جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فضايل معرفتي ‌محور مباحث معرفت‌شناسي فضيلت است که رويکردي معاصر در معرفت‌شناسي و متأثر از احياي اخلاق فضيلت‌گرا در غرب است. اين رويکرد در پاسخ به مشکلات معرفت‌شناسي به‌جاي تمرکز بر ارزيابي معرفتي باور به ارزيابي معرفتي فاعل شناسا مي‌پردازد. با توجه به ظرفيت فضايل معرفتي در کسب معرفت و موجه‌سازي باورها در معرفت‌شناسي معاصر، با روش توصیفی ـ تحليلي به ‌بررسي آن پرداختيم. اختلاف در تبيين فضايل معرفتي به قواي شناختي يا صفات شخصيتي، اين رويکرد را به ترتيب به دوگروه اعتمادگرا و مسئوليت‌گرا تقسيم مي‌کند. حکمت نظري و عملي مهم‌ترين فضيلت معرفتي است که ارسطو مطرح مي‌کند. لورين کُد، مسئوليت معرفتي را فضيلت پايه مي‌داند. سوسا، گلدمن و گرکو نگاهي قوامحور دارند و قواي حسي، استدلال، ادراک، درون‌نگري و حافظه را از مصاديق فضايل معرفتي مي‌دانند. زگزبسکي عشق به حقيقت را انگيزه بنيادين فضايل معرفتي مي‌داند. بائر يک مدل چهاربعدي براي فضايل معرفتي و نُه فضيلت کليدي در يادگيري مطرح مي‌کند. بر فضيلت‌گرايي اشکالاتي وارد است؛ ولي به‌عنوان نگاهي مکمل در معرفت‌شناسي بخصوص معرفت‌شناسي ديني مفيد است.