جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حکیم آقاعلی مدرس طهرانی حکیمی نامور و نوآور در فضای حکمت متعالیه است. تحکیم مبانی و نتایج استوار بر روش کاربست عقل و نقل، از امتیازات معمول در آثار آن حکیم ماهر است. «مماشات با قوم در بدایات و افتراق در نهایات» رویّه برجسته‌ای است که او در آثار خود پیموده تا روش صدرالمتألهین را با عنایت تام پاس داشته باشد. این رویّه سبب اشتباه از سوی برخی پژوهندگان شده است. آنان در مراحل اولیه نظرپردازی وی متوقف گشته و نتوانسته‌اند به مراحل نهایی حکمت متعالیه راه یابند و دچار تحریف در بیان مواضع و رهیافت‌های این حکیم عالیقدر شده‌اند. مسئله «تشکیک وجود» یکی از این خاستگاه‌های شبهه‌خیز است. مقاله‌ای با عنوان «تشکیک خاص وجود از منظر آقاعلی مدرس» تلاش کرده تا موضع حکیم را در تشکیک خاص فروبکاهد و از این رهگذر اوج توحیدپردازی حکیم را در رد توحید شخصی وجود خلاصه کند. تقطیع عبارات و توقف در مواضع بدوی و تحریف دیدگاه و ایرادهای عجیب بر حکیم، رهاورد آن مقاله است. رجوع به نص سخنان حکیم کاستی و سستی ادعاهای مقاله را در مراحل گردآوری و فهم و داوری در باره موقف حکیم در خصوص تشکیک وجود و کاربرد آن در اثبات و تبیین توحید شخصی وجود آشکار می‌سازد.

روش اصل موضوعي، شيوه‌اي در استدلال و پايه‌ريزي علوم قياسي است که با مبنا قرار دادن تعداد معدود و محدودي مبادي اوليه تصوري و تصديقي تحت عناوين اصطلاحات تعريف‌نشده، تعاريف، اصول‌ متعارفه و اصول ‌موضوعه و با استفاده از ابزار منطق، در سايه گريز هميشگي از تناقض و دوري از خطا در جريان استدلال، بستر یک ساختار علمي متقن را ايجاد مي‌نمايد. پرسش اصلی این مقاله این است که آيا به روش اصل موضوعي مي‌توان اثبات يکي از مسائل حکمت متعاليه يعني «وحدت شخصي وجود» را بازسازي نمود؟ و فرضيه موردنظر اين است که مي‌توان با لحاظ مقدماتي ازجمله چهار اصطلاح تعريف‌نشده که اولين آنها «وجود» است و نيز هفت تعريف، همچون تعريف اصيل و اعتباري، همچنين اصول متعارفه‌اي مانند «ما اشيای کثيري را ادراک مي‌نماييم» و در نهايت تنها اصل موضوعه يعني «اصالت وجود و اعتباري بودن ماهيت» که هرچند خود در حکمت متعاليه اثبات گرديده، ولي در اين سير استدلالي خاص به‌ عنوان يک اصل موضوعه پذيرفته شده، با شيوه‌اي در حد امکان نزديک به اين روش، اين اثبات را انجام داد.

ترجمه ماشینی: در منظر تاریخ دینی، انسان‌ها نه تنها انسان‌های خردمند، موجودات عاقل اندیش هستند، بلکه انسان‌ها هم مذهبی هستند، موجوداتی مذهبی که همیشه به خدا متکی هستند و او را پرستش می‌کنند. انسان‌ها به‌عنوان هم‌مذهبی، همیشه سعی می‌کنند با پیوند دادن آن به واقعیت غایی که او آن را خدا می‌نامد، معنایی را در زندگی خود بیابند. جستجوی معنا همان چیزی است که انسان ها را به ساختن دیدگاه ها، تصورات و تجربیات دینی خود در مورد خدا سوق می دهد. از نظر برخی صاحب نظران، بنای اولیه ای که انسان ها از نظر دینی ساخته اند، از طریق ادراک او از خداوند است. ادراک انسان از خدا که در آن دین بسته بندی و آموزش داده شده است، در واقع بر اساس وحی خدا ساخته شده است، به گونه ای که از نظر جزمی بنیاد محکمی به دست آید. در این نوشتار به طور جزمی درباره وجود خداوند که از آیات یعنی قرآن سرچشمه گرفته است بحث خواهد شد.

ترجمه ماشینی: ابن سینا، تأثیرگذارترین فیلسوف اسلامی، شفا را به عنوان اثر بزرگ خود در فلسفه دینی و سیاسی خود تولید کرد. متافیزیک که اکنون توسط مایکل مارمورا ترجمه شده است، نتیجه نهایی این اثر عظیم است. از طریق مهارت مارمورا به عنوان مترجم و حاشیه نویسی های گسترده او، سنگ محک فلسفه اسلامی ابن سینا بیش از هر زمان دیگری قابل دسترس است. ابن سینا در متافیزیک ایده هستی را بررسی می کند و تحقیق او در مورد علت همه چیز او را به تعمق در ماهیت خدا می کشاند. از این بحث، ابن سینا نظریه ای درباره علیت الهی ارائه می دهد که ایده های نوافلاطونی، ارسطویی و اسلامی را ترکیب می کند. ابن سینا در این طرح نشأت‌آمیز، برخی از ایده‌های اساسی فلسفه دینی و سیاسی خود را مطرح می‌کند، زیرا او صفات الهی، مشیت الهی، آخرت و شهر ایده‌آل «فضیلت» را با فیلسوف ـ پیامبرش به‌عنوان رابط انسانی بین قلمروهای زمینی و آسمانی با این نسخه، اکنون می توان متافیزیک را به عنوان یکی از استادانه ترین آثار فلسفه کلاسیک اسلامی بهتر دید.

