جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : برای بیش از پنجاه سال، مفسران هگل این باور قبلی را که هگل از دیالکتیک تز-ضد تز- سنتز استفاده می کرد رد کرده اند. لئونارد ف. گندم در این تحلیل دقیق از فلسفه هگل نشان می دهد که تفسیر مدرن نادرست است. گندم به دقت نشان می دهد که در واقع سی و هشت دیالکتیک به خوبی پنهان در دو اثر مهم هگل وجود دارد - بیست و هشت مورد در پدیدارشناسی روح و ده دیالکتیک در فلسفه تاریخ. گندم همچنین بینش‌های مهم جدید دیگری را توسعه می‌دهد: قالب دیالکتیکی اصلی هگل شامل یک تز دو مفهومی، یک آنتی تز دو مفهومی و یک ترکیب دو مفهومی است که یک مفهوم را از تز و یکی از آنتی تز را وام می گیرد. همه دیالکتیک ها به طور قیاسی مبتنی بر اسطوره جدایی و بازگشت مسیحی هستند: دیالکتیک از یک مفهوم تز جدا می شود و به آن باز می گردد. روح مرموز هگل یک موجود چهار وجهی، عمداً ساختگی و غیر ماوراء طبیعی است که فقط به عنوان یک بازتعریف الحادی از «خدا» وجود دارد. "زندگی الهی" روح نه با آگاهی، بلکه با ناخودآگاهی، در حالت پیش از انسانیت طبیعت آغاز می شود - قبل از اینکه روح ذهن انسانی خود را به دست آورد. مفهوم آزادی هگل یک مفهوم سیاسی-اجتماعی نیست، بلکه رهایی از اسارت به خرافات مذهبی (اعتقاد به خدای ماوراء طبیعی) است. در تمثیل ارباب و برده هگل که به طور گسترده تعبیر نادرست شده است، ارباب خداست، برده انسان است، و دستیابی برده به آزادی خود ملحد شدن انسان است. تفسیر روبنا-پایه غیرهگلی استاندارد از دیالکتیک مارکس نادرست است. دیالکتیک اساسی مارکس در واقع این است: تز = فقر مالکیت اشتراکی، آنتی تز = ثروت مالکیت خصوصی، سنتز = ثروت مالکیت اشتراکی. گندم همچنین نشان می‌دهد که مارکس و تیلیش که به‌طور ماهرانه‌ای از دیالکتیک هگلی در آثار خود استفاده کرده‌اند، تنها نویسندگانی هستند که دیالکتیک هگلی را درک کرده‌اند. این تفسیر رادیکال از فلسفه هگل که به طور کامل تحقیق شده و با جزئیات کامل است، باید دانشمندان و دانشجویان هگل را بسیار مورد توجه قرار دهد.

ترجمه ماشینی : این کتاب به رابطه مارکس و هگل در پرتو تحلیل فیلولوژیکی متون و بخش بزرگی از بحث ایتالیایی و بین‌المللی که پیرامون این موضوع درگرفت، می‌پردازد. او به دنبال بازسازی درک مارکس از هگل است تا به طور دقیق منظور او را از گفتن «هگل» و «دیالکتیک» تعریف کند، که سپس با نوشته‌های هگل مقایسه می‌کند. در این مقایسه، او محدودیت‌های قابل توجهی را از یک سو شناسایی می‌کند و از سوی دیگر نشان می‌دهد که منشأ آن‌ها از استقبال استاد در چپ هگلی سرچشمه می‌گیرد. نویسنده از طریق تمایز بین فهم مارکسی و نوشته‌های هگل، انسجام درونی تمامی گفته‌های مارکسیستی درباره هگل را نشان می‌دهد، بنابراین از چه نظر او یک نظریه دیالکتیکی است.

ترجمه ماشینی : این جلد شامل مکاتباتی است که در طی سالهای 1954 تا 1978 بین فیلسوف مارکسیست-اومانیست و فمینیست رایا دونایفسکایا (1910-1987) و فیلسوف مارکسیست هگلی و نظریه پرداز اجتماعی هربرت مارکوزه (1898-1979) و روانشناس (فروم و منتقد اجتماعی E190) می باشد. -80). این مبادلات نگرانی‌های عمیقاً مارکسیستی و اومانیستی این نظریه‌پردازان را نشان می‌دهد و همچنین تفاوت‌های مهم آنها را در مورد موضوعات کلیدی در فلسفه، سیاست و روان‌شناسی در دهه‌های پرتلاطم دهه‌های 1950، 1960 و 1970 برجسته می‌کند. بخش اول. مکاتبات دونایفسکایا-مارکوزه، 1954-1978: نامه های اولیه: بحث در مورد دیالکتیک مارکسیستی و ایده مطلق هگل. مارکسیسم و آزادی دونایفسکایا و فراتر از آن. در مورد فناوری و کار در آستانه مرد تک بعدی مارکوزه. مکاتبات بعدی: در طول دوره چپ جدید پایان یافت -- قسمت دوم. مکاتبات دونایفسکایا-فرم، 1959-1978: نامه های اولیه: در مورد مفهوم انسان فروم مارکس و سمپوزیوم اومانیسم سوسیالیستی او. گفتگو درباره مارکوزه، درباره اگزیستانسیالیسم و اومانیسم سوسیالیستی در اروپای شرقی. درباره هگل، مارکسیسم و مکتب فرانکفورت در دوره فلسفه و انقلاب دونایفسکایا. نامه های پایانی: در مورد نظریه انتقادی و روزا لوکزامبورگ، جنسیت و انقلاب.