جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«مسئله گتیر» بیش از پنجاه سال است که بیشتر بحث های اساسی در معرفت شناسی را شکل داده است. قبل از اینکه ادموند گتیه مقاله معروف خود را در سال 1963 منتشر کند (در این جلد مجدداً چاپ شده است)، عموماً فرض بر این بود که دانش معادل باور واقعی است که با شواهد کافی پشتیبانی می شود. گتیه چالشی قدرتمند برای این پیش فرض ارائه کرد. این امر منجر به توسعه و اصلاح بسیاری از نظریه‌های معرفت‌شناختی برجسته شد: درون‌گرایی، برون‌گرایی، مدرک‌گرایی، پایایی‌گرایی و معرفت‌شناسی فضیلت. بحث در مورد استفاده مناسب از شهود به عنوان ارائه شواهد در تمام زمینه های فلسفه به عنوان بحث در مورد وضعیت معرفتی "شهود گتیه" آغاز شد. گزارش های متفاوت از شانس معرفتی همگی ریشه در پاسخ به مسئله گتیر دارند. بحث در مورد نقش باورهای نادرست در تولید دانش به طور مستقیم در مقاله گتیه قابل ردیابی است، همانطور که بحث بین خطاپذیران و خطاکاران نیز وجود دارد. دیدگاه «اول دانش» تا حد زیادی ناشی از شکست فرضی همه راه‌حل‌های مسئله گتیه بود. در واقع، منصفانه است که بگوییم ارائه یک پاسخ رضایت‌بخش به مسئله گتیه به آزمونی برای هر گونه گزارش کافی از دانش تبدیل شده است - حتی آن دسته از حساب‌هایی که معتقدند مشکل گتیه بر انواع اشتباهات استوار است. این جلد بررسی جمعی توسط بیست و شش متخصص، از جمله برخی از تأثیرگذارترین فیلسوفان عصر ما، از مسائل مختلفی را ارائه می دهد که از چالش گتیه برای تحلیل دانش ناشی می شود. تبیین دانش دستور کار آتی را در مورد مشکل اصلی معرفت شناسی تعیین می کند.