جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این مطالعه راهگشا، کریستوفر نوریس درک دگرگون شده ای از تفاوت های بسیار اغراق آمیز بین فلسفه تحلیلی و فلسفه قاره ای را پیشنهاد می کند. ضمن حفظ تحلیل از نظر سنت، کتاب او بر کارهای ژاک دریدا و آلن بدیو، دو تن از اصیل ترین و شاخص ترین شخصیت های تاریخ اخیر اندیشه ها متمرکز است. نوریس استدلال می‌کند که این متفکران به‌طور قاطعانه‌ای قلمرو فلسفه معاصر را بازسازی کرده‌اند و در میان آنها، راهی فراتر از برخی از آن مسائل به ظاهر حل‌ناپذیری را نشان داده‌اند که بحث‌ها را در دو سوی شکاف تصوری بین سنت‌های تحلیلی و قاره‌ای دو قطبی کرده است. به‌ویژه کتاب او قصد دارد - برخلاف خرد تحلیلی دریافت شده - نشان دهد که فلسفه قاره‌ای منابع تحلیلی خاص خود را دارد و می‌تواند بینش تازه‌ای را که بسیار مورد نیاز است برای حل مسائل در فلسفه زبان، منطق و ریاضیات به ارمغان بیاورد. نوریس نه تنها گزارش مقایسه‌ای منحصربه‌فردی از کار دریدا و بدیو ارائه می‌کند، بلکه ارزیابی گسترده‌ای از سهم مشترک آنها در پتانسیل فعلی فلسفه برای تغییر خود - اگر به طور گسترده مقاومت شود - ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی: از اولین بار در سال 1982، ساختارشکنی: تئوری و عمل به عنوان خواندنی ترین، مختصرترین و معتبرترین راهنمای این موضوع تحسین شده است. کتاب کریستوفر نوریس در حالی که پیچیدگی‌اش را بیش از حد ساده نمی‌کند یا چالش‌هایی را که ارائه می‌کند پنهان نمی‌کند، اما تلاش می‌کند تا ساختارشکنی را برای خواننده‌ای که فکر باز دارد، قابل دسترس‌تر کند. این جلد بر متون ژاک دریدا که منجر به این تغییر لرزه‌ای در تفکر انتقادی شد و همچنین آثار پل دو من، جفری هارتمن، جی هیلیس میلر و هارولد بلوم، منتقدان آمریکای شمالی که پروژه دریدا را پذیرفته‌اند، متمرکز است. در جهت های خودشان

ترجمه ماشینی: در این جلد گسترده، کریستوفر نوریس این دیدگاه را به چالش می کشد که جایی برای تعامل سازنده بین فیلسوفان تحلیلی جریان اصلی و متفکران در خط تبار قاره ای پسا کانتی وجود ندارد. برعکس، او استدلال می‌کند که این دیدگاه صرفاً محصول دیدگاهی محدودکننده است که با ظهور پوزیتیویسم منطقی همراه بود. نوریس نگرانی‌های مشترک مختلفی را آشکار می‌کند که غالباً توسط علایق محلی یا تمایل به درگیر کردن قلمرو فلسفی جداگانه پنهان شده است. او مشکلاتی را بررسی می‌کند که در سنت تحلیلی در نتیجه چرخش آن علیه پدیدارشناسی هوسرلی و رد آشکار آن چیزی که به عنوان رویکردی صرفاً «روانی- لجستیک» به مسائل معنا، معرفت و حقیقت تلقی می‌شد، پدیدار شد. نوریس نشان می‌دهد که چگونه این مشکلات به اشکال مختلف از دوران اوج تجربه‌گرایی منطقی تا امروز ظهور کرده‌اند. او خوانش های انتقادی از فیلسوفانی مانند ویلارد کواین، توماس کوهن، دونالد دیویدسون، هیلاری پاتنم، ریچارد رورتی، مایکل دامت، توماس ناگل و جان مک داول ارائه می دهد. او همچنین بحثی جاری در مورد تأثیر ویتگنشتاین و تأثیر مضر آن در ترویج یک نظریه مبتنی بر اجماع آرام درباره دانش ارائه می‌کند. در سمت قاره، نوریس برای ارزیابی مجدد پروژه پدیدارشناختی هوسرل و سهم بالقوه آن در بحث های امروزی انگلیسی-آمریکایی در معرفت شناسی و فلسفه علم استدلال می کند. او در مورد Bachelard، Canguilhem و سنت فرانسوی rationalisme appliqu? به عنوان جایگزینی برای برداشت های کوهنی از تغییر پارادایم علمی. این امر باعث می‌شود که او راهی غیر ویتگنشتاینی را برای حل مشکلاتی که نظریه‌های سنتی‌تر دانش و حقیقت را تحت تأثیر قرار داده‌اند، پیشنهاد کند. نوریس در دو فصل در مورد کار ژاک دریدا، منطق «تکمیلی» ساختارشکنی را بررسی می‌کند و آن را با دیگر پیشنهادهای اخیر برای منطق غیراستاندارد مقایسه می‌کند. او در اینجا مجدداً بر اجتماع منافع بین دو فرهنگ فلسفی و میزانی که تفکر قاره‌ای به مسائل خاصی با سختگیری پرداخته است تأکید می‌کند که عمدتاً توسط نویسندگان انگلیسی زبان نادیده گرفته شده است. نوریس با ارائه دیدگاهی تازه به سؤالاتی که اغلب به عنوان محفوظات انحصاری فلسفه تحلیلی در نظر گرفته شده اند، مروری بر بحث های جاری ارائه می دهد که در عین حال به طرز تازه ای ذهن باز و مطمئن از تأثیرات استدلالی خود است.