جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مهدویت یک عقیده اسلامی و فرامذهبی است که ریشه در قرآن و روایات فریقین دارد. ولی مخالفان شیعه برای به چالش کشیدن شیعیان و مبارزه با مکتب اهل‌بیت؟عهم؟ تلاش می‌کنند که مهدویت شیعه و مهدی شیعیان را امری موهوم و خیالی جلوه دهند . آنها به‌ویژه تلاش می‌کنند این‌گونه القا کنند که مهدویت هیچ مستند قرآنی ندارد و از این رهگذر به تضعیف مبانی تفکر شیعی در باب مهدویت و غیبت آن حضرت بپردازند؛ در حالی که لازمۀ راه یافتن و شناختن موارد و مصادیق بیان مسئله مهدویت در قرآن، آشنایی با زبان قرآن است ؛ ادعای ما این است که مهدویت در قرآن در قالب ذکر هدف و غایت بعثت انبیاء و نیز غایت و هدف از خلقت انسان بیان گردیده است.

پیشران جریان روشنفکری دینی معاصر به صرف ادعا و برخواسته از نوعی سبک‌شماری علم تاریخ بر آن است که امام زمان؟عج؟ به لحاظ تاریخی قابل اثبات نیست. این دیدگاه نه تنها با گرایش‌های پست مدرنیستی وی متناقض است بلکه با دیدگاه مدرن در تاریخ نیز سازگار نیست. پژوهشی با تمرکز بر دانش تاریخ و شاخه‌های آن در این رابطه کمتر به چشم می‌خورد. گرچه منابع تاریخی، آثار کلامی و مذهبی نیستند، بلکه متونی تاریخی هستند که باید در فضای همین علم بررسی شوند، در این تحقیق با شیوه توصیفی _ تحلیلی و به صورت کتابخانه‌ای و با محوریت آثار مهم و مطرح مورخان عامه به بررسی این موضوع پرداخته‌ایم. از قرن سوم، مورخان بزرگ ظهور کردند و در آثار خود به تاریخ اسلام به شکل سلسله حوادثی پیوسته نظر کردند. از نیمه دوم همین قرن و دوران غیبت صغری به تدریج گزارش تولد امام دوازدهم در آثار تاریخی به چشم می‌خورد. در این پژوهش، شواهد تاریخی بیست و شش اثر تاریخی و علوم مربوطه گردآوری شده است. در این ادله علاوه بر ولادت، تاریخ و روز و محل این رویداد، دیرزیستی امام، غیبت صغری و کبری و زمان وقوع آن، نسب نامه، القاب، مسئله نیابت، نام مادر مولود و تبار رومی وی و موارد دیگر آمده است.

رجعت از عقاید معروف شیعیان دوازده امامی است که اکثر علمای این مذهب درباره آن ادعای اجماع نموده‌اند و برخی از آنان نیز درباره آن کتابی جداگانه نوشته‌اند. یکی از نخستین افرادی که در دوره حکومت بنی‌امیه اقدام به تبلیغ این آموزه اعتقادی امامان شیعه و معارف مهدویت نمود، یکی از شاگردان نامدار امام باقر؟ع؟ به نام جابربن یزید جعفی است. اصرار او در بیان و تبلیغ رجعت در بین شیعیان و اهل‌تسنن سبب شد تا غالب علمای اهل‌تسنن به جرم این اعتقاد روایات او را بی‌اعتبار دانسته و او را به شدت تضعیف کنند. در این پژوهش با استناد به منابع فریقین، جابر جعفی به مثابه یکی از منادیان و مروجین رجعت و مهدویت معرفی شده است.

مبانی اسلام بر صلح و آرامش است و این مهم در پیام روزانه هر مسلمانی تکرار شده و از واژگان«سلام» در دیدار خود استفاده می­کنند. این منش، سیره اهل‌بیت؟عهم؟ بوده و حاکمیت جهانی خود را «دولت مهدوی» دانسته که تلاش آن برپایی عدالت و صلح جهانی برای تعالی بشر است. دولت کریمه چنان ­است که افزون بر تعالی دین و عبودیت، شاهد سلامت و امنیت جانی مردمان آن ­دوره خواهیم بود؛ چرا که زنی تنها با اموال خود مسیری طولانی طی نموده اما گزندی به او نخواهد رسید. از طرف دیگر، آنها که خود عاملی برای ناامنی جهانی هستند؛ تلاش دارند با در اختیار گرفتن برخی از نویسندگان ضد اسلامی، مطالب مورد نیاز رسانه­های شنیداری و گفتاری را فراهم نموده و با ترویج گستردۀ آنها، به مقابله با موج اسلام‌خواهی بپردازند. از این رو، بر مسائلی مانند«جهاد اسلامی» تمرکز نموده و با نقل ناقص، وارونه‌نمایی و تحریف مبانی اسلام و شیعه امامی، ترس از ظهور حضرت مهدی؟ع؟ را در دل­ها ایجاد کرده و ایشان را«ضد مسیح» و «ایجادکننده نبرد اتمی» معرفی کرده­اند. آنان با بهره­گیری از نوشته­های سیاسی افرادی مانند: «جوئل ریچاردسون»، «جوئل روزنبرگ»، «ران کانترل» و برنامه­های تلویزیونی«گلن بک» مجری سرشناس«فاکس نیوز» به این طرح اقدام نموده و با استناد ناقص به برخی از گزارش­های موجود در منابع روایی یا عملکرد انحرافی برخی از گروه­های تکفیری مانند«داعش» استدلال خود را در سه محور: 1. استناد به روایت­های کشتار؛ 2.گمانه ارتباط میان مهدویت و آموزه‌های تکفیری؛ 3.گمانه همسانی مهدی موعود؟ع؟ و ضد مسیح ارائه می­کنند. این نوشتار با روش تحقیق آمیزه­ای تلفیقی و داده­پردازی توصیفی _ تحلیلی، تلاش دارد تا پس از بیان دلایل به ­کار رفته در منابع نویسندگان تأثیرگذار در فضای رسانه­ای غرب، به تحلیل آنها پرداخته و نتایج حاصل شده از تحقیق را که شامل: جعلی بودن برخی روایات مورد استناد نویسندگان غربی، برداشت ناصواب از روایات مهدوی، تطبیق بی‌دلیل عملکرد نادرست گروه­های تکفیری با مبانی اسلامی و برخی تحریف­های رسانه­ای است به جامعه علمی ارائه دهد.

