، میسر می شود. مقاله، همچنین پیشنهادهایی برای اجماع بر سر منشور اخلاق حرفه ای علمی عرضه کرده است.