ترجمه ماشینی : از آنجایی که الهیات مسیحی قصد دارد ادعاهای حقیقت در مورد ماهیت واقعیت را مطرح کند، لزوماً درگیر کار متافیزیک است. بنابراین، پنطیکاستی ها، دقیقاً به عنوان مسیحیان، موظف به مشارکت هستند. در این مطالعه، من با نشان دادن این نکته شروع می‌کنم که تلاش‌های صریح، توسعه‌یافته و منظم کمی برای ساختن یک چشم‌انداز متافیزیکی از دیدگاه پنطیکاستی انجام شده است. از طریق کاوش در این چند تلاش، آشکار می‌شود که پنطیکاستی‌ها به همان شیوه‌ای که خداشناسی می‌کنند - یعنی با آگاهی از هنجارها، اعمال و اعمال گفتاری که معنویت آنها را تشکیل می‌دهند، در نظم متافیزیکی شرکت می‌کنند. من این تمایل را دنبال می‌کنم و قصد دارم متافیزیکی بسازم که همزمان با معنویت/الهیات پنطیکاستی هماهنگ باشد و عمیقاً با سنت کلاسیک متافیزیک مسیحی مرتبط باشد. جیمز K.A. پنج عنصر اسمیت از جهان بینی پنطیکاستی دسته بندی های مفیدی را برای انجام این امر ارائه می دهد. با ترسیم آنچه که متکلمان پنطیکاستی در مقوله‌های اسمیت ساخته‌اند، آنچه آشکار می‌شود، گرایش الهی‌دانان مذکور به خداشناسی از معنویت پنطیکاستی ایده‌آلی است که دیگر نمی‌توان آن را به طور گسترده فرض کرد. در واقع، من کشف می کنم که اشکال رایج رایج معنویت پنطیکاستی مانع از توانایی ما برای: (1) پرستش صادقانه خدای سه گانه، و بنابراین (2) درک منسجم واقعیت در رابطه با او به روشی که متافیزیک کلاسیک مسیحی برای ما به ارث گذاشته است، می شود. من متعاقباً یک متافیزیک پنطیکاستی - یک بار دیگر، با استفاده از مقوله‌های اسمیت - در گفتگو با سنت کلاسیک مسیحی می‌سازم که منجر به فراخوانی برای (دوباره) شکل‌گیری پراکسیس پنطیکاستی می‌شود. در نهایت، با پیشنهادی به پنطیکاستال ها پایان می دهم که تجدید عبادت را در نظر بگیرند تا معنویت ما بتواند با دانه های درک وفادارانه از رابطه خدا-جهان کار کند. بنابراین، در این پایان نامه، آنچه من ارائه می کنم این است: مشارکت سازنده و انتقادی معنویت پنطیکاستی/الهیات معمولی، و الهیات پنطیکاستی از طریق سنت متافیزیکی مسیحی بزرگتر کیهانی، اعتقادی و جزمی. این تلاش با هدف ساختن متافیزیک پنطیکاستی است که به یکباره بهترین چیز را در سطح اول تجربه پنطیکاستی رعایت کند و در عین حال با آنچه مشکل ساز است روبرو شود.

ترجمه ماشینی: اصطلاح عربی وحدت الوجود - یگانگی وجود - یکی از مهم ترین اصطلاحات کلیدی در تصوف است. مفهوم یگانگی هستی با ابن العربی (1165-1240)، دانشمند صوفی اهل اسپانیای مسلمان پیوند تنگاتنگی دارد، اما خود او هرگز از این اصطلاح در آثارش استفاده نکرد. این مقاله به تحلیل چگونگی استفاده از واژه وحدت الوجود توسط شاگردش در نسل سوم، سعیدالدین فرقانی (1231-1300) در شرح فارسی و عربی خود بر منظومه معروف صوفیانه الطائیه می پردازد. الکبری (همچنین نظم السلوک نامیده می شود) توسط عمر بن الفرید مصری (1181-1235). در تفسیر فارسی فرقانی، مشرق الدراری، واژه وحدت ووجود 41 بار به کار رفته است، اما در تفسیر عربی او، منتهی المداریک، که ترجمه خود فرقانی از اصل فارسی به عربی است، اصطلاح وحدت الوجود است. -وجود فقط 22 بار استفاده می شود. از این و عوامل دیگر می توان نتیجه گرفت که فرقانی از آن به عنوان یک اصطلاح فنی استفاده نمی کند. در غیر این صورت او آن را در ترجمه عربی خود به طور مداوم استفاده می کرد. با این حال، با توجه به تیراژ گسترده آثار فرقانی - که در زمان استفاده از اصطلاح وحدت الوجود در مقیاس وسیع تری در جهان اسلام بسیار رایج بود - به احتمال بسیار زیاد استفاده او از این اصطلاح سهوا به این امر کمک کرده است. ابداع آن به عنوان یک اصطلاح فنی.

ترجمه ماشینی: فیلسوفان و متکلمینی که هنوز اعتقاد به خدا را نیازمند توجیه عقلانی می‌دانند، اغلب استدلال‌های آکویناس را مانند توجیه ارائه می‌کنند. این کتاب مطالعه سیستماتیک پنج راه است که توسط آن توماس آکویناس در "Summa Theologiae" گفت که وجود خدا را می توان اثبات کرد. استدلال ها به صورت انتقادی ارزیابی می شوند تا نشان دهند چه چیزی را ایجاد می کنند و چه چیزی را نمی توانند ایجاد کنند.