جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

زبان قرآن در شمار مباحثی است که خاورشناسان ادعاهای ویژه‌ای دربارۀ آن بیان کرده‌اند. در واقع ایدۀ اقتباس قرآن از عهدین و دیگر کتاب‌های مقدس به گونه‌ای در بحث زبان هم مطرح شده و برخی دانشمندان غربی به غیر اصیل بودن زبان عربی قرآن اعتقاد دارند. آلفونس مینگانا قرآن را صرفاً اقتباسی از کتاب مقدس دانسته و ادعا می‌کند، زبان سریانی نقش مهمی در مبادی اسلام داشته و فرهنگ واژگانی و دستور زبان عربی قرآن از سریانی نشأت گرفته است. کریستف لوگزنبرگ نیز در کتابی با عنوان خوانش سیرو آرامی از قرآن که در آستانۀ سدۀ 21 میلادی منتشر شده، آرامی بودن زبان قرآن را مطرح کرده است. این جستار با تتبع در مطالعات زبان‌شناسان عرب و آثار کتیبه‌شناختی و باستان‌شناختی یافت شده به زبان عربی، نشان داده که زبان عربی پیش از ظهور اسلام در جزیره العرب وجود داشته و البته قرآن کریم موجبات اعتلا و تکامل این زبان را به وجود آورده است.

ترجمه ماشینی : مروری اجمالی بر تاریخچه علاقه غرب به قرآن از ترجمه کیتون در سال 1143 تا به امروز و مقایسه بین دیدگاه غربی و سنتی در مورد تاریخ متنی قرآن، نظریه های غربی را در جمع آوری و انتقال قرار می دهد. قرآن در بستر تاریخی و فکری خود. نظریات ریچارد بل، جان برتون، لئون کائتانی، پل کازانووا، آرتور جفری آلفونس مینگانا، تئودور نتیلدکه، جان وانسبرو و دبلیو مونتگومری وات مورد توجه اولیه قرار گرفته‌اند. نبیا ابوت، هارتویگ هیرشفلد، دی اس مارگولیکوث، ویلیام مویر و اجمل خان در درجه دوم توجه قرار می گیرند. تاریخ سنتی متن قرآن به عنوان طرح کلی پایان نامه عمل می کند. نظریاتی که حاکی از عدم امکان مکتوب قرآن در زمان حیات پیامبر است، برخلاف شواهد فیزیکی موجود در کتیبه‌ها و پاپیروس‌های نوشته‌های عربی اولیه محسوب می‌شوند. پرسش‌های پیرامون مجموعه‌های «شخصی» یا «کلان‌شهری» در ادامه بررسی می‌شوند و به‌دنبال آن دو فصل درباره‌ی تعزیه‌ی عثمان و مجموعه‌ی حجاج ارائه می‌شوند. دو مطالعه اخیر، وانسبرو و برتون، به نتایج متضادی می رسند و نظریه های آنها بر خلاف کار قبلی در نظر گرفته می شود. این پایان‌نامه نتیجه می‌گیرد که انبوه نتیجه‌گیری‌های متضاد و متفاوت در مورد تاریخ متن قرآن ممکن است نتیجه تحلیل ذهنی و استفاده انتخابی از شواهد باشد تا رمز و راز ذاتی موضوع.

از بررسی آرای قرآن پژوهان غربی (1860 ـ 1977 (چهار ديـدگاه متفـاوت دربـاره زمـان تـدوين قرآن به دست می آيد: جان برتن جمع آوری قرآن را در عهد پيـامبر ص مـی دانـد؛ فـردريش شوالی مدعی است كه قرآن در عصر عثمان جمع آوری شده است؛ پل كازانوا وآلفونس مينگانـا بر اين باورند كه قرآن در دوران خلافت عبدالملك به دستور حجاج بن يوسـف گـردآوری شـد؛ جان وانزبرو تدوين قرآن را در آغاز قرن سـوم مـی دانـد. مبنـای ايـن آرا، رويكردهـای شـكاكانه گولت تسيئر و شاخت درمورد احاديث اسـلامی اسـت. از ميـان آرای مـذكور، ديـدگاه بـرتن را می توان پذيرفت؛ ولی نه براساس دلايلی كه وی در تحقيقات خود برآنها پـای فـشرده، بلكـه بـر مبنای دلايل عقلی، تاريخی، روايی وقرآنی كه برخی از عالمان مسلمان اقامه كرده اند.