جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مقاله حاضر به بررسي ويژگي‌هاي اخلاقي مترفين از منظر قرآن مي‌پردازد و در ضمن تبيين، به نقد هريک از آنها اشاره‌اي مي‌کند. اخلاق مترفين در دو سطح فردي و اجتماعي قابل بررسي است و شامل اخلاق رفتاري و گفتاري در برابر خداوند و خويشتن و در مواجهه با انبياء، مؤمنان و در تعامل با هم‌انديشان و هم‌مسلکانشان مي‌شود. اين اخلاق که ريشه در رفاه‌طلبي و مصرف‏زدگى اين گروه دارد، سبب افراط در استفادۀ از امكانات و طغيان در سوءاستفاده از انواع نعمت‌ها در مسير شهواني و لذت‌جويي شده ‌است، که سرچشمۀ انواع انحرافات اخلاقي است و زمينۀ گمراهي ديگران را فراهم مي‌کند. در این نوشتار از طریق کتابخانه‌ای گردآوری اطلاعات مربوط به «مترفین» انجام شده و به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی پردازش صورت گرفته است. تمامی ارجاعات منبعی و سندی به‌گونۀ درون‌متنی می‌باشد.

امروزه جنبش‌هایی نوپدید در غرب و شرق با عنوان معنوی به صحنه آمده‌اند و سعی در ارائه تصویر آرمانی از انسان دارند، تا بدین‌وسیله به نیازهای معنوی انسان مدرن پاسخ بدهند. از جمله مهم‌ترین این جنبش‌ها که تاکنون آثار فراوانی از خود به جای گذاشته‌اند، دو جریان اثرگذار و مشهور اوشو و پائولو است، که انسان ایده‌آل از منظر هر دو در حالی که دارای اشتراکات فراوانی است، از ویژگی‌های متفاوتی نیز برخوردار است. اوشو تصویر خویش از انسان ایده‌آل امروزی را زوربای بودا می‌نامد که یکی سمبل زیاده‌خواهی، شهوت و شادمانگی است و دیگری اسوه زهد و ریاضت است. او رهایی از ذهن، سرور و شادمانگی، نفی دعا و عبادت را از ویژگی‌های انسان ایده‌آل می‌داند که از راه مراقبه به دست می‌آید. در مقابل انسان آرمانی کوئیلو که به عنوان قهرمان‌های داستانی در رمان‌هایش جلوه می‌کند، دارای ویژگی هایی است مانند: اباحی‌گری و بی‌بند و باری، گوش سپردن به ندای درون که به واسطه پیش‌گویی و جادوگری، اتصال به روح کیهانی و پیروی از افسانه شخصی حاصل می‌شود. با بررسی و بیان نقد هر دو جریان، در یک نگاه کلی خاستگاه مشترک این‌گونه جنبش‌های نوپدید معنویت‌گرا را می‌توان در معنویت پست‌مدرن ارزیابی کرد که باعث رویش انواع متنوع از این جنبش‌ها بوده است و اصول مشترک هر دو جنبش را در تفکر انسان محوری دانست که تکثرگرایی، آزادی‌خواهی و فردگرایی از مولفه‌های اصلی و اساسی آن به حساب می‌آید. در انتهاء انسان آرمانی از نگاه اسلام بازگو می‌شود که جانشین و امانت‌دار الهی است و با پیروی از فطرت الهی و ایمان و عمل صالح، هر لحظه در حال شکوفا شدن و پیمودن مسیر رشد و کمال است.

اين مقاله به ترسيم شخصيت زورباي بودا، انسان آرماني اوشو مي‌پردازد كه يكي، نماد زياده‌خواهي، شهوت و شادمانگي است و ديگري، اسوه زهد و رياضت است. در نگاه وي، انساني كه دنبال هوس‌راني است، بدون هيچ تناقضي مي‌تواند كمالات معنوي خود را از طريق رياضت به دست آورد. ازاين‌رو، در نگاه اوشو، هر دو بعد جسماني و روحاني انسان اصل قرار مي‌گيرند و انسان آرماني کسي است که هر دو جنبة وجودي‌اش را به حد کمال برساند. در‌حالي‌که در اسلام، انسان داراي دو حقيقت همسان و مساوي نيست و با در نظر گرفتن هر دو بعد جسماني و روحاني، بعد روحاني انسان اصل قرار مي‌گيرد و نيازهاي مادي انسان‌ها، بر اساس حقيقت روحاني وي تنظيم مي‌يابد. اين مقاله با رويكرد تحليل و انتقاد وي، به بررسي شخصيت زورباي بودا و نقد آن از منظر اسلام مي‌پردازد.

این مقاله به نقد و بررسی انسان ایده‌آل از منظر پائولوكوئيلو می‌پردازد که وی آن را در قهرمان‌های داستانیش جلوه‌گر ساخته است. انسان ایده‌آل او در عقیده معتقد به سرنوشت محتومی است که با گوش سپردن به ندای درون در پی تحقق آن است و در رفتار با اباحي‌گري، میخاری و بي‌بندوباري، خواستار اتصال به روح کيهاني و پيروي از افسانه‌ی شخصي است. در ادامه از عشق و جادوگری به عنوان راه وصول به انسان آرمانی کوئیلو نام برده می‌شود که ترس و پیروی از مذهب از موانع دستیابی به آن شمرده می‌شود. در نتیجه شخصيت‌هاي داستاني کوئيلو بيانگر يک يا چند ويژگي از انسان معيار در نگاه او است که ويژگي‌هاي انسان مطلوب کوئيلو را منعکس مي‌کنند؛ در پایان، ضمن تبيين هر یک از ویژگی‌های انسان ایده‌آل کوئیلو، به نقد اجمالي نیز پرداخته شده است.