جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از میان تفاسیر متنوع قانون طبیعی، پرطرفدارترین آنها عبارتست از اينكه «قانون طبیعی، فرمانهای عقل عملی دربارة رفتارهای اختیاری بشر در همة زمینها و زمانهاست که بشر با اطاعت از آنها به خوشبختی همیشگی دست می¬یابد». آموزة قانون طبیعی در دورة جدید دستخوش دو خوانش متضاد تجربه¬گرا و عقلگرا قرار گرفت. مراد از «عقل» در اندیشة عقلگرایی دورة جدید، عقل حسابگر بود که عقلگرایان آن را ابزاری برای رسیدن به آرزوهای مادی و غیرمادی (اخلاقی) خویش میدانستند. سه فیلسوف عقلگرای عصر روشنگری که در آن زمان بیش از دیگران دربارة آموزة قانون طبیعی بحث و نظر داشته‌اند، عبارتند از: منتسکیو، روسو و کانت. در این مقاله پس از بیان گزارشی مختصر از مباحث و نظريات آنها در مورد قانون طبیعی، به ارزیابی اين ديدگاهها بترتيب ذيل پرداخته شده است. در گفتار نخست، منتسکیو با طرح يك افسانة¬ خودساخته معتقد است كه پیروی از میل طبیعی، بشر را به خوشبختی میرساند. این پیروی در نگاه او، مفاد قانون طبیعی است. مهمترین نقد بر نظریة قانون طبیعی منتسکیو آنست که او قانون طبیعی را با «قانون طبیعت» خلط کرده است. در گفتار دوم، روسو برخلاف منتسکیو، اعتقاد دارد كه قانون طبیعی مبتنی بر عقل نیست، بلکه در غرایز و احساسات بشر ریشه دارد. اشكال اساسي اين ديدگاه، نگرش مادی روسو به طبیعت بشر است و همين باعث شده که انسان در نظر او، در سطح یک حیوان فروكاسته شود. سرانجام، در گفتار سوم به بررسي انتقادی قانون طبیعی در اندیشة کانت پرداخته شده است. بنظر وي، قانون طبیعی با قانون طبیعت تفاوت دارد. كانت بر این باور است که ماهیت قانون طبیعی دو ویژگی دارد: جهانشمولی (کلیت) و درونی (باطنی) بودن. با اینهمه، او هیچیک از مصادیق قانون طبیعی را بیان نکرده و در ارائة تبييني كامل براي این آموزه موفق نبوده است. این ناکامی ريشه در نظام معرفتیِ فلسفة کانت دارد که بر مبناي آن، عقل عملی و فرامين آن (يا همان قانون طبيعي) را بايد غیرمستدل و غیرقابل اعتماد دانست. كانت معتقد است مباحث مربوط به امور غیرمادی و حتی جواهر مادی، مباحثی جدلی هستند، و نه برهانی. روش تحقیق در این نوشتار، همانند هر مطالعة انتقادی دیگر، روش ترکیبی نقلی ـ عقلی است. در این روش، ابتدا ديدگاههاي اين سه فیلسوف عقلگرای دورة جدید دربارة قانون طبیعی نقل شده و سپس بکمک برهان و استدلال عقلی، بررسي و ارزيابي شده است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه برخی از آثار و مضامین اصلی ژان ژاک روسو را در پرتو بحث های اخیر با محوریت اشکال سوبژکتیویته در مدرنیته لیبرال بازنگری می کند. روسو متفکری لیبرال نیست به این معنا که عاملیت سیاسی کامل را بر روی فرد سرمایه گذاری می کند. با این حال، او با سنت لیبرال در ترویج خود به استثنای امر اجتماعی در تعدادی از آثار مشترک است. از سوی دیگر، چارچوب کاملاً سیاسی روسو در به رسمیت شناختن ماهیت صرفاً عمومی مشروعیت جامعه‌گرایانه است - اراده عمومی که از همه شهروندان انتظار می‌رود ابراز کنند و با آن مطابقت کنند. استدلال می شود که دوگانگی مشخص شده در آثار روسو بین موقعیت سوژه