جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : یکی از بزرگترین نویسندگان اواخر قرن بیستم، مجموعه آثار ادوارد گلیسان، ژانرهای متعددی را پوشش می دهد و به بسیاری از مشکلات قانع کننده معاصر، مانند مرزها، چندفرهنگ گرایی، مطالعات پسااستعماری و استعماری، و علوم انسانی جهانی می پردازد. ادوارد گلیسان، فیلسوف اولین مطالعه ای است که کل آثار این نویسنده را در رابطه با فلسفه ترسیم می کند. گلیسانت به عنوان یک «نویسنده دشوار» شهرت دارد. با این حال، الکساندر لوپن وضوح و انسجام تفکر خود را نشان می دهد. بازخوانی گلیسان از فلسفه غرب به طور کامل پرسش‌های قدیمی آن را بازنگری می‌کند و پاسخ‌هایی را ارائه می‌دهد که هرگز ارائه نشده‌اند. با انجام این کار، گلیسانت راه جدیدی را برای اندیشیدن به سؤالاتی ارائه می‌کند که امروزه در خط مقدم علوم انسانی جهانی قرار دارند: هویت، نژاد، جوامع، دیاسپورا، برده‌داری، دولت‌های ملت و ملی‌گرایی، زیبایی‌شناسی، اخلاق، و جایگاه و کارکرد شعر. و هنر در دنیای جهانی شده این کتاب نوشته‌های نظری گلیسان را نه تنها در انگلستان و آمریکا، بلکه در کارائیب، آفریقا و هندوستان نیز توضیح می‌دهد.

ترجمه ماشینی : معنا و تجسم مطالعه مفصلی از انسان شناسی هگل برای بررسی جایگاه جسمیت یا تجسم در زندگی، هویت و تجربه انسان ارائه می دهد. از نظر هگل، انسان بودن تا حدی به معنای ایجاد تجسم معنوی خود در فرهنگ و عادات است. در حالی که برای حیوانات، طبیعت فقط نسبت به انگیزه‌های بیولوژیکی معنا دارد، انسان‌ها معنا را به گونه‌ای تجربه می‌کنند که از این محدودیت‌ها فراتر می‌رود و امکان درک زیبایی‌شناختی زیبایی و تعالی، احساسات پوچ‌گرایانه بی‌معنای، و سیستم‌های پیچیده و متفاوت گفتار و کنش نمادین را فراهم می‌کند. توصیف زبان و فرهنگ نیکلاس مواد با توضیح اشکال مختلف تجسم، نشان می‌دهد که چگونه برای هگل ما به چندین روش مختلف در آن واحد تجسم می‌شویم: به صورت گسترده، تابع نیروهای فیزیکی-شیمیایی، زنده و انسانی. بسیاری از مسائل دشوار در فلسفه و تجربه روزمره به استفاده از مفهوم صحیح تجسم منتهی می شود. مواد روایت هگل را از طریق رشد و نمو بدن، تفاوت جنسیتی و نژادی، چرخه‌های خواب و بیداری و حساسیت و بیماری روانی دنبال می‌کند.

ترجمه ماشینی : رابرت بی براندوم در این کتاب کوتاه که بر اساس سخنرانی‌های اسپینوزا در دانشگاه آمستردام است، رویکردی عمل‌گرایانه به بازنمایی و واقعیت ارائه می‌کند که از ریچارد رورتی و هگل استفاده می‌کند. رورتی در دهه آخر زندگی خود بر اعتبار ضد استبدادی عملگرایی خود تأکید کرد. او عمل گرایی را به عنوان ایمان مبارز مرحله دوم روشنگری دید. مرحله اول، همانطور که رورتی آن را تعبیر کرد، مربوط به رهایی ما از اقتدار غیرانسانی در مسائل عملی بود: مسائلی درباره آنچه باید انجام دهیم و کارها چگونه باید باشند. مرحله دوم پیش بینی شده بیشتر به رهایی ما از اقتدار غیرانسانی در موضوعات نظری می پردازد. براندوم نشان می‌دهد که چگونه عمل‌گرایی فراتر از مدل سنتی واقعیت به‌عنوان مقتدرانه بر بازنمایی‌های شناختی ما از آن در زبان و اندیشه، به درک جدیدی از اینکه چگونه شیوه‌های گفتمانی به ما کمک می‌کنند تا با فراز و نشیب‌های زندگی کنار بیاییم، حرکت می‌کند. هگل چالش با ایده واقعیت عینی را به عنوان ارائه هنجارهایی برای تفکر پیش بینی می کند که رورتی معتقد بود ما را ملزم به اجرای مرحله دوم روشنگری می کند. برخلاف رورتی، هگل گزارشی جزئی، سازنده، ضد استبدادی، غیر فتیشیستی و عملگرایانه اجتماعی از بعد بازنمایی محتوای مفهومی ارائه می کند. در قلب آن، گزارشی از بعد اجتماعی هنجارگرایی گفتمانی از منظر شناخت متقابل، و گزارشی از بعد تاریخی هنجارگرایی گفتمانی بر حسب یک برداشت جدید متمایز از عقل است: عقلانیت جمعی که گذشته ای را به سنت تبدیل می کند. بدین ترتیب ایده آلیسم او یک جایگزین واقعی عملگرایانه برای ضد بازنمودگرایی معنایی و معرفت شناختی جهانی رورتی ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : هگل بین تفکر تخیلی و نظری تمایز قائل می شود. این تفاوت معمولاً در چارچوب یک نظریه دانش بررسی می شود. با این حال، این نگرانی عمیق‌تر و همچنان جاری هگل را پنهان می‌کند: نشان دادن این که تداخل بین تخیل و گمانه‌زنی در برابر یک پس‌زمینه دراماتیک، یعنی «جنگ دائمی» بین قدرت خلاق و مخرب اندیشه صورت می‌گیرد. فلسفه هگل به بررسی این نیروها می پردازد و وظیفه درک و نمایان ساختن مخرب و حفظ در تقابل و تعامل آنها را بر عهده خود می گذارد. این بالاترین هدف ذهن است که خود را بشناسد. با این حال، خودشناسی اگر از نظر فلسفی تربیت نشود، تضمینی برای صلح و ثبات نیست. هر رویکرد دیگری در هنگام تلاش برای ایجاد ثبات در تفکر محکوم به شکست است. این عقیده هگل و فیشته و شلینگ بود. برای او، این پیشینه دراماتیک فقط یک موضوع فلسفه در میان بسیاری نیست. او نیروی محرکه تفکر آنهاست. این کتاب می‌خواهد نشان دهد که هگل، فیشته و شلینگ، فیلسوفان زمان ما هستند و پرداختن به آنها به چیزی مربوط به گذشته نیست، بلکه پرداختن به دنیای کنونی و تضادهای آن است.