جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب به موضوعاتی می پردازد که در تلاقی فلسفه، الهیات، مطالعات دینی و مطالعات بودایی قرار دارند. در فلسفه اخلاق، فلسفه دین و زیبایی شناسی. این کتاب توسط یک فیلسوف نوشته شده است، اما به سبکی شبه اتوبیوگرافیک، منعکس کننده روابط بین شکل زندگی یک فرد و ماهیت تأملات فلسفی آنها است. این کتاب به مسائل معنوی، احساس اخلاقی، تمایز بین دین خداباور و غیر خداباور، تأثیر جدال مرگ خدا، و ماهیت اشکال بودایی مراقبه و رابطه آنها با ادراک و عمل می پردازد.

ترجمه ماشینی : فیلسوفان ذهن معاصر تمایل دارند تصور کنند که جهان طبیعت را می توان به فیزیک پایه تقلیل داد. با این حال، ویژگی هایی از آگاهی ذهن، هدفمندی، هنجارگرایی وجود دارد که به نظر نمی رسد قابل تقلیل به علم فیزیک یا علوم اعصاب باشد. بنابراین، این شکاف توضیحی بین ذهن و مغز یکی از دلایل اصلی نگرانی در فلسفه ذهن اخیر بوده است. تقلیل گرایان معتقدند که علیرغم همه ظاهر، ذهن را می توان به مغز تقلیل داد. حذف‌گرایان معتقدند که نمی‌تواند، و این نشان می‌دهد که چیزی نامشروع در واژگان ذهنی وجود دارد. ثنویت گرایان معتقدند که ذهنیت تقلیل ناپذیر است و این دلالت بر دوگانگی جوهر یا خاصیت دارد. فیزیکالیست‌های غیر تقلیل‌گرای اسرارآمیز معتقدند که ذهن به‌طور منحصربه‌فردی تقلیل‌ناپذیر است، شاید به دلیل محدودیت‌هایی در درک خودمان. در این کتاب، استیون هورست استدلال می کند که کل این گفتگو بر اساس فرضیاتی است که از یک فلسفه علم منسوخ شده باقی مانده است. در حالی که تقلیل گرایی پنجاه سال پیش بخشی از ارتدوکس فلسفی بود، در سی سال گذشته به طور قاطع توسط فیلسوفان علم رد شده است و دلایل خوبی نیز دارد. تقلیل‌های واقعی در واقع در علوم بسیار نادر است، و این باور که آنها در آنجا یافت می‌شوند، مصنوع فرضیات صندلی راحتی عقل‌گرایان قرن هفدهم و تجربه‌گرایان منطقی قرن بیستم بود. شکاف های توضیحی بین ذهن و مغز بسیار منحصر به فرد نیست. در واقع، در علوم تا حد زیادی شکاف وجود دارد. و اگر کاهش حتی در علوم فیزیکی نادر است، در مورد روانشناسی دلیل چندانی برای انتظار آنها وجود ندارد. هورست استدلال می کند که این امر مستلزم بازاندیشی کامل در مورد مسئله معاصر در فلسفه ذهن است. تقلیل گرایی، دوگانه گرایی، حذف گرایی و ماتریالیسم غیر تقلیل هر یک به شدت توسط فلسفه علم پسا تقلیل گرایانه به خطر افتاده اند و فلسفه ذهن به پارادایم جدیدی نیاز دارد. هورست پیشنهاد می کند که چنین پارادایمی را می توان در کثرت گرایی شناختی یافت: این دیدگاه که معماری شناختی انسان ما را مجبور می کند جهان را از طریق کثرتی از مدل های جزئی، ایده آل و محدود عملی درک کنیم که هر یک از یک سیستم بازنمایی خاص بهینه شده برای مشکل خود استفاده می کنند. دامنه. چنین معماری می تواند ناهماهنگی های دانش را توضیح دهد، و در زمینه های تکاملی قابل قبول است.