و شهروند در درک کامل پتانسیل یک دیدگاه بازسازی کننده از سوبژکتیویته ناکام است. این دیدگاه بازسازی مبتنی بر پتانسیل آشتی فردی و اجتماعی شدن است. این آشتی دو شاخه دارد. در وهله اول، سوژه هر گونه وضعیت ایده آلیستی یا متعالی را از دست می دهد، آگاهی، شناخت، دانش و سایر پارامترهای حیاتی تعریف از خود متمرکز می شود. ثانیاً، ذهنیت در امتداد خطوط رابطه ای به عنوان بین الاذهانی بازسازی می شود. در این فرآیند، حقیقت از قطعیت سطحی به زندگی فروتن تر در محیط معاملاتی حوزه اجتماعی تنزل می یابد که اقدامات، اشکال و اعمال روزانه را سازماندهی و هماهنگ می کند. آثار روسو صراحتاً سازماندهی مجدد بین الاذهانی ذهنیت را به رسمیت نمی شناسند. با این حال، آنها در فرآیند تلاش برای تعریف موضوع یا زندگی اجتماعی بر اساس مقوله ایده آلیستی خودبودن یا مقوله عملی اجتماع، از میدان تنش عبور می کنند. نقاط مرجع اصالت و خودمختاری در کنار هم قرار می‌گیرند تا نشان دهند که آن نظریه‌های بازسازی‌کننده که برخی از تفکرات کنونی را هدایت می‌کنند می‌توانند در بازنگری مفهوم روسو از ذهنیت به معنای کامل‌تر مفید باشند. این کامل بودن بیشتر، بُعدی از عدم قطعیت را می‌افزاید، زیرا با تقابل مستقیم آثار روایی و زندگی‌نامه‌ای روسو و آثار نظام‌مند و فلسفی او حاصل می‌شود. اعترافات به‌عنوان اثری که در آن تلاش برای توصیف اصالت فوراً از جایگاه امر واقعی در زبان ناکام می‌شود، تجدید نظر می‌شود. با این حال، امر واقعی نمی تواند جز در زبان ظاهر شود. از نظر روسو، خود هویتی تمامیت جوهر دارد و بلافاصله درک می شود. این بی واسطه‌گی همان چیزی است که زبان مبهم می‌کند، اما از طریق بازسازی حضور خود در خود قابل بازیابی نیست. در عوض، سوژه باید مدیون تشخیص هویت خود توسط دیگری باشد. این بدهکاری باید بیشتر به عنوان شناخت دیگری بیان شود، که شناخت در هسته زبان قابل شناسایی است و از آگاهی عمدی، از جمله خودآگاهی جدایی ناپذیر است. دیالوگ ها محصول بحران سوژه ای است که به خاطر باج گیری و به دام افتادن کامل آن در شبکه های یک توطئه عینیت می یابد. سوژه از وضعیت منحصر به فرد خود به عنوان تنها هدف این نظام بازنمایی جهانی فضیلت دارد. این واقعیتی است که توطئه به آن توجه می کند، اما هرگز نمی تواند به طور کامل به آن دست یابد. با این وجود، قدرت سازنده توطئه نمی‌تواند خود واقعی را که تلاش می‌کند خود را به‌صورت غیرمشتق‌آمیز به‌عنوان حقیقتی که توسط دروغ‌ها نادرست معرفی شده است، از بین ببرد. متن وعده می دهد که موضوع را به عنوان حضور - به عنوان حقیقت - ارائه دهد، اما شکست می خورد. این شکست تا آنجا ثمربخش است که مدلی از فهم را که هم با تجربه خود از توطئه شده علیه سوژه هماهنگ شده است، ارائه می دهد که نمی تواند در نهایت نه توطئه گران و نه موضوعی را که آن گفتمان ساخته است شناسایی کند. تلاش سوژه برای آزمایش توطئه و نشان دادن خود به عنوان تنها موضوع کاملاً بررسی شده هرگز نمی تواند تمام شود. آنچه در پی می آید بررسی، مکاشفه و تفسیر بی پایان، جابجایی حقیقت به دور از هستی شناسی، و تمرکززدایی موضوع از حضور به زمان، یا چارچوب های زمانی متعدد است.

