جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن برای بیان حقایق دینی، دستورات الهی، تفسیر واقعیت های عالم، از ساختارها و قالب های گوناگونی استفاده کرده است. یکی از این قالب ها، گفت وگو است. که گاهی با استفاده از همین شیوه به وصف قیامت و شرح حوادث آن می پردازد و با ترسیم تصاویری گویا آن چه را که درآخرت رخ می دهد برای انسان ها به خوبی بیان می کند. این گفت و گوهای قرآنی در قیامت حول محور موضوعاتی چون: پیروی از رهبران باطل ،مجادله بین رهبران و پیروان، تقاضا و خواسته ی جهنمیان، علل و عوامل دوزخی شدن و......می چرخد. طرفین این گفت و گوهای قرآنی گاهی خداوند و انسان، و گاهی انسان ها با یک دیگر و گاهی فرشتگان با انسان و گاهی نیز اشیاء بی جان هستند، اما گاهی این گفت وگوها طرف مقابلی ندارد بلکه گوینده بر اساس تک گویی افکار و اندیشه های درونی خود را برای دیگران بازگو می کند. اما از نظر تصویر سازی و کاربرد وجوه بیانی، هرچند در مواردی زبان آن صریح و بدون خیال پردازی است، اما با وجود این از صورت های بلاغی تهی نیست، لذا برای روشن تر شدن تصاویر قیامت برای بشر، از وجوه بیانی چون تشبیه، استعاره، مجاز، و گاهی کنایه نیز بهره گرفتهشده است.بنابراین می توان گفت قرآن، با بهره گیری از گفت وگو، روشی تاثیرگذار برای نشر آموزه های دینی و ژرفا بخشیدن به باورهای اسلامیبرمی گزیند، که ما در این پژوهش تلاش کردیم تا آیات مربوط به این شیوه ی تعبیر را در کلام الهی که در صحنه ی قیامت اجرا می شود بیابیم و به تحلیل آن بپردازیم، با این باور که این کتاب الهی گاه گفت و گو را به عنوان روشی برتر برای مقابله با افکار گوناگون و ارتباط با مردم برمی گزیند.