جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: جدای از ارجاعات خود ژاک دریدا به «تلفیق احتمالی» بین ساختارشکنی و مارکسیسم، رابطه بین این دو تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است. در مارکسیسم و ساختارشکنی، مایکل رایان آن رابطه چند وجهی را بررسی می کند، اما نه از طریق مقایسه صرف دو موجود متمایز و خدشه ناپذیر. در عوض، او هر دو را با چشمی به شناسایی عناصر مشترک آنها می نگرد و آنها را به یک نظریه جدید از عملکرد سیاسی تبدیل می کند. رایان برای انجام وظیفه‌اش، مقایسه‌ای مفصل از ساختارشکنی و مارکسیسم انجام می‌دهد، ساختارشکنی را با سنت دیالکتیکی در فلسفه مرتبط می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ساختارشکنی می‌تواند در نقد ایدئولوژی استفاده شود. او منتقد سرسخت هم سیاست ساختارشکنی و هم جنبه متافیزیکی مارکسیسم است (آنگونه که از منظر ساختارشکنی دیده می شود). رایان علاوه بر ارائه اولین مطالعه طولانی کتاب دریدا در این زمینه، اولین تلاش روشمند یک محقق آمریکایی را برای اعمال ساختارشکنی در حوزه های فراتر از ادبیات انجام می دهد. او مارکسیسم ساختارشکنی را پیشنهاد می‌کند، مارکسیسمی که فاقد زیربنای متافیزیکی نظریه مارکسیستی محافظه‌کار «علمی» است و از تحلیل ساختارشکنی هم برای نقد سیاسی مارکسیستی و هم برای پیشبرد تحولات ضد متافیزیکی کنونی در مارکسیسم استفاده می‌کند. مارکسیسم و ساختارشکنی یک مشارکت بدیع و بحث برانگیز در زمینه های نقد ادبی، فلسفه و علوم سیاسی است.