جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع شناخت دشمن در قرآن کریم مورد توجه ویژه قرار گرفته است. به‌طور کلی سیاست اصولی دشمن در مبارزه با مسلمانان مداوم و دائمی است، اما آنها همیشه از یک روش استفاده نمی‌کنند. آنها اصولی متناسب با شرایط زمان را جهت مبارزه به کار می‌گیرند. یکی از ترفندها و راهکارهای دشمنان، تضعیف پایه‌های مکتب اسلام است. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی انواع روش‌های مقابله دشمنان برای تضعیف پایه‌های مکتب اسلام تبیین شده است. از دیدگاه قرآن کریم؛ استفاده از موضوعات مذهبی، اتهامات مختلف، قانون‌گذاری جعلی، اقدامات ضدتبلیغی، تهمت و سرزنش، تحقیر، تخریب پایگاه‌های اعتقادی، جنگ و مبارزه، همه ازجمله تاکتیک‌ها و روش‌های مبارزه دشمنان برای تضعیف پایه‌های مکتب اسلام است.

اعجاز قرآن از مهم‌ترین مبانی تفسیری علامه طباطبایی و آیت‌الله جوادی آملی است. علامه طباطبایی اعجاز قرآن را بر دو اصل می‌داند: قطعاً معجزه وجود دارد و قرآن از مصادیق آن معجزات است. در مقابل، جوادی‌ آملی اعجاز قرآن را با استفاده از قیاسی منطقی نتیجه‌گیری کرده است. همچنین جوادی آملی معتقد است که هیچ زبانی توان ترجمۀ قرآن را ندارد و ترجمۀ قرآن را باعث سقوط و کاهش لطافت‌های آن دانسته؛ ازاین‌رو، برگزیدۀ تفسیر را جایگزین ترجمۀ آیات کرده است. وجه افتراق دیگر دو مفسر این است که علامه طباطبایی فصاحت را تنها به لفظ نمی‌داند، بلکه به لفظ و معنا می‌داند. اما ‌جوادی‌ آملی به‌نوعی تنها بر معنا تأکید دارد و اذعان می‌کند که عرب‌ها الفاظ را داشته، ولی الفاظ دارای این معانی والا را نداشته‌اند. مقایسۀ مبانی دو مفسر نشان می‌دهد که این دو مفسر در اصلِ اعجاز قرآن با یکدیگر اشتراک‌نظر دارند، اما، در تبیین و جزئیات این مبنای تفسیری، میان استاد و شاگرد اختلاف‌نظرهایی وجود دارد. مهم‌ترین هدف این مقاله واکاوی و تحلیل این موضوع است که خاستگاه این اختلاف دیدگاه کجاست. در این مقاله، با روش تطبیقی، دیدگاه دو مفسر یادشده دربارۀ مبنای اعجاز قرآن بررسی شده است.