جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : فرانسوا نودلمان، فیلسوف مشهور و منتقد برجسته فرانسوی، موسیقیایی ژان پل سارتر، فردریش نیچه و رولان بارت را که همگی نوازندگان آماتور پیانو و دوستداران تیز رسانه بودند، درگیر می کند. اگرچه نوازندگی پیانو برای این متفکران یک هنر حیاتی بود، اما تفکرات آنها در مورد این موضوع عمدتاً ناچیز، ضمنی یا ناسازگار با آثار هر فیلسوف است. نودلمن این دیدگاه ها را هم بازیابی می کند و هم ادغام می کند، و نشان می دهد که شیوه نواختن این فیلسوفان، آهنگسازانی که آنها را می پرستیدند، و موسیقی انتخابی آنها بینش غیرمعمولی را در مورد سبک ها و الگوهای تفکر آنها آشکار می کند. نودلمن، عمل فیزیکی و نظری موسیقی را به عنوان بُعدی می‌داند که زیربنای دیدگاه‌های فلسفی سارتر، نیچه و بارت است. او با خواندن افکار آنها در برابر موسیقی آنها، فرمول بندی های انتقادی جدیدی را معرفی می کند و مسیر حرکت آنها را تغییر می دهد و غنای ارزشمندی به تجربیات زیسته و تجسم یافته این فیلسوفان می بخشد. نتیجه، ثبت‌های متعدد وجود و رابطه بین فلسفه و حواس را افزایش می‌دهد که بسیاری از کار آنها را با خبر می‌کرد. نودلمن که خواننده دقیق موسیقی است، تسلط ظریفی بر متون زیر نظر خود حفظ می کند و از نکات گفتمانی پژوهش های موسیقی و فلسفی آنها، به ویژه با توجه به تحقیقات اخیر و نقدهای پیشرفته، قدردانی می کند.

ترجمه ماشینی : پیامدهای اخلاقی و سیاسی گزارش های لویناس و سارتر از وجود انسان را بررسی می کند. کریس سیلی در «لحظه‌های اختلال» امانوئل لویناس و ژان پل سارتر را با هم در نظر می‌گیرد تا مفاهیم اخلاقی و سیاسی توصیف‌های مشابه آن‌ها از وجود انسان را کاملاً درک کند. سیلی با تمرکز بر نقاط تماس و تفاوت میان نوشته‌هایشان در مورد متعالی بودن، هویت، هستی و دگرگونی، نه تنها درکی از سیاست سارتر ارائه می‌کند که در آن برنامه تا حدودی غیرسیاسی لویناس را می‌توان در عرصه سیاسی، بلکه خوانشی صریحاً سیاسی از لویناس ارائه کرد. که به خوبی با آثار سارتر طنین انداز است. با گردآوری گزارش‌های هر دو متفکر از وجود مختل شده به این طریق، مکانی نظری یافت می‌شود که از آنجا می‌توان این ادعا را که سیاست و اخلاق متقابلاً ناسازگار هستند، زیر سؤال برد.

ترجمه ماشینی : در متافیزیک به مثابه مسیح شناسی، یونائل شیکلر سهم عمده ای در فلسفه و الهیات ارائه می دهد. او ابتدا به بررسی مسائل کلیدی فلسفی که کانت و هگل با آنها دست و پنجه نرم می کردند، می پردازد و در آثار رودولف اشتاینر جوهر راه حلی برای آنها می یابد. او ادعا می کند که اشتاینر به مسائل فلسفی هگل بازگشته است اما بهتر می تواند آنها را حل کند. شیکلر از این بحث های فلسفی درباره معرفت و حقیقت برای درک اهمیت مسیح استفاده می کند. شیکلر با تکیه بر کار هگل استدلال می کند که مسیح تحولاتی را در آگاهی انسان ممکن ساخته است که رابطه بشریت با جهان اطراف را بازسازی می کند. این یک کار جسورانه و دقیق است که مسیرهای جدیدی را در فلسفه و الهیات باز می کند. فریزر واتس پیشگفتار و جورج پتیسون پیشگفتار گسترده ای را ارائه می دهند.

ترجمه ماشینی : لویناس تنها انتقاد ساختاری ممکن از هگل را با افشای ابعادی از سوبژکتیویته انسانی فرموله می‌کند که باید با کلیت دیالکتیکی پیش‌فرض شود بدون اینکه بتوان در آن گنجانده شود. آن کلاوزن این بعد از سوبژکتیویته انسانی را به عنوان وجدان بازسازی می کند و آن را با انتقاد هگل از وجدان مواجه می کند که در آن شخصیت محوری اندیشه هگل نیز نمونه ای از آن دیده می شود. بنابراین مطالعه مضاعف به دو چیز دست می یابد: از یک سو، رابطه بین هگل و لویناس را در ساختار منطقی اساسی آن روشن می کند. با این حال، نه تنها ویژگی تاریخی دارد، بلکه مدعی است کمکی سیستماتیک به درک مفهوم وجدان دارد. وجدان را نمی توان به معنای صرفاً روان شناختی تقلیل داد. بلکه به طور کلی وارد قانون اساسی ذهنیت می شود. فراتر از همه نظم‌های منشأ کیهانی، تئونومری یا متافیزیکی، وجدان تعهد ما به خوبی را نشان می‌دهد، که با این حال نمی‌توان آن را تعهدی به مطالب خاصی در نظر گرفت، بلکه باید به‌عنوان تجربه یک ادعای بی‌قید و شرط از طرف مقابل درک شود. .

ترجمه ماشینی : زیو لوی در کتاب «از اسپینوزا تا لویناس» در مورد ایده‌های مهم تأثیرگذارترین متفکران یهودی در دوران مدرن از جمله اسپینوزا، مندلسون و لویناس بحث می‌کند. لوی شالوده سیاسی فلسفه‌های اسپینوزا و مندلسون و نقش هرمنوتیک در نوشته‌های اسپینوزا و میمونیدس را توضیح می‌دهد. او تاریخ هرمنوتیک مدرن فلسفی و کتاب مقدس را دنبال می کند و مسائل مربوط به مرگ و مردن را در پرتو مفاهیم سنتی یهودی و معاصر از بدن و روح مورد توجه قرار می دهد. سرانجام، لوی بر اندیشه امانوئل لویناس، مسلماً یکی از مهم ترین فیلسوفان یهودی در نیمه دوم قرن بیستم تمرکز می کند. لوی با بیان و پاسخ به چالش‌ها و معضلات اخلاقی و سیاسی معاصر، موفق می‌شود به میراث غنی تفکر یهودی کمک کند.