جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : "دریدا و آینده هنرهای لیبرال بر این ادعای دریدی تأکید می کند که دانشگاه باید "بدون شرط" وجود داشته باشد - به عنوان سنگر آزادی فکری و فعالیت اپوزیسیون که وظیفه آن زیر سوال بردن جریان اصلی جامعه است. دریدا استدلال می کند که تنها در صورتی که زندگی ذهن از نفوذ بیش از حد شرکت ها و کنترل سیاسی دور نگه داشته می شود.

ترجمه ماشینی : مطالعه فلسفه قرن بیستم به اندازه ای توسط درختان احاطه شده است که تشخیص شکل کلی جنگل دشوار است. با این وجود، علیرغم همه تنوع جنبش ها و مکاتبی که آنها به آنها تقسیم شده اند، هنوز هم می توانیم تشخیص دهیم که فلسفه در عصر ما سرزمین وحدت دارد. در وهله اول، از آنجایی که فلسفه هرگز در خلأ رشد نمی کند، بلکه بخشی از فرهنگ جاری است، تمام مکاتب مختلف فلسفه قرن بیستم، به قولی، نگاهی قرن بیستمی دارند. این نگاه متمایز از این واقعیت ناشی می شود که همه فیلسوفان قرن بیستم، هر اندازه که از نظر فلسفی با هم تفاوت داشته باشند، با نگرانی های عمیق جامعه ای که بخشی از آن هستند - دوگانگی آن نسبت به علم، اشتغال به زبان، نگرانی در مورد هوشیاری و از دست دادن اعتماد به نفس ...

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی راه‌هایی می‌پردازد که ساختارشکنی به موضوع آینده می‌پردازد (آنچه ژاک دریدا آن را «آینده» می‌نامد [l'Ã -venir]). به منظور دستیابی به این هدف، بر سه عبارت فرانسوی، مکان، فراخوان و voir-venir تمرکز دارد که هر کدام از آثار ژاک دریدا، ژان لوک نانسی و کاترین مالابو گرفته شده‌اند. ایده پشت این تمرکز این است که از موضوع یک و تنها "آینده" فرار کنیم، گویی این یک موجودیت یا ساختار یکنواخت و منسجم از تجربه است، و به جای آن امکان وجود ساختارهای متعددی را مطرح کند، که هر کدام دارای لحن یا زیر و بمی متفاوت به طور کلی، این کتاب کمکی بدیع به روشی که ساختارشکنی به موضوع آینده در عمل نوشتن و ترجمه می‌پردازد، می‌کند.

ترجمه ماشینی : علاقه به استعاره به عنوان یک اصل شناختی که در ساختن دانش و جهان فعال است، رشد چشمگیری داشته است. با این حال، علیرغم حجم زیادی از مطالب منتشر شده در مورد استعاره شناختی، کمی برای ارزیابی اینکه چگونه ادعاهای مطرح شده در این زمینه از فلسفه قاره ای استفاده می شود، انجام نشده است. کازو مدعی است آنچه سنت قاره ای ارائه می دهد، مجموعه ای از چارچوب هاست که به پتانسیل شناختی استعاره اجازه می دهد تا حد امکان دنبال شود. استعاره نظریه دانش را با تعدادی سؤال ارائه می کند: چگونه یک قضاوت ذهنی می تواند عینی باشد؟ کنار هم قرار دادن موضوعات در یک استعاره چگونه می تواند امکانات شناختی جدیدی ایجاد کند؟ چگونه استعاره جهان را برای ما ترسیم می کند؟ چگونه ممکن است استعاره به ما کمک کند در نقطه ای که تمایزات کلیدی فلسفی، مانند جهان موضوع و زبان-واقعیت، دیگر قابل دفاع نیستند؟ این کتاب نشان می دهد که چگونه متفکران برجسته قاره ای با این سؤالات مواجه می شوند. گزارش های روشن و واضحی از اهمیت استعاره برای کانت، نیچه، هایدگر، باشلار، مرلوپونتی، ریکور و دریدا ارائه شده است. همانطور که کازو نشان می دهد، آنها با قرار دادن استعاره به طرق مختلف به عنوان یک تنش، به سؤالات پاسخ می دهند که در بین تمایزات اساسی فلسفه عمل می کند.

ترجمه ماشینی : ژاک دریدا (1930-2004) بی‌تردید یکی از مشهورترین و مطرودترین متفکران فرانسوی در سی سال گذشته بود. در خارج از فرانسه تأثیر او در محافل ادبیات تطبیقی، از طریق ساختارشکنی و سایر ایده‌ها، آنقدر عمیق بوده است که نقش شخصی او به عنوان رهبر فلسفه معاصر فرانسه تقریباً نادیده گرفته شده است.شاید چون در کشورهای انگلیسی زبان معادلی برای جدول زمانی فلسفه در سیستم آموزشی فرانسه وجود ندارد، نویسندگان دریدا در خارج از فرانسه به طور کامل اهمیت این مبارزه سیاسی و فرهنگی را درک نکرده اند. در این کتاب نوآورانه، اورچارد بحث سختی را بررسی می‌کند که نه تنها برای خود دریدا، بلکه همچنین برای ایده فرانسه در مورد اینکه مطالعه «فلسفه» پس از قیام‌های دانشجویی ۱۹۶۸ چه معنایی دارد، اهمیت زیادی دارد.»