جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فهم چيستي «روح» در متون مقدس، از پيچيدگي خاصي برخوردار است. از‌جمله مصاديق اين پيچيدگي، کارکرد و هدف از خلقت روح به‌عنوان مخلوقي از خداوند است. در عهدين و قرآن کريم، روح، در دو حوزة آفرينش انسان و نزول وحي و قيامت مطرح شده است. ارتباط روح به‌عنوان ياريگر پيامبر در امر نبوت، که عمدتاً در حوزة دوم قرار مي‌گيرد، از تأکيدات اديان ابراهيمي است که در ارتباط بينامتني قرآن کريم با متون پيشين، مي‌توان به تفسير بهتري از آن دست يافت. در مقايسة قرآن کريم با کتاب مقدس، شباهت‌ها و تفاوت‌هايي در پيوند با اين دو متغير به‌دست مي‌آيد که با توجه به برخي وجوه مشترک، افتراقات آن نيز حائز اهميت است. مقايسه بينامتني در اين مقوله، بيانگر مواضع متمايز قرآن کريم است. اين مواضع در سه محور تبيين مي‌شود: رابطة بين قرآن و عهدين در اين زمينه، گاه رابطة سلبي ـ حذفي، گاه رابطة ايجابي و گاه رابطة اصلاحي و تغيير است. جستار پيش رو، ابعاد و جنبه‌هاي گونه‌گون اين سه رابطه را مورد واکاوي قرار مي‌دهد.

از مصادیق روح­القدس در قرآن کریم، روح پاک اعطا شده به پیامبران در امر نبوت است که سبب عصمت پیامبران نیز می­شود. در پی چنین مصونیتی، الگوسازی آنان برای بشر دشوار به نظر می­رسد. این پژوهش، با یافتن ارتباط دو متغیر روح­القدس و عصمت، به جوانب پنهان آن در هدایت ابناء بشر، ضمن تصریح به مقام والای انسان، به‌موازات رهبری انبیا به‌عنوان مرسلان وحی الهی، نقش روح­القدس در ایمن­سازی در برابر گناه برای نبی و غیر نبی را تبیین کرده است؛ بنابراین، شرح دو متغیر مذکور، با روش تحلیل محتوا و توجه به سلسله‌مراتب روح و نزدیکی یا دوری انسان­ها به این مراتب، جایگاه والا یا پست انسان در مقابله با گناه صورت گرفت و تمایزات بین انسان و نبی، از منطق استواری برخوردار گردید.

یکی از عوامل مهم در ایجاد افتراء به شخصیت رسول ­اکرم (ص) توسط مستشرقان معاند، ناآگاه یا کج فهم، وجود اشکالات فراوان در روایات اسلامی است که به فعالیت­های فقه ­الحدیثی توسط محدثان و متخصصان این فن نیاز دارد. عمده این روایات که مربوط به عامه مسلمانان است و برخی از آن روایات به جوامع حدیثی شیعه نیز وارد شده است، از لحاظ سندی و متنی اشکالات فراوانی دارد. در رابطه با ازدواج رسول اکرم(ص) با زینب بنت جحش روایات مربوطه معضلات عدیده­ای را در فهم دقیق آن واقعه ایجاد نموده و لازم است این بار با نگاه منتقدانه به منابع حدیثی، شیوه دیگری از تحلیل افسانه ازدواج پیامبر(ص) با زینب بنت جحش در پیش گیریم. در این پژوهش نقد روایات مربوطه با روش تحلیل محتوا با این هدف صورت گرفت که راه بر نقد نادرست مستشرقان دیگر بسته شود.

چکیدهفهم نادرست پیروان ادیان از مفاهیم و توصیه‌های دینی-اخلاقی مذهب خود، سبب تشدید دشمنی‌ها و رفتارهای غیر اخلاقی در بین آنان می‌شود. در این پژوهش با بررسی مفهوم دشمن از طریق تعاریف، مصادیق و ویژگی‌های دشمن در دو کتاب قرآن و تنخ سعی بر آن است که ابتدا از این مفهوم در دو کتاب نامبرده، تعریف دقیقی ارائه شود. سپس با مقایسه این ویژگی‌ها و مصادیق، اشتراکات و افتراقات قرآن و تنخ در این زمینه مشخص شود. در این راستا با قرار دادن مصادیق دشمن در دو گروه عام و خاص و تقسیم بندی آنان به دشمن داخلی و خارجی، آشکار و نهان، بی‌دین و دین‌دار و... این مفاهیم و مقایسه آن‌ها تبیین می‌شود. نحوه مواجهه با دشمن در این دو کتاب با سیر مشخصی از رفتار ملایم تا رفتار قاطع می‌باشد و شباهت‌ها و تفاوت‌های این شیوه‌ها در قرآن و تنخ مطرح شده است. در این دو کتاب مفهوم ارائه شده از دشمن شباهت‌های بسیاری دارد و اختلافات (یهودیان و مسلمانان) در این مفهوم، در اثر برداشت‌های نادرست افراد از متون مقدس پدید می‌آید. در این رابطه یهود با در نظر گرفتن نژاد برتر، ماهیت متفاوت و فهم ممتاز از کتاب مقدس برای خود، شکاف عمیقی بین خود و پیروان ادیان دیگر پدید آورده است.واژگان کلیدی: قرآن، تنخ، تورات، کتاب مقدس، دشمن، مواجهه با دشمن.

