جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در شماره های پیشین به معرّفی فرقهِ بهائیت و گوشه هایی از انحرافات آن پرداختیم. در این نوشتار به مقوله های ایدئولوژی بابی گری و بهایی گری، جهت گیری كلی ایدئولوژی بهائیه، تحلیل جامعه شناختی از شكل گیری بهائیت و بالا خره مسئلهِ ادّعای الوهیّت پرداخته شده و نقد و بررسی آن ارایه می شود.

در قسمت پيشين، از شيخ احمد احسايي به عنوان پايه گذار مكتبي فكري كفرآميز و صاحب انديشه‏اي پر هياهو در قرن سيزدهم هجري، سخن رفت كه مبدأ پيدايش فرقه‏اي ناميمون به نام «شيخيّه» شده است. نگارنده، مدّعي است كه انديشه و قرائت‏هاي غير مقبول «شيخيّه» از بعضي از تعاليم ديني، انحرافات گوناگوني در جامعه‏ي تشيّع پديد آورد كه از مهم‏ترين آن‏ها، بستر سازي پيدايش فرقه‏ي «بابيّت» است. براي ارايه‏ي كژ انديشي‏هاي شيخيّه از دوران كودكي و ايّام تحصيل و رؤياهاي احسايي و سفرهاي گوناگون و پي در پي او، و مقام علمي و تربيّت اگردان و دريافت كنندگان اجازه‏ي نقل روايت از او، سخن گفتيم. از سوي ديگر، انحرافات عقيدتي شيخيّه، از جمله ديدگاه آنان در باب «جايگاه امام در آفرينش»، و نيز نقد و بررسي «تفويض» و «مفوّضه» از ديدگاه پيشوايان معصوم‏عليهم السلام مطرح گرديده است. دراين بخش از مقاله، ساير افكار نقدپذير احسايي و نقش سيّد كاظم رشتي در ايجاد افكار انحرافي ميان اين فرقه و بستر سازي فكر «بابيّت» را ملاحظه خواهيم كرد.

در بخش فرقه‏شناسي اين فصلنامه با موضوع «مهدويت و فرقه‏هاي انحرافي» دو مقاله در شماره‏هاي 1 و 2 آمده است. هر دو مقاله، با نگاهي خاص به بررسي فرقه «شيخيه» پرداخته‏اند و در باب پيدايش اين فرقه، رهبر و ويژگي‏هاي وي، موضع‏گيري عالمان نسبت به آنان و در نهايت بررسي و نقد عقايد پايه‏گذار «شيخيه» مطالبي آورده شد. اينك سلسله مقالاتي كه با اين قلم (به توفيق الهي) منتشر خواهد شد، در خصوص فرقه منحرف و ضالّه «بهائيت» است؛ و ليكن پيش از پرداختن به آن، لازم است ريشه‏هاي فكري‏اي كه به «بابيت» و «بهائيت» ختم شد، نقد و بررسي گردد تا خوانندگان با بصيرت بيشتر، در صدد كشف چگونگي راه‏يابي انحراف در ميان افراد و گروه‏ها برآيند. از اين رو، اينك با بسط بيشتري از «شيخيه» و «افكار و اعتقادات آنان» سخن خواهيم گفت تا جريان شكل‏گيري فرقه ضالّه «بابيت» و «بهائيت»، به درستي ترسيم كرده، به نقد و بررسي عقايد آنان بپردازيم.

در بخش های پیشین این سلسله نوشتار در موضوع فرقه های انحرافی، از ادّعاهای واهی «بابیّت»، زمینه ها و اعتقادات این فرقه، و مهم ترین نكات انحرافی آن دربارهِ مهدویت و ادّعای دروغین رسالت و نبوت - مطالبی آمده بود. علاوه بر آن، ضمن معرفی كتاب شناسی نقد بابیّت، از چگونگی سوء استفاده از عنوان مقدّس «باب» سخن به میان آمد. اینك ادامهِ جریان بابیّت و پیدایش مسلك جدیدی به نام «بهائیت» و نقش استعمار در حمایت از آن به اجمال پی گرفته می شود.