اندیشه‌های روسو تقریباً‌ بر تمام فیلسوفان بزرگ پس از او تاثیرگذار بوده‌است، اما صاحبنظران متفق‌القول هستند که بیشترین و مهم‌ترین تاثیر او را می‌توان در آثار کانت دید. کانت در فلسفه اخلاق، فلسفه سیاسی و اجتماعی و نیز نقد متافیزیک تحت تاثیر افکار روسو قرار دارد. برداشت کانت از ماهیت انسان و همچنین مفهومِ اراده خودآیین که از مبانی مهم فلسفه اخلاق کانت است، ریشه در ایده اراده عمومی مطرح شده توسط روسو در قرارداد اجتماعی دارد. روسو نه‌تنها بر محتوای اندیشه اخلاقی کانت تاثیرگذار بود، بلکه تاثیر او را حتی در زبان و سبکِ نگارشِ کانت نیز می‌توان دید. خواندن آثار روسو، کانت را متقاعد کرد که متافیزیک به طور بالقوه با اخلاق عملی خصومت دارد و آنجا که عقل نمی‌تواند نتیجه‌ای داشته باشد، بهتر است به متافیزیک اجازه دهیم تا از نیازهای عملی پیروی کند. همچنین گفته‌ّهای روسو در امیل و نیز در هلوئیز جدید در شکل‌گیری اندیشه اخلاقی کانت نقش داشته‌است. در مقاله حاضر به بررسی جایگاه روسو در تکوین فلسفه اخلاق کانت می‌پردازیم.

بهره‌گیری از مبانی انسان‌شناختی قرآنی برای علوم انسانی در تولید علم دینی، نقش اساسی دارد. نظریه‌های مختلف معرفتی و علمی، بر اساس مبانی هستی‌شناختی، انسان‌شناختی، معرفت-شناختی، روش‌شناختی و... بیان گردیده است. علوم انسانی بر پیش‌فرض‌های انسان‌شناختی خاصی استوار است و نظریه‌هایی که در این علوم پیشنهاد می‌شود مستقیم یا غیرمستقیم مبتنی بر این پیش-فرض‌ها است. بر این اساس، جهت‌گیری دیدگاه‌ها و نظریات یک شخصیت علمی به مبانی انسان-شناختی او وابسته و در ارتباط است. به طوری که تغییر در مبانی و پیش‌فرض‌های او موجب تغییر در نظریه‌های وی خواهد شد. یکی از نظریات مهم در حوزه‌ی علوم اجتماعی و سیاسی نظریه قرارداد اجتماعی است که با رویکردهای مختلفی از سوی اندیشمندانی همچون توماس هابز، جان لاک و ژان ژاک روسو ارائه گردیده است. هر یک از دانشمندان مذکور در ارائه نظریه خود دارای مبانی و پیش‌فرض‌های انسان‌شناسانه‌ای هستند که نیازمند تحلیل و بررسی می‌باشند. مسأله اصلی در این تحقیق آن است که اولاً مبانی انسان‌شناختی هابز، لاک و روسو چیست و چه تأثیری در نظریه‌ی ‌قرارداد اجتماعی آن‌ها دارد و ثانیاً اگر مبانی انسان‌شناختی آن‌ها را تغییر داده و به جای آن-ها مبانی انسان‌شناختی قرآنی را قرار دهیم چه تغییری در محتوای نظریه قرارداد اجتماعی پدید می-آید؟ علاوه بر این آیا می‌توان با کاربست مبانی انسان‌شناختی قرآنی در نظریه قرارداد اجتماعی به نظریه قرارداد اجتماعی با رویکرد اسلامی دست یافت؟ هابز، لاک و روسو نگاه های متفاوتی به انسان دارند و نظریه پردازی آنها در حوزه قرارداد اجتماعی مبتنی بر همین برداشت آنها از انسان است. با تغییر در مبانی انسان‌شناختی آن‌ها و جایگزین کردن مبانی انسان‌شناختی قرآنی در نظریه تغییراتی پدید می‌آید و نظریه جدید مبتنی بر وحی حاصل خواهد شد. از جمله اینکه که انسان‌ها برای حفظ و تعالی امور مادی و معنوی خود و همچنین تضمین سعادت خویش با قرار اجتماعی قدرت را در اختیار فردی قرار می‌دهند که نسبت به وضع قوانین صالح و سازگار با موازین دینی و الهی و هم‌سو با فطرت انسانی از سایر انسان‌ها آگاه‌تر است و با ایجاد زمینه رشد انسان‌ها فطرت ملکوتی آن‌ها را به فعلیت می‌رساند. این تحقیق بر اساس روش توصیفی- تحلیلی با استناد به منابع کتابخانه‌ای نگاشته شده است.

