جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه دیدگاه های اوری رابرت دالس را در رابطه با ماهیت اقتدار اعتقادی در کلیسای کاتولیک روم، و به ویژه رابطه بین مقام سلسله مراتبی و متکلمان، با تمرکز ویژه بر تفاوت آشکار بین دیدگاه های اولیه او پس از واتیکان دوم و دیدگاه های اخیر او بررسی می کند. برای دستیابی به این هدف، عقاید دالس در چارچوب دکترین کلیسا، و هر زمان که مرتبط باشد، از منظر نظام کلی الهیات او، بدون غفلت از پیش فرض های زیربنای ایده های او و روش های مورد استفاده برای حمایت از آنها مورد توجه قرار گرفت. برای برجسته کردن مواضع متضاد، سه دوره به طور متوالی مورد مطالعه قرار می‌گیرند: قدیمی‌ترین نوشته‌ها، یعنی آن‌هایی که قبل از پایان دومین شورای واتیکان منتشر شده‌اند. انتشارات پس از واتیکان دوم، با تأکید ویژه بر این دهه. و بالاخره جدیدترین نوشته های او با تأکید خاص بر دهه نود. یک مقدمه کوتاه، با تشریح اهداف، روش و محدودیت‌های مطالعه، با بررسی تاریخی تحولات مربوط به اقتدار اعتقادی در کلیسا، با تأکید ویژه بر نقش‌های اسقفی و الهی‌دانان دنبال می‌شود. این نظرسنجی نشان داد که کلیسای مسیحی از ابتدای پیدایش خود با موضوع اقتدار اعتقادی دست و پنجه نرم کرده است. این مبارزه به دنبال شورای دوم واتیکان شدت گرفت. فصول 2 و 3 در تقابل با تفکر اولیه و اخیر دالس در مورد رابطه بین ماجستریوم و متکلمان هستند. دالز اولیه این دیدگاه رسمی را رد کرد که وحی توسط طبقه ای خاص از افراد سفارش داده شده بود، که به تنهایی باید در کلیسا دارای صلاحیت در نظر گرفته شوند، و اینکه نقش الهی دانان تأمل و دفاع از اظهارات معتبر است. دالس اخیر معتقد است که درمان آسیب گسترده ای که توسط الهیات کاتولیک پس از واتیکان دوم ایجاد شده است شامل پذیرش مرجعیت Magisterium به شکل فعلی آن توسط متکلمان کاتولیک رومی و پذیرش وابستگی آنها به منابع معتبر کاتولیک است. فصل آخر نظرات دالس را خلاصه می کند و دلایل تغییر او را پیشنهاد می کند.