پيش از اين در مقاله ‏ى «از شيخى ‏گرى تابابى ‏گرى» آمده بود كه ميرزا على‏محمد شيرازى معروف به «باب» ادّعاهاى دروغينى مانند: «باب بقية الله»، ذكريت، مهدويت و «رسالت» را طرح كرده است. با اعتراض عالمان دين، «باب» در شيراز توبه كرد ولى بعد از اندك زمانى، ادّعاهاى واهى خود را از سر گرفت و اين بار پس از شلاق خوردن و زندانى شدن، حكم اعدام وى صادر گرديده، در تبريز به اجرا درآمد. پس از اعدام باب، عدّه ‏اى از طرف دارانش. دست به شورش و آشوب زدند و پس از چندى، غائله ‏ى آنان خاموش گشت ولى برخى از پيروانش به تبليغ و مدلّل‏ سازى ادّعاهاى «باب» پرداخته ‏اند. در اين نوشتار، ادعاى نفى خاتميت مورد تحليل و بررسى قرار مى ‏گيرد.

مسئله بداء یک حقیقت قرآنی است که شیعه اعتقاد به آن را بالاترین نشانه اعتقاد به توحید و تنزیه پروردگار می‌داند و آن را یکی از آموزه‌های مشترک ادیان معرفی می‌کند و به عبارت دیگر، عقیده به بداء هر چند از لحاظ شهرت، بیشتر به شیعه اختصاص دارد، ولی محتوای آن مورد اتفاق همه مسلمانان است و هر مسلمانِ آگاه به قرآن و سنت رسول خدا(ص) آن را انکار نمی‌کند.بداء در مورد انسان، از محدودیت علم او ناشی است، و حقیقت آن، ظهور بعد از خفاء است؛ ولی بداء در مورد خداوند متعال، از علم نامحدود، قدرت مطلق و حکمت او ناشی است، لذا حقیقت بداء نسبت به خداوند، تغییر مقدّرات و ابداء و اظهار آن‌ها پس از اخفاء است، نه ظهور پس از خفاء.با آن‌که مشهور است که بداء، از ویژگی‌های مذهب شیعه امامیه است؛ ولی دیگر مسلمان نیز به محتوای عملی بداء ایمان دارند؛ و در حقیقت نزاع بین شیعه و اهل سنت لفظی است. رویکرد و گرایش‌های رایج و متداول در بین متکلمان شیعی را در یک تقسیم بندی می‌توان در چهار گروه و دسته قرار قرار داد: 1. نص‌گرایی؛2. عقل‌گرایی تأویلی؛3. خرد‌گرایی فلسفی؛4. رویکرد ترکیبی (عقل، نقل و شهود).در رویکرد نص‌گرایی که با مرحوم کلینی شروع می‌شود، ایشان درباره بداء فقط روایات را بدون هیچ‌گونه توضیحی آورده و بداء در این رویکرد تطوری نداشته است. ویژگی عمده و اصلی رویکرد عقل‌گرایی تأویلی، اعتدال و میانه‌روی است. آموزه بداء در این رویکرد نیز تطوری نداشته و فقط تبیین آن به صورت عقلی بوده است. رویکرد خردگرایی فلسفی با استفاده از عقل و البته با صبغه فلسفی که همان بهره‌برداری از قواعد و اصول فلسفی باشد، به مباحث بداء پرداخته که در این رویکرد میرداماد توانسته از این اصول فلسفی در تبیین و تحلیل بداء استفاده کند و تبیینی متفاوت از دیگران ارائه دهد. در میان افراد رویکرد ترکیبی صدرای شیرازی از جمله افرادی است که می‌توان گفت با اصول حکمت متعالیه توانسته است آموزه بداء را به خوبی تبیین و تحلیل کند.در آموزه بداء تقریباً تطور خاصّی اتفاق نیافتاده است، چیزی که مشاهده می‌شود تبیین‌های مختلف با رویکردهای متفاوت از آموزه بداء می‌باشد. مخالفان و منکران بداء، شبهات و اشکال‌هایی را پیرامون بداء طرح کرده‌اند از قبیل: تغییر علم ازلی و ذاتی الهی، علم غیب امامان و تعارض در روایات امامت، که پاسخ آن‌ها در فصل شبهات بیان شده است.