جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه به بررسی رابطه بین آموزه‌های خلقت و وحی در اندیشه انجیلی می‌پردازد، به ویژه با تمرکز بر نوشته‌های دو رهبر برجسته «نئوانجلیکالیسم»، برنارد ال. رام و کارل اف. اچ. هنری. نئوآنجلیکالیسم در دهه 1940 در آمریکا به عنوان واکنشی علیه بنیادگرایی دهه اول قرن بیستم ظهور کرد. یکی از اهداف آن این بود که انجیلییسم را از گرایشات ضد فکری بنیادگرایی رها کند و در عین حال اعتقاد به الهام کامل و تاریخی بودن کتاب مقدس را حفظ کند. در نتیجه، انجیلی ها به دنبال هماهنگ کردن سوابق آفرینش کتاب مقدس با اکتشافات زمین شناسی مدرن بوده اند. اهداف این تحقیق دو چیز است: اول، توضیح چگونگی و چرایی تفاوت برنارد رام و کارل هنری در درک آموزه‌های وحی و خلقت، و دوم، کشف دلایلی که چرا رام، هانری و اکثر الهی‌دانان و دانشمندان انجیلی. درکی استعاری از ایام خلقت اتخاذ کنید، زمانی که اکثریت بزرگ دانشمندان در صد سال گذشته روزهای خلقت را به معنای واقعی کلمه، یعنی روزهای بیست و چهار ساعته، درک کرده اند. رویکرد این پژوهش توصیفی، تطبیقی، تحلیلی و ارزشیابی است. دو فصل اول به معرفی موضوع و بررسی پیشینه تاریخی درک انجیلی از وحی و خلقت می پردازد، در حالی که دو فصل بعدی که به صورت توصیفی نیز می باشد، به تفصیل اندیشه رام و هانری را در مورد آموزه های وحی و آفرینش بررسی می کند. خلقت و به ویژه دیدگاه آنها در مورد روزهای خلقت. فصل پنجم که در بخش عمده ای تطبیقی ​​و تحلیلی است، مشتمل بر مقایسات و تقابل بین اندیشه رامند هنری در باب مکاشفه و خلقت و نیز ماهیت خاص روزهای خلقت است. مرحله ارزیابی شامل بحث در مورد چرایی اهمیت این موضوع برای انجیلییسم است که در قسمت آخر فصل 5 و در خلاصه و نتیجه گیری در فصل 6 ذکر شده است. تفاوت‌های رام و هنری در آموزه‌های وحی و خلقت را می‌توان تا حد زیادی بر اساس روش‌شناسی‌ها و مواضع فلسفی متفاوت این دو توضیح داد. تقابل بین رویکردهای انجیلی برای درک ایام خلقت و رویکردهای دانش غیرانجیلی به بهترین وجه بر اساس درک انجیلی از وحی و الهام توضیح داده می شود.