جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: موضوع و اهداف: ادبیات عرفانی عرصه وسیعی را فراهم کرده است که ماهیت زبان دینی به عنوان موضوع مشترک فلسفه و دین از منظر عرفانی نیز قابل بررسی است. در این میان، مجموعه بزرگ «مثنوی معنوی» نمونه ای از متون عرفانی است که به بررسی دیدگاه خالق آن، جلال الدین محمد رومی درباره ماهیت زبان دینی کمک می کند. مولانا (مولوی، مولانا) یکی از بزرگ‌ترین شاعران ایرانی و احتمالاً یکی از تازه‌ترین شاعران ادبیات جهان است. روش و یافته: این مقاله که با روش کیفی پژوهشی و بررسی اسنادی اشعار مولانا انجام شده است، به شرح زیر تنظیم شده است: ابتدا هفت نظریه اصلی در مورد ماهیت زبان دینی به اختصار توضیح داده می شود. سپس نمونه هایی از مثنوی که مولانا در آن دیدگاه خود را درباره زبان دینی بیان کرده است، تفسیر می شود. در نهایت نشان داده می‌شود که از نظر مولانا، زبان دینی عمدتاً نمادین، سپس قیاس و پس از آن یک‌صدا و در نهایت مبهم است. نتیجه گیری: در خاتمه تحقیق به توضیح مختصری از دلیل دستور مذکور پرداخته می شود که نشان می دهد چرا عرفای مسلمان به عنوان یکی از چهار گروه اصلی علمای مسلمان چنین دیدگاهی را در مورد زبان دینی برگزیده اند.