جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی نقش سنت و انتقال دانش گفتمانی در شکل گیری علما، طبقه عالم فرهیخته در اسلام و رویکرد آنها به بیان رشته های اسلامی می پردازد. اساس این بررسی، محقق قرن دوازدهم/هجدهم، احمد بن محمد الدردر، ازهاری مصری است که رساله های بسیار تأثیرگذاری در رشته های الهیات اعتقادی، فقه مالکی، و تصوف (تصوف) نوشته است. علاوه بر این، او نقش برجسته ای در زندگی شهری قاهره ایفا کرد که با چندین مورد شفاعت از طرف مردم قاهره نزد حاکمان معتبر شناخته شد. این پایان‌نامه استدلال می‌کند که چارچوب مفیدی برای ارزیابی مشارکت‌های فکری دانشمندان پسا کلاسیک مانند الدردر، مفهوم سنت گفتمانی اسلامی را در بر می‌گیرد که در آن مشارکت‌های خاص الدردر در جهت حفظ، حمایت و حفظ سنت اسلامی بوده است. از جمله «سنت‌های فرعی» فکری که آن را تعریف کردند. فصل اول مقدمه‌ای بر الدردر، فضای اجتماعی و فکری عصر او و مروری بر نوشته‌های او ارائه می‌کند. فصل دوم، پارادایم آموزشی را که پیش از الدردر بود، و بر رویکرد او به رشته‌های اسلامی تأثیر گذاشت، تحلیل می‌کند. سپس توجه خود را به سهم الدردر در پارادایم تربیتی اسلامی، در قالب تحقیق (تصدیق) معطوف می کنیم. فصل سوم روش شناسی الدردر را در ترکیب رویکردهای عقلانی و عرفانی به معرفت که در درون رشته های اسلامی الهیات عقیدتی و تصوف قرار دارد، تحلیل می کند. فصل چهارم به تحلیل سیره الدردر به سنت فقهی مالکی، به ویژه روش شناسی تربیتی او (سنجش ادله فقهی بین روایات مختلف) می پردازد. فصل پنجم به بررسی نقش‌های اجتماعی او و تأثیر سنت بر روابط او با نخبگان حاکم، طبقه علما و توده‌ها می‌پردازد. پایان نامه با نتیجه گیری به پایان می رسد که نتایج همه موارد فوق را خلاصه می کند.