یکی از برجسته‌ترین چالش‌های تمدن‌های بشری، در طول تاریخ، بی‌دینی، شرک و تحریف در آموزه‌های دینی بوده است. این چالش‌ها خود سبب اختلاف‌ها، جنگ‌ها، هواپرستی‌ها و کژی‌های بسیار و سبب دور شدن از هدف زندگی در دنیا شده، در نهایت منجر به نابودی برخی تمدن‌ها شده است. در این میان و در پس ظهور موعود منجی، تمدن مهدوی اما، از آن‌جایی که متکی بر آموزه‌های اسلامی از سویی و رهبری امام معصوم؟ع؟ و منصوب از طرف خداوند از سوی دیگر، خواهد بود، با اصلاح کژی‌ها و تحریف‌ها و با برچیدن ادیان و مذاهب شرک‌آلود، دین راستین را که مبتنی بر یکتاپرستی است در جهان فراگیر خواهد کرد که نتیجه آن تمدنی فراگیر خواهد بود. این پژوهش که با روش توصیفی _ تحلیلی و با شیوه کیفی تحلیل داده‌ها انجام شده، در پاسخ به این پرسش است که: برجسته‌ترین ویژگی و تفاوت مهندسی تمدن مهدوی با تمدن‌های پیش از آن، که تأثیر برجسته‌ای در رشد مادی و معنوی جامعه خواهد داشت چگونه تحلیل می‌شود؟ نتیجه آن‌که یکتاپرستی فراگیر عنصر بنیادین آن تمدن است که حضرت مهدی؟عج؟ با از بین‌بردن موانع در عرصه توحیدباوری، این نگرش را میان همه انسان‌ها، فراگیر کرده و نظام سیاسی _ اجتماعی تمدن عصر ظهور را بر پایه مهندسی توحیدی بنا خواهد نمود؛ چراکه تفکر توحیدی بنیاد و جهت‌دهنده همه فعالیت‌های مسلمانان بوده و موجب تمایز تمدن مهدوی از سایر تمدن‌های مادی می‌باشد.

مسئله رجعت از ضروریات مذهب و مکتب تشیع است. رجعت در اصطلاح امامیه به معنای بازگشت گروهی از مؤمنان حقیقی برای دریافت پاداش و گروهی از معاندان برای رسیدن به عذاب است. پژوهش حاضر با بهره‌گیری از گزارش‌های مندرج در منابع مختلف روایی و تاریخی، در پی یافتن پاسخ پرسش‌هایی درباره موضوع رجعت در دوران امامت امام باقر؟ع؟ است. بررسی سیر تاریخی روایات نشان می‌دهد که اعتقاد به رجعت قبل از امام باقر؟ع؟ به صورت جدی مورد بحث نبود، امّا از دوران آن حضرت در قالب استدلال و گفت‌وگو مطرح شده است. این روایات براساس ناقل اول روایت به پنج دسته تقسیم می‌شود که نقل‌کنندگان اولیه آنها را ابی‌حمزه ثمالی، جابربن یزید جعفی، زرارة بن اعین، حمران بن اعین و ابی‌صامت حلوانی تشکیل می‌دهند. از مجموع شانزده روایتی که از لحاظ سندی و دلالی مورد بررسی قرار گرفت، تنها سه روایت صحیح است و سایر روایات با ضعف سند مواجه بوده و غیرقابل اعتماد هستند. محدث نوری هم با تکیه بر نمونه‌هایی از روایات رجعت که ضعف سندی دارند، ادعا می‌کند که بخشی از قرآن که درباره ائمه معصومین؟عهم؟ یا دشمنان آنان بوده، حذف شده و اکنون در قرآن فعلی وجود ندارد و همین امر تحریف به نقیصه در قرآن را ثابت می‌کند.