جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اين پژوهش زمينه‌ها و عوامل ايجاد تنش و چالش بين صفويه و عثماني و پيامدهاي آن از منظر مذهبي، سياسي، اجتماعي و اقتصادي را بررسيده و سياست‌هاي اين دو دولت براي کاهش تنش‌ها و پرهيز از جنگ و درگيري ميان دو دولت مسلمان شيعه و اهل سنت را تجزيه و تحليل مي‌کند. هدف نويسنده آن است تا الگويي مناسب براي همزيستي مسالمت آميز دولت‌هاي شيعي و سني و همگرايي دولت‌هاي اسلامي و وحدت آن‌ها ارائه داده و ضمن واکاوي پيامدهاي ناخوشايند تنش و تقابل بين دولت‌هاي مسلمان و سبک سياست‌هاي حاکمان اسلامي در اين زمينه، سياست دولت‌هاي بيگانه در ايجاد اختلاف بين دولت‌هاي اسلامي را تبيين کند. وي در فصل اول از نوشتار خود، کلياتي از تحقيق ارائه کرده و به شناسايي اجمالي دولت عثماني و دولت صفويه و مفهوم تنش و تنش زدايي پرداخته است. در فصل دوم عوامل فرهنگي و مذهبي تنش بين دولت صفويه و دولت عثماني، مانند ترويج شيعه در منطقه آناتولي، لعن سه خليفه، کشتارهاي شيعه و سني در قلمرو دو دولت، کشتار سني‌ها توسط صفويان، کشتار شيعيان به وسيله عثماني‌ها، فتاواي علماي سني مبني بر تکفير و ارتداد شيعيان و نامه‌نگاري‌هاي تند مذهبي بين علماي شيعه و اهل سنت از مهمترين علل فرهنگي و مذهبي تنش بين اين دو دولت عنوان شده است. در فصل سوم عوامل سياسي، اجتماعي و اقتصادي تنش بين صفويه و عثماني واکاوي گرديده و عواملي همچون: به رسميت نشناختن اين دو دولت نسبت به همديگر، دخالت در قلمرو يکديگر، نقض پيمان‌ها، گسترش قلمرو حکومت و رد و بدل شدن نامه‌هاي تحريک‌آميز ميان سران دو دولت از مهم‌ترين اين اسباب قلمداد مي‌شود. آن‌گاه نويسنده عوامل اقتصادي تنش‌ها مانند گرفتن ماليات، غنايم جنگي و منع تجارت، تسلط بر راه‌هاي تجاري و مراکز اقتصادي، دستبرد به اموال مردم و نقض پيمان‌هاي اقتصادي را نيز از ادله ايجاد تنش بين دو دولت عثماني و صفويه بر‌مي‌شمارد. پيامدهاي تنش ميان صفويه و عثماني از نظر سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي و چگونگي تنش‌زدايي بين آن‌ها از همه جهات پيش گفته، از ديگر مندرجات اين نوشتار به‌شمار مي‌آيد.