جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : چگونه بدن و خون مسیح، بدون اینکه هرگز بهشت را ترک کند، واقعاً در قربانگاه های عشای ربانی که به نظر می رسد نان و شراب هنوز وجود دارد، حاضر شود؟ ارسطویان مسیحی قرن سیزدهم و چهاردهم فکر می کردند که پاسخ باید «تقلیل» باشد. فیلسوف مشهور، مرلین مک‌کورد آدامز، این نظریه‌های قرون وسطایی بعد از مراسم عشای ربانی را بررسی می‌کند، با تمرکز بر نوشته‌های توماس آکویناس، گیلز روم، دونس اسکاتوس، و ویلیام اوکام، با برخی ارجاع به پیتر لومبارد، هیو از سنت ویکتور، و بوناونچر. . او بررسی می‌کند که چگونه تلاش‌های آنها برای فرمول‌بندی و ادغام این مبنا الهیاتی آنها را برانگیخت تا در نظریه‌های فلسفی ارسطویی در مورد ساختار متافیزیکی و مکان اجسام، تفاوت‌های بین جوهر و تصادفات، علیت و قدرت‌های علی و انواع اساسی تغییر، تجدیدنظرهای مهمی انجام دهند. قرار دادن این تحولات در زمینه الهیاتی که این سؤال را به وجود آورده است، توجه را به درک آنها از مقدسات و هدف آنها و نیز به درک آنها از ماهیت و سرنوشت انسان جلب می کند. آدامز نتیجه می گیرد که اصلاحات فلسفی آنها عمدتاً موردی نبوده، بلکه بازنگری های سیستماتیکی بوده است که در عین حال به ارسطو اجازه می دهد تا آنچه را که به طور معمول و طبیعی اتفاق می افتد، بازگو کند. در مقابل، به نظر می رسد تصویر آنها از جهان آنگونه که خواهد بود (پس از آخرین داوری) با الاهیات مقدس آنها و درک آنها از طبیعت انسانی ادغام کمتری داشته باشد.