ترجمه ماشینی : پیشبرد عقاید افلاطون و ارسطو از یک سو و رواقیون از سوی دیگر دیدگاه بدبینی دیوژن را تحت الشعاع قرار داد که از نظر زمانی به عنوان پل ارتباطی بین آنها عمل می کرد و از نظر تاریخی، بدبینی را در بسیاری از تاریخ خود چیزی بیش از یک نقطه توقف نشان نمی داد. هدف این پایان نامه نشان دادن این است که فلسفه دیوژن یک نقطه توقف نبود، بلکه جایگزین مناسبی برای فلسفه های اصلی بود که به آن توجه چندانی نمی کردند. استفاده از تحلیل تاریخی و ریشه‌شناختی در منابع مورد اعتماد، بدبینی را روشن‌تر نشان می‌دهد. ابتدا نشان می دهد که زندگی دیوژن آزمایشی بود در "ساده زیستی" که او را به اتخاذ یک سبک زندگی طبیعی مشابه با شیوه زندگی سنتی یونان سوق داد. ثانیاً، نشان می‌دهد که یک شیوه طبیعی زندگی باعث شده است که او هنجارهای مرسوم جدید را رد کند، که به اعتقاد او اکتساب‌گرایی، تمایز طبقاتی و بدخواهی را تشویق می‌کند و در نتیجه جوانان را تضعیف می‌کند. و سوم، با گذشت زمان، دیوژن فلسفه خود را توسعه داد، که بر آزادی بیان یا پارگی، خودکفایی و خودمختاری متمرکز بود - آرمان‌هایی که فیلسوفان مدرن مانند روسو، نیچه و فوکو را به خود جذب کرد. نتیجه می‌گیرم که خواندن بهتر دیوژن فیلسوفی باهوش و شوخ را نشان می‌دهد که همانطور که او می‌گفت زندگی می‌کرد. انتقاد او از هنجارهای مرسوم آتن به صورت طنز طنز آمیز و سرگرمی و همچنین آموزش بود و در این عمل او به مردی پرهیزیا تبدیل شد - یک حقیقت گو که می توان روی آن برای حمایت از حقیقت حتی در موقعیت های خطرناک حساب کرد. این جسارت می‌خواست که داستان‌های مربوط به او به سرعت به آن اشاره می‌کنند. بدين ترتيب، بدبيني ديوژن به عنوان شيوه اي از زندگي كه در آن شخص شخصيت و شهامت سخن گفتن را پرورش مي دهد، همراه لازم براي هر فلسفه در هر عصري است، نه فقط فلسفه خود.

