جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تری پینکارد، فیلسوف، آثار بعدی سارتر را بازنگری می‌کند و موضعی محوری در درک سارتر از آزادی و کنش جمعی را روشن می‌کند. نقد عقل دیالکتیکی ژان پل سارتر که در سال 1960 با سر و صدای زیادی منتشر شد، از آن زمان به بعد در دید فلسفی فروکش کرده است. از آنجایی که شهرت سارتر اکنون در حال بازگشت است، زمان ارزیابی مجدد آثار بعدی او فرا رسیده است. فیلسوف تری پینکارد در کتاب «عمل، قدرت و اشکال زندگی»، کار متاخر سارتر را به‌عنوان بازنگری بنیادی ایده‌های قبلی‌اش تفسیر می‌کند، به‌ویژه از نظر درک او از امکان کنش جمعی به‌عنوان آزادانه واقعی، که فیلسوف فرانسوی قبلاً استدلال کرده بود که چنین است. غیر ممکن پینکارد نشان می‌دهد که چگونه سارتر به سمت هگل بازمی‌گردد، حرکتی که خود ناشی از علاقه تازه‌یافته سارتر به مارکسیسم بود. پینکارد استدلال می کند که سارتر موضع بدیعی درباره آزادی ساخت که هنوز به اندازه کافی در فلسفه و نظریه سیاسی مورد بررسی و تحلیل قرار نگرفته است. از طریق سارتر، پینکارد استدلالی را مطرح می‌کند که به تاریخ فلسفه و همچنین بحث‌های کلیدی درباره کنش و آزادی کمک می‌کند.

ترجمه ماشینی : برای بیش از پنجاه سال، مفسران هگل این باور قبلی را که هگل از دیالکتیک تز-ضد تز- سنتز استفاده می کرد رد کرده اند. لئونارد ف. گندم در این تحلیل دقیق از فلسفه هگل نشان می دهد که تفسیر مدرن نادرست است. گندم به دقت نشان می دهد که در واقع سی و هشت دیالکتیک به خوبی پنهان در دو اثر مهم هگل وجود دارد - بیست و هشت مورد در پدیدارشناسی روح و ده دیالکتیک در فلسفه تاریخ. گندم همچنین بینش‌های مهم جدید دیگری را توسعه می‌دهد: قالب دیالکتیکی اصلی هگل شامل یک تز دو مفهومی، یک آنتی تز دو مفهومی و یک ترکیب دو مفهومی است که یک مفهوم را از تز و یکی از آنتی تز را وام می گیرد. همه دیالکتیک ها به طور قیاسی مبتنی بر اسطوره جدایی و بازگشت مسیحی هستند: دیالکتیک از یک مفهوم تز جدا می شود و به آن باز می گردد. روح مرموز هگل یک موجود چهار وجهی، عمداً ساختگی و غیر ماوراء طبیعی است که فقط به عنوان یک بازتعریف الحادی از «خدا» وجود دارد. "زندگی الهی" روح نه با آگاهی، بلکه با ناخودآگاهی، در حالت پیش از انسانیت طبیعت آغاز می شود - قبل از اینکه روح ذهن انسانی خود را به دست آورد. مفهوم آزادی هگل یک مفهوم سیاسی-اجتماعی نیست، بلکه رهایی از اسارت به خرافات مذهبی (اعتقاد به خدای ماوراء طبیعی) است. در تمثیل ارباب و برده هگل که به طور گسترده تعبیر نادرست شده است، ارباب خداست، برده انسان است، و دستیابی برده به آزادی خود ملحد شدن انسان است. تفسیر روبنا-پایه غیرهگلی استاندارد از دیالکتیک مارکس نادرست است. دیالکتیک اساسی مارکس در واقع این است: تز = فقر مالکیت اشتراکی، آنتی تز = ثروت مالکیت خصوصی، سنتز = ثروت مالکیت اشتراکی. گندم همچنین نشان می‌دهد که مارکس و تیلیش که به‌طور ماهرانه‌ای از دیالکتیک هگلی در آثار خود استفاده کرده‌اند، تنها نویسندگانی هستند که دیالکتیک هگلی را درک کرده‌اند. این تفسیر رادیکال از فلسفه هگل که به طور کامل تحقیق شده و با جزئیات کامل است، باید دانشمندان و دانشجویان هگل را بسیار مورد توجه قرار دهد.

ترجمه ماشینی : این کتاب به رابطه مارکس و هگل در پرتو تحلیل فیلولوژیکی متون و بخش بزرگی از بحث ایتالیایی و بین‌المللی که پیرامون این موضوع درگرفت، می‌پردازد. او به دنبال بازسازی درک مارکس از هگل است تا به طور دقیق منظور او را از گفتن «هگل» و «دیالکتیک» تعریف کند، که سپس با نوشته‌های هگل مقایسه می‌کند. در این مقایسه، او محدودیت‌های قابل توجهی را از یک سو شناسایی می‌کند و از سوی دیگر نشان می‌دهد که منشأ آن‌ها از استقبال استاد در چپ هگلی سرچشمه می‌گیرد. نویسنده از طریق تمایز بین فهم مارکسی و نوشته‌های هگل، انسجام درونی تمامی گفته‌های مارکسیستی درباره هگل را نشان می‌دهد، بنابراین از چه نظر او یک نظریه دیالکتیکی است.