جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تأمین مالی هر سازمانی از مسائل مهم و حتی حیاتی آن است، سازمان روحانیت نیز از این امر مستثنی نیست و بنیان‌گذاران آن، لازم است برنامه و قواعدی را در این جهت طراحی کنند تا سازمان بتواند به وظایف خود به خوبی عمل کند و به اهداف مورد نظر نائل آید. در این تحقیق، که به صورت اسنادی ـ تحلیلی سامان یافته است با بررسی متون مقدس و معتبر دین یهود و مسیح، سیاست اقتصادی و منابع مالی آنها در تأمین بودجه سازمان روحانیت استخراج شده است و دیدگاه های هر دو دین نسبت به سؤال اصلی این پژوهش یعنی شیوه تأمین معاش عالمان دین بررسی، و بیان شده است که اشتغال عالمان به کسب و کار برای تأمین معاش، گرچه به نظر پسندیده می‌رسد؛ اما به صراحتِ هر دو دین، عالمان رسالت سنگینی در تربیت دینی جامعه دارند و اشتغال به غیر آن از جمله کسب و کار از موانع جدی فراروی چنین تکلیفی است، از این‌رو عالمان باید تمام‌وقت در خدمت دین باشند ولی تأمین معاش آنان از وظایف مردم است. عالمان دینی وظیفه رشد و تعالی بُعد روحانی انسان‌ها را به عهده دارند و مردم در مقابل وظیفه تأمین بعد مادی عالمان را.

سخن از مرجعيت سياسي در حيات يک جامعه انساني، درواقع وارسي صاحبان حاکميت و اقتدار در آن جامعه است. در جامعه يهودي، هرچند پيدايش صهيونيسم و جعل دولتي با نماد حاکميت يهود، فصل جديدي فراروي اين جامعه، به‌ويژه در خصوص مرجعيت سياسي ـ البته با روبند سکولايزم ـ گشود، اما پرسش مهم آن است که در متن سنتي يهود، حقيقت مرجعيت سياسي از حيث منشأ حقانيت و حدود اقتدار آن چگونه است؟ و در اين بين نقش مردم چيست؟ اين نوشتار با جستاري اسنادي ـ تحليلي در پي پاسخ به اين سؤال‌ها سامان يافته و اين حقيقت را روشن ساخته است که دين يهود حاکميت اصيل و ذاتي را از آن خداوند مي‌داند، به‌گونه‌اي‌که بي‌اذن خداوند هيچ مرجعيتي داراي مشروعيت و حقانيت نيست. از اين نگاه، خداوند انبيا و سپس اوصياي آنها را براي رهبري مذهبي و سياسي برگزيد تا اقتدار الهي را در ميان مردم به ظهور رساند و سپس عالمان با اصناف گوناگون، سلسله مأذونان الهي در اعمال اقتدار در جامعه يهود را استمرار بخشيدند. از نظر ‌انديشه سياسي يهود، نقش مردم، نه ايجاد مشروعيت، بلکه عينيت بخشيدن به حاکميت مأذونان الهي بوده است.

تولی‌گری در مذهب کاتولیک و تشیع، و واکاوی جایگاه مردم به‌ عنوان بستر مورد تولّی، مسئله مهم در ارزیابی این دو اندیشه است که پژوهش حاضر با شیوه اسنادی- تحلیلی، ضمن جستاری بر مفهوم و قلمرو تولّی پاپ و فقیه عادل، آن را مورد بررسی قرار داده است. یافته‌ها حاکی از آن است که اناجیل موجود، ضمن تثبیت ولایت دینی برای حضرت عیسی‌(ع) و دیگر رسولان آن حضرت، نافی هرگونه ولایت سیاسی آنان و به‌تبع، پاپ بوده، لذا وی تنها حائز ولایت دینی است و از این‌ جهت، بایسته است که مردم مطیع محض او باشند. با این‌ وجود، پاپ چند قرن خود را متولّی امور سیاسی نیز معرفی نمود و با صحّه‌گذاری بر انگاره خطاناپذیری خویش، مردم را فاقد هرگونه جایگاهی در این ‌خصوص دانسته و در تثبیت این روند به فرازهای اناجیل استناد نمود. اما در تفکر شیعی، هرچند تولّی امور دینی و دنیوی شأن مهم نبی گرامی‌(ص) و ائمه اطهار‌(ع) و در مرتبه بعدی فقیه عادل است، اما حقانیت این سِمت صرفاً از ناحیه خدای تعالی بوده و نقش محوری مردم در تحقق عینی، استمرار، تقویت و نظارت بر آن می‌باشد.

رهبران سیاسی و مذهبی غرب با هدف جلوگیری از اقبال جامعه مسیحیان به آئین حیات‌بخش اسلام، به ترفند اسلام‌هراسی و ایجاد تنفر از دین مبین اسلام در بین مردم غرب روی آورده‌اند. این پژوهش درصدد است تا به ‌روش توصیفی ـ تحلیلی، و با بازخوانی رفتار مسلمانان و مسیحیان در رویارویی‌های نظامی، روشن کند که کدام دین و پیروان آن، سزاوار هراس است. مطابق گزارش‌های تاریخی، مسلمانان در فتح اندلس با حداکثر مدارای ممکن با مسیحیان، همراه خود فرهنگ و تمدنی را به ارمغان آوردند که به اعتراف محققان غربی، اروپای غرق‌شده در ظلمات جهالت قرون ‌وسطا را نجات داد. در مقابل مسیحیان در جریان جنگ‌های صلیبی با انگیزة مذهبی، جنایت‌ها و وحشی‌گری‌هایی را رقم زدند که تفکر اسلام‌ستیزی غرب، نوعی الگوبرداری از جنگ‌های صلیبی است. البته هرچند رفتار پیروان ادیان متمایز از ادیان است، اما آموزه‌های اسلام و مسیحیت فعلی نشان می‌دهد عملکرد مسلمانان و مسیحیان در جنگ‌های مذکور، انعکاس تعالیم این دو دین است.

آیین قربانی از کهن ترین آیین های بیشتر ادیان است. انسان ها در تمام ادوار کوشیده اند تا با تقدیم هدیه و قربانی به خدا یا خدایان، خشنودی آنها را جلب کرده، از خشم و غضب آنها جلوگیری کنند. منشأ قربانی در ادیان، امر الهی است؛ امّا این آیین در ادوار مختلف تاریخ، به علل گوناگون دستخوش تغییر و تحوّل های زیادی شده است. با این حال، این آیین در ادیان مختلف، دارای شباهت هایی است که از آن جمله، یاد خدا و تقرّب به او در انجام قربانیها است؛ چنانکه در مواردی نیز با یکدیگر اختلاف دارند؛ مانند جایگاه قربانی در شریعت و آداب آن. برای تبیین بهتر، شایسته است منشأ قربانی را در طول تاریخ ردیابی کنیم و ببینیم در ادیان گذشته، قربانی به چه نحو بوده است؟ آیا دست تحریف، گریبانگیر این آیین مقدّس نیز شده است؟این نوشتار به دنبال پیدایش و پیشینة قربانی، اهداف و انگیزه های تقدیم قربانی و انحرافات پدید آمده در آن است.