ترجمه ماشینی : افلاطون، ژان ژاک روسو، توماس هابز، رنه دکارت، جان لاک، دیوید هیوم، لودویگ ویتگنشتاین، گیلبرت رایل، امانوئل کانت و مارکی دو ساد چه اشتراکاتی دارند؟ در طول قرن‌ها و - وقتی صحبت از افلاطون به میان می‌آید - هزاره‌ها، آن‌ها شخصیت‌های کلیدی فلسفه غرب هستند که ایده‌های واقعیت، دانش، هستی، وضعیت طبیعت و اخلاق را مورد بحث قرار داده‌اند، ایده‌هایی که در رمان‌های آنجلا کارتر نقش محوری دارند. در این پایان نامه، من کارتر را به عنوان یک (د)فیلسوف معرفی می‌کنم و استدلال می‌کنم که او نظریه‌های محوری فلسفه غرب را واسازی می‌کند و در عین حال بر روی همان مفاهیم فلسفه می‌کند و صدای زنانه‌ای را در این رشته به شدت آندرومحور کمک می‌کند. با انجام این کار، من اولین بحث عمیق از بینامتنیت فلسفی کارتر را به نقد کارتر، فراتر از ارجاعات صریح کارتر که تا به امروز توسط محققان کارتر تصدیق شده است، سهیم می کنم. اگرچه این یک موضوع اصلی است، اما اصالت استدلال من با ارجاعات من تقویت می شود. t) مطالب آرشیوی که مجموعه مقالات آنجلا کارتر را تشکیل می دهد. این پایان نامه بر اساس تعامل کارتر با طیف متفکران غربی فوق الذکر، با تمرکز بر تأثیر افلاطون بر قهرمانان و شروران (1969)، ماشین های آرزوی جهنمی دکتر هافمن (1972) و مصائب حوای جدید (1977) در فصل اول تنظیم شده است. ، در حالی که فصل دوم به تحلیل کارتر از استدلال های هابز و روسو در قهرمانان و تبهکاران اختصاص دارد. در فصل سوم، دکارت (در رابطه با دکتر هافمن)، لاک (در مقابل رقص سایه، 1966، شب جدید، و شب‌هایی در سیرک، 1984) و هیوم، با ارجاع به چندین برداشت (1968) و عشق (نوشته 1969، انتشار 1971). تأثیر ویتگنشتاین و رایل بر دوران دکتر هافمن و کارتر در ژاپن در فصل چهارم بررسی شده است. فصل پنجم و آخر بر کارتر و فلسفه اخلاق تمرکز دارد و به کانت و ساد توجه ویژه ای می کند و در مورد رقص سایه، چندین برداشت و عشق، و همچنین دکتر هافمن و زن سادی (1979) بحث می کند.

ترجمه ماشینی : پایان نامه من به بررسی رابطه بین سیاسی الهیات و زمانمندی در ساختار نظام جهانی استعماری-سرمایه داری از قرن پانزدهم تا قرن نوزدهم می پردازد. نظام‌های جهانی و رویکردهای پسااستعماری به گسترش استعماری اغلب پرسش‌های الهیات را به ویژگی گفتمانی ایجاد تفاوت از طریق چارچوب دوتایی خود/دیگری به منظور توجیه اراده به قدرت، قلمرو و انباشت سرمایه کاهش داده‌اند. پایان نامه من استدلال می کند که سنت معرفتی تئوسنتیکی قیاس پذیری و شباهت های ساختار یافته توسط صورت بندی های زمانی الهیاتی، نقش بزرگی در گسترش استعمار ایفا کرده است و می توان با به کارگیری مفهوم استعماری استعماری برای نشان دادن چگونگی شکل گیری الاهیات، اقتصاد سیاسی و فلسفه نقاط متکثر را بهتر درک کرد. اعلامیه برای تشکیل نظام جهانی استعماری-سرمایه داری. آنچه در این پروژه متمایز است این است که من نظریه سیستم های جهانی، نظریه پسااستعماری و دیدگاه های سیاسی الهیاتی را تحت یک رویکرد استعماری دور هم جمع می کنم تا اهمیت معرفت شناسی را در استقرار یک نظام سلسله مراتبی جهانی که دانش، کیهان شناسی و کیهان شناسی غربی را تولید و مکان یابی می کند، برجسته کنم. معنویت بر اشکال غیر غربی بنابراین، این پایان‌نامه خط سیری روش‌شناختی را ترسیم می‌کند که از انباشت سرمایه‌داری، گسترش استعماری و تسخیر، تفسیر الهیاتی را به ماتریالیستی تبدیل نمی‌کند. در عوض، من به دنبال توصیف چگونگی آمیختگی سرمایه، استعمار و الهیات هستم، مذاکره و بیان آنها به شیوه‌های اغلب متناقض از طریق نوشته‌های جان لاک، ژان ژاک روسو و چارلز داروین.