متون مقدس در دست­یابی به معنای دشمن و شناسایی آن بسیار مهم­اند. دشمن در اندیشه دینی می­تواند از زوایای گوناگون بررسی و به انواع متفاوتی تقسیم شود. صرف­نظر از نوع دشمن، می­توان به جهت مهم­ترین خصوصیت مشترک تمام آنان، که مخالفت با خداوند و رسولان او است، ویژگی­های دشمنان دینی را بررسی کرد. با واکاوی خصوصیات دشمنان در قرآن کریم و کتاب مقدس یهودیان (تنخ)، اولاً می­توان به تعریف جامعی از دشمن در منظر دینی دست یافت؛ سپس با شناخت دقیق از اندیشه دینی هر دو مذهب، روابط بهتری در بین پیروان دو دین برقرار کرد. این پژوهش با استخراج و دسته­بندی ویژگی­های اکتسابی دشمن در معنای عام، به اشتراکات و افتراقات متنی دو کتاب مقدس در این زمینه پرداخته است. اشتراکات در تبیین خصوصیات دشمن در هر دو کتاب بسیار فراوان است، تا حدی که به جز «انکار معاد»، به عنوان یکی از ویژگی­های دشمن در قرآن، هر دو کتاب به ویژگی­های یکسانی اشاره کرده­اند، مانند تکبّر، سرکشی، پیمان­شکنی، ستمگری و کینه­توزی. افتراقات بین این دو متن، دامنه کمتری را به خود اختصاص می­دهد.

اديان ابراهيمي راه کارهاي رفتاري مناسبي در برخورد با دشمن ارائه مي دهد که مطابق با رسالت آنان، از اصول اخلاقي مشخصي برخوردار است. اين پژوهش، به بررسي و مقايسه اشتراکات و افتراقات قرآن کريم و تنخ در برخورد با دشمنان، براي دستيابي به رفتار مسالمت آميز بين پيروان اين دو دين مي پردازد. منظور از «دشمن»، دشمنان عقيدتي جامعه ديني مسلمانان و يهوديان است که براساس آيات قرآن کريم، به گروه هاي «مشرک»، «کافر»، «منافق» و «اهلِ کتاب معاند» و در تنخ، به گروه هاي «ملحد» و «بني اسرائيل خاطي» تقسيم شده اند. در قرآن کريم، برخورد مسلمانان با دشمن، همراه با تعقل و ياري خداوند است. در تنخ، خداوند با دشمنان برخورد مي کند و در اين زمينه تعقل انسان ها نقش چنداني ندارد. قرآن کريم در رفتار با دشمن، سير مشخصي از رفتار ملايم تا قاطع را ترسيم مي کند. در کتب مؤخرِ کتاب مقدس عبري، مي توان شاهد رفتارهاي اخلاق محور با دشمن بود، اما تناقضات موجود در تنخ، مخاطب را در دريافت الگوي صحيح رفتاري در برخورد با دشمن دچار ترديد مي كند. در تنخ، برخورد با دشمن به دليل نگاه غالب قومي آن، از سنخ طرد مطلق غير خود و حالت تدافعي است؛ اما قرآن کريم، فارغ از اختلافات قومي، رفتاري مبتني بر اخلاق ارائه مي دهد که شمول گرا و مفيد براي همه نژادهاست.

امروزه مناقشات بین پیروان ادیان مختلف، افزایش یافته و موجب ناامنی در جهان شده است. توجه به متون و اندیشه های دینی و بازتاب آن در تعامل بیرونی، می تواند در شناسایی دلایل اختلاف و رفع آن مؤثر باشد. در اندیشه یهود، «بیگانگان» افرادی خارج از قوم یهود هستند و نگاه دوگانه ای در برخورد با بیگانگان وجود دارد. در گزارش های کتاب مقدس عبری(تنخ) و تلمود، از یک سو آنان، دارای نژاد پست و متفاوت از یهود هستند و از سوی دیگر، مخلوقات محترم خداوند شمرده می شوند. اکثر یهودیان، به دلیل باور به خلوص نژادی و برگزیدگی قوم خویش، با بیگانگان برخورد نامتعارف می کنند. با بررسی متون مقدس یهود، یکی از دلایل مهم تعامل نادرست یهودیان با بیگانگان، تکیه بر اندیشه های ناصواب راه یافته به متون دینی آنان است. در مقابل، قرآن کریم به همه انسان ها یکسان نگریسته، برای هیچ نژادی اعتبار ویژه قائل نمی شود، بلکه تنها تقوا و ایمان و عمل صالح موجب برتری انسان ها می باشد.