امیل رساله‌ای است درباره سرشت آموزش و طبیعت انسان که روسو آن را مهمترین نوشته‌های خود می‌داند. به سبب نوشتی بخشی با عنوان اعتراف ایمان ساویارد ویکار در پاریس و ژنو ممنوع شد. این بخش حاوی اعتقادات و آراء دینی روسو بود. این کتاب به طور عمده پرسش‌هایی فلسفی و سیاسی را درباره رابطه فرد و اجتماع مورد بحث قرار می‌دهد، به ویژه این‌که چگونه انسان با وجود زندگی در جامعه فسادآور انسانی می‌تواند خیر ذاتی درونی انسانی را حفظ کند. کتاب در پنج بخش تنظیم شده است که اختصار چنین‌اند: در کتاب اول او از اولین مراحل رشد فیزیکی و عاطفی کودک بحث می‌کند و این‌که چگونه می‌توان یک کودک را بنا به اصول فلسفی بنیادین بار آورد. کتاب دوم برهم‌کنش درونی کودک و جهان را مورد بررسی قرار می‌دهد . روسو عقیده دارد که این مرحله از تربیت کودک نه به واسطه کتاب‌ها بلکه باید به واسطه رابطه او با طبیعت شکل گیرد. کتاب سوم به انتخاب یک پیشه می‌پردازد چرا که روسو معتقد است که باید به کودک مهارت‌هایی را نیز آموزش داد که متناسب با سن او باشد. کتاب چهارم به آخرین مرحله می‌پردازد که قرار است بعد از ساخت یک موجود عاقل و اندیشمند، یک موجود احساس‌مند و عاشق بسازد. به تعبیری می‌بایست که عقل را به واسطه احساسات محافظت کنیم. در این‌جا دیگر با یک نوجوان مواجهیم که می‌تواند عواطف انسانی به خصوص همدلی را درک کند . در کتاب پنجم روسو به بحث از آموزش سوفی، همسر امیل می‌پردازد. این بخش کوتاه راجع به آموزش زنان بحث‌های بسیاری در میان متقدان را بر انگیخته است.

ترجمه ماشینی: روشنگری اروپایی که به شدت عقلانی بود، شاهد تولد جامعه و اندیشه مدرن غربی بود. عقل مقدس بود و برای اولین بار، باورها و نهادهای دینی در معرض انتقاد گسترده بودند. در این کتاب پیشگامانه، زیاد المارصافی این حکمت پذیرفته شده را به چالش می کشد و استدلال می کند که مذهب هنوز در آن دوران بسیار تأثیرگذار بوده است. اما دین مورد بحث مسیحیت نبود - اسلام بود. المارصافی با ترسیم تاریخ ترجمه‌های قرآن در اروپا در قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم نشان می‌دهد که تعدادی از شخصیت‌های کلیدی روشنگری - از جمله ولتر، روسو، گوته و ناپلئون - هم از قرآن الهام گرفته‌اند و هم ایده‌های خود را. این اثر شفاف و مستدل، که اسلام را در قلب روشنگری اروپایی بحث برانگیز قرار می‌دهد، دریچه‌ای ارزشمند به تعامل شرق و غرب در این دوره محوری در تاریخ بشر است. زیاد المرسفی، مدرس ارشد گروه انگلیسی و ادبیات مرتبط در دانشگاه یورک، انگلستان است.

ترجمه ماشینی: قرارداد اجتماعی روسو معیاری در فلسفه سیاسی است و از زمان انتشارش بر اندیشه اخلاقی و سیاسی تأثیر گذاشته است. روسو و قرارداد اجتماعی معرفی و ارزیابی می کند:*زندگی روسو و پیشینه قرارداد اجتماعی*ایده ها و استدلال های قرارداد اجتماعی*اهمیت مستمر روسو برای سیاست و فلسفه روسو و قرارداد اجتماعی خواندنی ضروری برای همه دانشجویان فلسفه و سیاست، و هر کسی که برای اولین بار به روسو می آید